Abstulit clarum cita mors Achillem, 30 Longa Tithonum minuit senectus Et mihi forsan, tibi quod negarit, Porriget hora. Te greges centum Siculaeque circum Vestiunt lanae: mihi parva rura et 10 XVII Cur me querellis exanimas tuis? Grande decus columenque rerum. 15 20 Natalis horae, seu tyrannus XVI v. 31 forset (v) XVII v. 14 Gyas] Lambinus cf. v. l. c. III 4, 69: gigas (v) gygas (v) gigans (v) | 19 le(et loe)talis (v) XVII v. 25 cui Lachmannus (1844) kl. Schr. II 82 XVIII v. 8 clientes et clientiae | 14 unicis Sabinis] v. Lachmanno auctore H (1873) opusc. III 578 sq. Erum. Quid ultra tendis? aequa tellus Regumque pueris nec satelles Orci 35 Callidum Promethea Revexit auro captus. Tantalum atque Tantali Hic superbum Genus coercet, hic levare functum Pauperem laboribus Vocatus atque non vocatus audit. 15 XIX Bacchum in remotis carmina rupibus. 5 Euhoe, recenti mens trepidat metu Fas pervicacis est mihi Thyiadas Fas et beatae coniugis additum Disiecta non leni ruina Thracis et exitium Lycurgi. XVIII v. 30 capacis Bentl. | sede (v) (Bentl.) | 32 Quid? F. Curschmann Horatiana p. 41 sq. Tu flectis amnis, tu mare barbarum, Nodo coerces viperino Bistonidum sine fraude crinis; Tu, cum parentis regna per arduum Unguibus horribilique mala, Quamquam choreis aptior et iocis Pacis eras mediusque belli; Caudam, et recedentis trilingui XX Non visitata nec tenui ferar Pinna biformis per liquidum aethera Urbis relinquam. Non ego, pauperum 20 25 30 5 Sanguis parentum, non ego, quem vocas, Nec Stygia cohibebor unda. Iam iam residunt cruribus asperae Pelles et album mutor in alitem Per digitos umerosque plumae, 10 XIX v. 24 horribilisque] ci. Bentl. (ex Acrone de scriptura nihil concludendum esse, recte admonet OK, qui perperam Janio praeeunte Bochartum hierozoic. III 2 huius coni. auctorem nominat; ibi enim tacite et in ed. princ. a. 1663 et in ed. Cludiana et in Rosenmuelleriana adfertur horribilique mala) | [25-28] h* XX v. 1 visitata] Bergkius (1864) opusc. phil. II 741; Aug. rer. a se gestarum ind. p. 110: usitata | 3 terra | 6 quem vocant Bentl. cui vacas H. Th. Hornung comm. de partibus com. Gr. Berol. 1861 thes. 5; Bergkius opusc. l. 1. | [9–12] h M, qui cf. p. IX ed. a. 1869, p. XVIII ed. a. 1879 15 20 lam Daedaleo notior Icaro Ales Hyperboreosque campos. Me Colchus et, qui dissimulat metum Noscent Geloni, me peritus Discet Hiber Rhodanique potor. Absint inani funere neniae XX v. 13 oc(s.ot)ior (v) tutior Bentl. | [17—20] h |