Abstulit clarum cita mors Achillem, 30 Longa Tithonum minuit senectus Et mihi forsan, tibi quod negarit, Porriget hora.

Te greges centum Siculaeque circum
Mugiunt vaccae, tibi tollit hinnitum
35 Apta quadrigis equa, te bis Afro
Murice tinctae

Vestiunt lanae: mihi parva rura et
Spiritum Graiae tenuem Camenae
Parca non mendax dedit et malignum
Spernere volgus.

10

XVII

Cur me querellis exanimas tuis?
Nec dis amicum est nec mihi, te prius
Obire, Maecenas, mearum

Grande decus columenque rerum.
5 A, te meae si partem animae rapit
Maturior vis, quid moror altera,
Nec carus aeque nec superstes
Integer? ille dies utramque
Ducet ruinam. Non ego perfidum
Dixi sacramentum: ibimus, ibimus,
Utcumque praecedes, supremum
Carpere iter comites parati.
Me nec Chimaerae spiritus igneae
Nec, si resurgat, centimanus Gyas
Divellet umquam; sic potenti
Iustitiae placitumque Parcis.
Seu Libra seu me Scorpios adspicit
Formidolosus, pars violentior

15

Natalis horae, seu tyrannus
Hesperiae Capricornus undae,

XVI v. 31 forset (v)

XVII v. 14 Gyas] Lambinus cf. v. l. c. III 4, 69: gigas (v) gygas

(v) gigans (v) | 19 le(et loe)talis (v)

Utrumque nostrum incredibili modo
Consentit astrum. Te Iovis impio
Tutela Saturno refulgens
Eripuit volucrisque Fati

Tardavit alas, cum populus frequens
Laetum theatris ter crepuit sonum:
Me truncus inlapsus cerebro
Sustulerat, nisi Faunus ictum
Dextra levasset, Mercurialium
Custos virorum. Reddere victimas
Aedemque votivam memento:
Nos humilem feriemus agnam.

25

30

XVIII

Non ebur neque aureum

Mea renidet in domo lacunar,

Non trabes Hymettiae

Premunt columnas ultima recisas

Africa neque Attali

Ignotus heres regiam occupavi
Nec Laconicas mihi

Trahunt honestae purpuras clientae:
At fides et ingeni

Benigna vena est pauperemque dives
Me petit; nihil supra

Deos lacesso nec potentem amicum
Largiora flagito,

Satis beatus unicis Sabinis.
Truditur dies die

Novaeque pergunt interire lunae.
Tu secanda marmora

Locas sub ipsum funus et sepulcri
Inmemor struis domos

Marisque Baiis obstrepentis urges
Submovere litora,

Parum locuples continente ripa;

XVII v. 25 cui Lachmannus (1844) kl. Schr. II 82

XVIII v. 8 clientes et clientiae | 14 unicis Sabinis] v. Lachmanno

auctore H (1873) opusc. III 578sq.

Bacchum in remotis carmina rupibus
Vidi docentem, credite posteri,
Nymphasque discentis et auris
Capripedum Satyrorum acutas.

5 Euhoe, recenti mens trepidat metu
Plenoque Bacchi pectore turbidum
Laetatur! euhoe, parce Liber,

Parce, gravi metuende thyrso!
Fas pervicacis est mihi Thyiadas
10 Vinique fontem lactis et uberes
Cantare rivos atque truncis
Lapsa cavis iterare mella,

XVIII v. 30 capacis Bentl. | sede (v) (Bentl.) | 32 Quid? F. Curschmann Horatiana p. 41 sq.

Tu flectis amnis, tu mare barbarum,
Tu separatis uvidus in iugis
Nodo coerces viperino

Bistonidum sine fraude crinis;
Tu, cum parentis regna per arduum
Cohors Gigantum scanderet impia,
Rhoetum retorsisti leonis

Unguibus horribilique mala,

Quamquam choreis aptior et iocis
Ludoque dictus non sat idoneus
Pugnae ferebaris, sed idem

Pacis eras mediusque belli;
Te vidit insons Cerberus aureo
Cornu decorum, leniter atterens
Caudam, et recedentis trilingui
Ore pedes tetigitque crura.

XIX v. 24 horribilisque] ci. Bentl. (ex Acrone de scriptura nihil concludendum esse, recte admonet OK, qui perperam Janio praeeunte Bochartum hierozoic. III 2 huius coni. auctorem nominat; ibi enim tacite et in ed. princ. a. 1663 et in ed. Cludiana et in Rosenmuelleriana adfertur horribilique mala) | [25-28] h*

XX v. 1 visitata] Bergkius (1864) opusc. phil. II 741; Aug. rer. a se gestarum ind. p. 110: usitata | 3 terra | quem vocant Bentl. cui vacas H. Th. Hornung comm. de partibus com. Gr. Berol. 1861 thes. 5; Bergkius opusc. l. I. | [9–12] h M, qui cf. p. IX ed. a. 1869, p. XVIII ed. a. 1879

15

20

lam Daedaleo notior Icaro

Visam gementis litora Bosphori
Syrtisque Gaetulas canorus

Ales Hyperboreosque campos.

Me Colchus et, qui dissimulat metum
Marsae cohortis, Dacus et ultimi

Noscent Geloni, me peritus

Discet Hiber Rhodanique potor.

Absint inani funere neniae
Luctusque turpes et querimoniae;
Compesce clamorem ac sepulcri
Mitte supervacuos honores.

XX v. 13 oc(s.ot)ior (v) tutior Bentl. | [17–20] h