Lorica, et fracta de casside buccula Mirandusque cliens sedet ad praetoria pendens, Et curtum temone iugum, victaeque triremis 135 Aplustre, et summo tristis captivus in arcu Humanis maiora bonis creduntur. Ad hoc se Romanus Graiusque et barbarus indu perator Erexit; causas discriminis atque laboris Inde habuit. Tanto maior famae sitis est, quam 140 Virtutis. Quis enim virtutem amplectitur ipsam, Praemia si tollas? Patriam tamen obruit olim Gloria paucorum, et laudis titulique cupido Haesuri saxis cinerum custodibus, ad quae Discutienda valent sterilis mala robora fici *), 145 Quandoquidem data sunt ipsis quoque fata sepulcris. Expende Hannibalem: Quot libras in Percussa Oceano Niloque admota tepenti, regis, Donec Bithyno libeat vigilare tyranno. Finem animae, quae res humanas miscuit olim, Non gladii, non saxa dabunt, nec tela, sed ille Cannarum vindex et tanti sanguinis ultor 165 Anulus*). I, demens, et saevas curre per Alpes, Ut pueris placeas et declamatio fias! Unus Pellaeo iuveni non sufficit orbis; Aestuat infelix angusto limite mundi, Ut Gyari clausus scopulis parvaque Seripho**). 170 Cum tamen a figulis munitam intraverit urbem ***), Sarcophago contentus erit. Mors sola fatetur, Quantula sint hominum corpuscula. Creditur olim Velificatus Athos et quidquid Graecia mendax Audet in historia, constratum classibus isdem 175 mare; Suppositumque rotis solidum credimus altos Defecisse amnes epotaque flumina Medo Prandente, et madidis cantat quae Sostratus †) alis. Rursus ad Aethiopum populos altosque Ille tamen qualis rediit Salamine re licta, Additur imperiis Hispania, Pyrenaeum In Corum atque Eurum solitus saevire Transilit; opposuit natura Alpemque nivemque ; flagellis 180 Barbarus, Aeolio nunquam hoc in carcere passos, Ipsum compedibus qui vinxerat Enno Mitius id sane. sigaeum? Quid? Non et stigmate dignum Credidit? Huic quisquam vellet servire deorum? Sed qualis rediit? Nempe una nave, cruentis 185 †) Ein Dichter, welcher den Heereszug des Xerxes besang. Ut vigeant sensus animi, ducenda tamen | Eversa, et flammis Asiam ferroque ca Funera natorum, rogus adspiciendus Tunc miles tremulus posita tulit arma Coniugis et fratris plenaeque sororibus Et ruit ante aram summi Iovis*) ut vetulus bos, urnae. Haec data poena diu viventibus, ut renovata scant. Semper clade domus multis in luctibus tem Distulit atque suos iam dextra computat ratur 250 Fatorum et nimio de stamine, cum videt Quod facinus dignum tam longo ad- Qui domini cultris tenue et miserabile Praebet, ab ingrato iam fastiditus aratro. Et Croesum, Et mendicatus victa Carthagine panis Natura in terris, quid Roma beatius unquam, Si circumducto captivorum agmine et 255 Cum de Teutonico vellet descendere Orandum est, ut sit mens sana in cor- Ingenium, dulcique senex vicinus Hy 356 pore sano. Fortem posce animum, mortis terrore carentem, Qui spatium vitae extremum inter munera ponat Naturae, qui ferre queat quoscunque labores, Nesciat irasci, cupiat nihil, et potiores Herculis aerumnas credat saevosque labores 361 Et Venere et coenis et pluma Sardanapalli. Monstro quod ipse tibi possis dare; semita certe Tranquillae per virtutem patet unica vitae. Nullum numen abest, si sit prudentia; nos te, 365 Nos facimus, Fortuna, deam coeloque locamus. Accusatori nollet dare. Plurima felix Paulatim vitia atque errores exuit omnes, Prima docet rectum sapientia; quippe minuti Semper et infirmi est animi exiguique voluptas 190 Ultio; continuo sic collige, quod vindicta Nemo magis gaudet, quam femina. Cur tamen hos tu Evasisse putes, quos diri conscia facti Mens habet attonitos, et surdo verbere caedit Occultum quatiente animo tortore flagellum? 195 Poena autem vehemens ac multo saevior illis, Quas et Caedicius) gravis invenit et Rhadamanthus, Nocte dieque suum gestare in pectore Et quamvis longa deductis gente propinquis. Has patitur poenas peccandi sola voluntas; Nam scelus intra se tacitum qui cogitat ullum, 180 Facti crimen habet; cedo, si conata peregit! 210 Perpetua anxietas nec mensae tempore cessat, ipsa. Nempe hoc indocti, quorum praecordia nullis Interdum aut levibus videas flagrantia causis: Quantulacunque adeo est occasio, sufficit irae. Chrysippus non dicet idem, nec mite Thaletis Faucibus ut morbo siccis interque molares *) Ein durch seine Grausamkeit berüchtigter Hofbeamter Neros. Difficili crescente cibo; Setina misellus Balantem, et Laribus cristam promittere galli Non audent; quid enim sperare nocentibus aegris Cogitur in frontem, velut acri ducta Concessum? vel quae non dignior hostia Falerno. vita? 235 Nocte brevem si forte indulsit cura Mobilis et varia est ferme natura ma lorum. admittunt, superest con stantia; quid fas tandem incipiunt sentire peractis Tamen ad mores natura recurrit Damnatos, fixa et mutari nescia. Nam quis 240 Peccandi finem posuit sibi? quando recepit Eiectum semel attrita de fronte ruborem? Quisnam hominum est, quem tu contentum videris uno Flagitio? Dabit in laqueum vestigia noster Perfidus, et nigri patietur carceris uncum, 245 Aut maris Exsulibus Aegaer rupem scopulosque *) frequentes magnis. Poena gaudebis amara Nominis invisi, tandemque fatebere laetus, Nec surdum nec Tiresian quemquam esse deorum. *) Vgl. X, 170. |
