VIRO. BONO. SAPIENTI. IUSTO. CONSTANTI. CIVIUM. SUORUM. AMORI HANC. EDITIONEM CARMINUM. QUINTI. HORATII. FLACCI P. HOFMAN PEERLKAMP D. D. P. HOFMAN PEERLKAMP S. P. D. HENRICO BARONI COLLOTO DESCURIO, HEINENOORDI DOMINO. I. U. D. REGI GUILIELMO A CONSILIIS, EQUITI LEONIS NEDERLANDICI DECURIONI, POPULI IN CONSILIUM ORDINUM LEGATO, CURATORI ACADEMIAE LEIDENSIS, REGII ARTIUM DOCTRINARUMQUE INSTITUTI ET ALIARUM SOCIETATIUM ERUDITARUM SODALI. Quem Horatium Regi Guilielmo dedicavi, eundem ut epistola auctum tibi mitterem, Descuri, pietas et officium postulaverunt. Iam ante triginta annos te cognovi, non praesens quidem praesentem, sed ex sermonibus Ruardii nostri, Professoris Groningani, cuius scholas quinquennio postquam tu reliqueras, ego intravi. Hic quoties adolescentes, Iurisprudentiae operam daturos, incitabat, ut Musas graviores Literarum elegantia et suavitate ornarent, tuum nobis ostendere solebat exemplum. Talis adhortatio, excellenter pronuntiata, atque illo ore et voce, quam meministi, commendata, multum apud omnes valebat: sed ego minime cogitabam fore, ut idem ille Descurius, cuius laudes tunc animum iuvenilem inflammabant, meus aliquando amicus, vitaeque felicis et honoratae in Academia Leidensi futurus esset auctor. Mors Ruardii, quamquam non immatura, omnibus tamen, qui eum carum habuerunt, accidit acerba. Paucorum annorum accessio non illum facere potuisset beatiorem: nam patriam indigna tyrannide liberatam, et discordias civiles primum sopitas, mox reditu gentis Nassavicae exstinctas viderat: erant tamen, quae candidam animam laetitia extulissent. Vel istum vitae cursum, quem, restituto nomine Hollando, semel petitum, continuo reti. nuisti, qua mente, quibus verbis et oculis fuisset prosecutus! Nam animo votisque suis reipublicae te destinabat, non quod nobili genere et in spem honorum natus esses; neque enim ille genus et proavos et quae non fecimus ipsi, nostra vocabat; sed eam in te naturam illud studium inesse conspiciebat, ut utilissimum patriae civem, si per tempora liceret, auguraretur. Huius autem utilitatis partem in amore ac praesidio literarum disciplinarumque reponebat, in quibus colendis ipse consenuerat. Itaque non miror te, quum a. MDCCCXIV. natalem Academiae Groninganae ducentesimum celebraturus Groningam venisses, a Ruardio tuo multis cum lacrymis, ut filium a patre, fuisse exceptum dictuque difficile est, quam gauderet te videre, ordinandae rei Academicae Septemvirum. Ibi postremam nostri praeceptoris vocem audivimus, quum die festo praeclarum illud carmen dicebat, praesente Guilielmo Nassavico, eodem, quem natum Guilielmo V patri carmine olim erat gratulatus. Fuit ista senis vere cygnea cantio, eiusque mortem, quoties praeteriti temporis memoriam repetimus, dolemus tamquam recentem. Neque immerito. Te quidem si dixero eum esse, quem tui cives amant et suspiciunt, scio hanc laudem, quam tibi quisque tribuit, esse recusaturum, nisi Ruardio pars referatur accepta. Vim enim tibi insitam prudenti doctrina promovit, animum recto cultu corroboratum sensu boni pulchrique imbuit, et honestissimo optimarum disciplinarum amore incendit. Itaque in republica turbata et mox in Francam servitutem abiecta, cogitationes a praesenti moerore ad literarum studia avocare, inque Musarum solatio aliquantum acquiescere potuisti. Cuius diligentiae, praeter alia, documento sunt carmina, a. MDCCCXVII. a te edita, pulcherrima illa et Latina, et schola, e qua profectus es, perdigna. Vix autem ad rempublicam accessisti, quum populus vidit, quam recte tibi, legato suo, sua commoda et iura commisisset. Diu enim multumque in historia omnium nationum versatus, deque iis vere iudicans, quae Franci rerum novarum semper auctores pepererunt et parturiunt, dum ut improbi artifices domi et foris opus quaerunt, non hospes in locum illustrem prodibas, sed iam rerum peritus, et iustae libertatis diligens; nec modo sententiam tuam facili et diserta oratione explicabas, sed bona etiam et salutaria expediebas consilia, tibique in amore patriae et regis constabas. Talem te diu spectatum magnis subinde honoribus augeri laetabantur omnes, plerique sic iudicantes, si quid inde ad te venisset ornamenti, non minus eodem redisse. Atque ita illi imprimis iudicant, qui te virum antiqua et Hollanda probitate ac simplicitate cognoverint, librosque tuos de laudibus Hollandorum in quavis arte et doctrina conspicuis, praeclarum tam universae patriae, quam auctori monumentum, legerint. Equidem mihi pulchrum duco, idque glorior, a te, tali viro, 1 Titulus libri, vernacula lingua conscripti, est: "Hollands Roem in Kunsten en Wetenschappen. Met Aanteekeningen en Bijdragen, door Hendrik Baron |
