Lycidas. Heu, cadit in quemquam tantum scelus? heu, tua nobis paene simul tecum solatia rapta, Menalca? Quis caneret Nymphas? Quis humum florentibus herbis spargeret, aut viridi fontes induceret umbra ? Vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper, cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras: 'Tityre, dum redeo (brevis est via) pasce capellas, et potum pastas age, Tityre, et inter agendum occursare capro (cornu ferit ille) caveto.' Moeris. Immo haec, quae Varo necdum perfecta canebat : 'Vare, tuum nomen, superet modo Mantua nobis, Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae, cantantes sublime ferent ad sidera cycni.' / Lycidas. Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos, 20 25 30 Pierides, sunt et mihi carmina, me quoque dicunt vatem pastores; sed non ego credulus illis. Nam neque adhuc Vario videor nec dicere Cinna digna, sed argutos inter strepere anser olores. 35 Moeris. Id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipse voluto, 40 undit humus flores, hic candida populus antro Lycidas. Quid, quae te pură solum sub nocte canentem audieram ? numeros memini, si verba tenerem. 45 Daphni, quid antiquos signorum suspicis ortus? Ecce Dionaei processit Caesaris astrum, astrum, quo segetes gauderent frugibus et quo duceret apricis in collibus uva colorem. Insere, Daphni, piros; carpent tua poma nepotes.' to 50 Moeris. Omnia fert aetas, animum quoque; saepe ego longos cantando puerum memini me condere soles: nunc oblita mihi tot carmina; vox quoque Moerim iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores. Sed tamen ista satis referet tibi saepe Menalcas, Lycidas. Causando nostros in longum ducis amores. Et nunc omne tibi stratum silet aequor, et omnes, 55 60 cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo. 65 .80 Moeris. Desine plura, puer, et quod nunc instat agamus: ECLOGA X. Gallus. one of best Ярише astruple EXTREMUM hunc, Arethusa, mihi concede laborem. Quae nemora aut qui vos saltus habuere, puellae pinifer illum etiam sola sub rupe iacentem et formosus oves ad flumina pavit Adonis): uvidus hiberna venit de glande Menalcas. Omnes 'unde amor iste' rogant 'tibi?' Venit Apollo: 'Galle, quid insanis?' inquit, 'tua cura Lycoris 20 торт erque nives alium perque horrida castra secuta est.' Tenit et agresti capitis Silvanus honore orentes ferulas et grandia lilia quassans. 'an deus Arcadiae venit, quem vidimus ipsi anguineis ebuli bacis minioque rubentem. Ecquis erit modus ?' inquit. 'Amor non talia curat : ec lacrimis crudelis Amor nec gramina rivis ec cytiso saturantur apes nec fronde capellae.' Tristis at ille Tamen cantabitis, Arcades,' inquit, montibus haec vestris, soli cantare periti Arcades. O mihi tum quam molliter ossa quiescant, éstra meos olim si fistula dicat amores! Atque utinam ex vobis unus vestrique fuissem ut custos gregis aut maturae vinitor uvae! Certe sive mihi Phyllis sive esset Amyntas, seu quicumque furor (quid tum, si fuscus Amyntas? et nigrae violae sunt et vaccinia nigra), -9 necum inter salices lenta sub vite iaceret : 25 30 35 40 45 me sine sola vides. Ah te ne frigora laedant! Ah tibi ne teneras glacies secet aspera plantas! Ibo et Chalcidico quae sunt mihi condita versu 50 carmina pastoris Siculi modulabor avena. Certum est in silvis inter spelaea ferarum 56 BUCOLICA. ECLOGA X. 53-77. malle pati tenerisque meos incidere amores aut acres venabor apros. Non me ulla vetabunt من spicula. Tamquam haec sit nostri medicina furoris, aut deus ille malis hominum mitescere discat! Iam neque Hamadryades rursus neque carmina nobis ipsa placent; ipsae rursus concedite silvae. Non illum nostri possunt mutare labores: nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus, Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosae, nec si, cum moriens alta liber aret in ulmo, Aethiopum versemus oves sub sidere Cancri. Omnia vincit Amor: et nos cedamus Amori.' "much; Haec sat erit, divae, vestrum cecinisse poetam, dum sedet et gracili fiscellam texit hibisco, Pierides: vos haec facietis maxima Gallo, |