VI Ba et B addidi ad Blandinium codicem antiquissimum aut ad consensum omnium quattuc Blandiniorum significandum; omnia huc pertinentia propter brevitatem mihi impositam recipere non potui. Adnotandum vero est, horum codicum, quorum imprimis antiquissimus in censum venit, qui saepius unus rectam lectionem servavit, collationem a Cruquio, homine sane probo, ut videtur, sed non satis attento atque accurato, confectam, pro temporum illorum ratione mancam nec, ut ex codice Divaei nunc Leidensi, quem et ipsum in usum vocavit, nuper inspecto et cum adnotationibus Cruquianis comparato elucet, satis fidelem esse. Nec reliquorum codicum lectiones firmam aliquam normam textus q. v. constituendi me quidem iudice praebent. Eclectica igitur quadam ratione in hac opera utendum est, quam, cum in universum traditio Horatiana satis pura ac sibi constans sit, sano iudicio adhibito non nimis longe ab ipsis poetae verbis aberraturam esse confido. Equidem vero studui, ut praeter lectionem a me receptam ubi opus esset apponerentur variae lectiones ex codicibus reliquisque instrumentis criticis haustae et potissima virorum doctorum ex immensa farragine sedulo propter unam alteramve causam eleciorum conamina, quae iis, qui accuratius haec persequi vellent, certam et exquisitam iudicandi materiam praeberent, iuniorum imprimis exercitationibus aptam. Transpositiones fere numquam indicavi; quod vero ad interpolationes a viris doctis constitutas attinet, suum cuique iudicium relinquens, addito signo [] eas enotavi, quas H(auptius ed. tert. a. 1871), V(ahlenus ed. Haupt. quart. a. 1881), Luc. Muellerus (M. ed. a. 1886; Ms ed. sat. a. 1891), AK(iesslingius) et in carminibus h (Heynemannus de interpolationibus in carminibus Horatii certa ratione diiudicandis. diss. Bonn. a. 1871) admiserunt; praeterea h* signavi locos huic in carminibus, Ms* locos Muellero in satiris suspectos visos; eorum qui lanionum more in poetam grassantur rationem non habui. H-P nota Hofmanum - Peerlkamp in aliis signavi, OK Ottonem Kellerum; significat sic etiam, al. alii viri docti.' = Vratislaviae d. xxx m. Maii a. MDCCCLXXXXII. M. Hertz. Q. HORATII FLACCI Maecenas atavis edite regibus, O et praesidium et dulce decus meum, Sunt quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse iuvat metaque fervidis Evitata rotis palmaque nobilis Terrarum dominos evehit ad deos: Hunc, si mobilium turba Quiritium Certat tergeminis tollere honoribus, Illum, si proprio condidit horreo, Quidquid de Libycis verritur areis; Gaudentem patrios findere sarculo Numquam dimoveas, ut trabe Cypria Myrtoum pavidus nauta secet mare; Luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens otium et oppidi Laudat rura sui, mox reficit ratis Quassas indocilis pauperiem pati; Permixtus sonitus bellaque matribus Detestata; manet sub love frigido Venator tenerae coniugis inmemor, I v. 7 nobilium (v) | 13 demoveas Seu visa est catulis cerva fidelibus, II Iam satis terris nivis atque dirae 5 Terruit gentes, grave ne rediret II v. [9-12] HMh* | 10 palumbis | [21-24] H Quem vocet divum populus ruentis Imperi rebus? prece qua fatigent Cui dabit partis scelus expiandi Iuppiter? tandem venias, precamur, Nube candentis umeros amictus, Sive tu mavis, Erycina ridens, Quam locus circumvolat et Cupido, Sive neglectum genus et nepotes Quem iuvat clamor galeaeque leves Acer et Maurum peditis cruenti Sive mutata iuvenem figura Caesaris ultor. Laetus intersis populo Quirini, Ocior aura Tollat; hic magnos potius triumphos, Hic ames dici pater atque princeps Sic te diva potens Cypri, Sic fratres Helenae, lucida sidera, Obstrictis aliis praeter lapyga,) II v. 39 Maurum peditis cruenti] A. Wodrig de cod. Veron. in |