etiamnum aliis defossas, sepultisque similes. Nullis æque credunt extis: nullum religionis capacius judicant animal: ut si quis cor' ejus recens palpitansque devoret, divinationis et rerum efficiendarum eventus promittant. Dente talpæ vivæ exempto, sanari dentium dolores adalligato affirmant. Cætera ex eo animali placita eorum, suis reddemus locis. Nec quidquam probabilius invenietur, quam muris aranei morsibus adversari eas, quoniam et terra orbitis (ut diximus) depressa adversatur.

VIII. Cætero dentium doloribus (ut iidem narrant) medetur canum qui rabie perierunt, capitum cinis crematorum sine carnibus, instillatus ex oleo cyprino per au. rem, cujus e parte doleant. Caninus dens sinister maximus, circumscarificato' eo qui doleat; aut draconis os e spina; item enhydridis. Est autem serpens masculus et albus. Hujus maximo dente circumscarificant. At in superiorum dolore duos superiores adalligant, e diverso inferiores. Hujus adipe perunguntur, qui crocodilum captant. Dentes scarificantur ossibus lacertæ e fronte luna plena exemptis, ita ne terram attingant. Colluunt caninis dentibus decoctis in vino ad dimidias partes. Cinis eorum pueros

3

rem : « Dentem canis combure, et cinerem ejus in vini hemina decoque, et ex eo gargarizet, et sanabitur.» HARD.

2. Ut si quis cor. Auctor Kira de cane, tit. 24 ad dentium dolonidum, pag. 104: «Si quis autem cor ejus (talpæ videlicet), adhuc ea reptante, seu palpitante, transglu tierit, præscientiam accipiet futurorum, et eorum quæ in sæculo fuerint. HARD.

3. Ut diximus. Lib. anteriore, cap. 27. HARD.

VIII. 1. Circumscarificato. MSS. omnes, circumscarifato: et mox, circumscarifant et scarifantur. H.

2. Item enhydridis. Plin. XXXII, 26: Enhydris vocatur a Græcis coluber in aquis vivens. » HARD.

3. Colluunt. Sext. Platon. c. ix

4. Cinis. Sext. Platon. loc. cit. tit. 26, ut dentes sine dolore crescant: « Dens canis combustus, et cum melle tritus, gingivas repri

mit. » Appendi solum præcipit

Habdarrhamanus Ægyptius, interprete Ecchellensi, cap. xxvi de cane, pag. 102 : « Canis dens, qui caninus dicitur, appensas collo pueri, cujus adhuc non eruperunt dentes, pelle aliqua involutus,

fa.

6

8

tarde dentientes adjuvat cum melle. Fit eodem modo et dentifricium. Cavis' dentibus cinis e murino fimo inditur, vel jecur lacertarum aridum. Anguinum cor si mordeatur, aut alligetur, efficax habetur. Sunt inter eos, qui murem bis in mense jubeant mandi, doloresque ita cavere. Vermes terreni decocti in oleo, infusique auriculæ, cujus a parte doleant', præstant levamentuin. Eorumdem cinis exesis dentibus conjectus, ex facili cadere eos cogit : integros dolentes illitus juvat. Comburi autem oportet in testa. Prosunt et cum mori radice in aceto scillite de3 cocti, ita ut colluantur dentes. Is quoque" vermiculus, qui in herba, Veneris labro appellata, invenitur, cavis dentium inditus mire prodest. Nam eruca brassica", ejus contactu cadunt. Et e malva cimices infunduntur auribus

cilem reddit eorum eruptionem absque dolore ullo, aut nocumento. » HARD.

5. Cavis. Q. Seren. cap. xv, pag. 314 : " Exesos autem dentes si forte quereris, Ure fimum muris, patulis et hiantibus adde: Prodest et pulvis lumbrici corpore tosto. » Sic etiam Plin. Val. I, 36, et Marcell. Emp. XII, p. 93. HARD.

6. Vermes. Galen. de fac. simpl. Med. XI, 1, pag. 314. Mar. Emp. XII, pag. 94, iisdem verbis. H.

7. Infusique auriculæ, cujus a parte doleant. Omnes quinque: ejus e parte. Ut Plauto : « et morbo valui, ab animo æger fui. Contra lib. XXII, cap. 22: Infunditur a contraria aure in dolore dentium. GRON.

8. Eorumdem. Q. Serenus loco proxime allato. Marcell. Emp. 1. c. Plin. Val. I, 36. HARD:

9. In testa. Marc. Emp. « in testa condenti.» HARD.

litico, non scillite, recte. Nam vino quod græce masculini est sexus, convenit hæc terminatio in es. Acetum vero quum sit et latine et græce neutrius, non scilliten dixerim, sed scylliticum. PINT.

II.

Is quoque vermiculus. Dictum id jam superius, XXV, 108. H.

12. Eruca brassica. In MSS. vetusto more, urucæ, pro erucæ, ut alibi diximus. Ex hoc Plinii loco perperam, ut apparet, intellecto, scripsit Marcellus Empir. cap. XII, p. 95, non erucas cadere contactu ejus vermiculi, qui in Veneris labro invenitur, quæ Plinii mens videtur esse sed dentes ipsos, qui vitiati sunt, erucæ contactu decidere quæ sententia, ut dicam quod sentio, huic loco accommodatior videri potest. Prorsus ut in mendo cubare Plinii contextum haud immerito credas, legique oportere, Nam eruca brassica etiam contactu cadunt, exigua

10. In aceto scillite decocti. Scyl- admodum mutatione voculæ ejus,

13

15

cum rosaceo. Arenulæ' , quæ inveniuntur in cornibus cochlearum, cavis dentium illitæ, statim liberant dolore. Cochlearum inanium cinis cum myrrha gingivis prodest: 4 serpentis cum sale in olla exustæ cinis cum rosaceo in contrariam aurem infusus. Anguinæ " vernationis membrana cum oleo, tedæque resina calefacta, et auri alterutri infusa : adjiciunt aliqui thus et rosaceum : eadem cavis indita, ut sine molestia cadant, præstant. Vanum arbitror esse, circa Canis ortum angues candidos membranam eam exuere, quoniam nec in Italia visum est, multoque minus credibile in tepidis regionibus tam sero exui. Hanc autem vel inveteratam cum cera celerrime dentes evellere tradunt. Et dens anguium adalligatus dolores mitigat. Sunt qui et araneum animal ipsum sinistra manu captum, tritumque in rosaceo, et in aurem infusum, cujus a parte doleat, prodesse arbitrentur. Ossiculis gallinarum in pariete 5 servatis, fistula salva, adacto dente vel gingiva scarificata, projectoque ossiculo, statim dolorem abire tradunt. Item fimo corvi" lana adalligato, vel passerum cum oleo calefacto, et proximæ auriculæ infuso, pruritum quidem intolerabilem facit, et ideo tolerabilius est passeris pullorum sarmentis crematorum cinerem ex aceto infricare.

16

in aliam satis affinem, etiam. Verba Marcelli hæc sunt : « Bestiola, quæ brassica innascitur, dens vitiosus sæpe confricatus, intra dies paucos ejicitur. In MSS. tamen omnibus, ejus constantissime legitur. H.

Nos cum Empirico facimus, rati de dentium casu sumendum locum. Paraphrasis hæc foret: . Nam quod attinet ad vermiculum erucæ in brassica nascentem, ejus contactu cadunt. » AJ.

13. Arenula. Totidem verbis Plin. Val. I, 36, et Marc. Empir. XII, pag. 94. HARD.

14. Cochlearum. Pro myrrha mel adhibet Marc. Emp. xt, pag. 89:

Cochlearum, inquit, inanium exustarum cinis cum melle, gingivis impositus, mire prodest, si sit hæc assidua curatio.» HARD.

15. Anguinæ. Senecta seu pellis quam angues vere exuunt. HARD. 16. Fistula. Osse, , qua medullam fistulæ in morem includit, integro. HARD.

17. Item fimo corvi. Marc. Emp. cap. xII, p. 95, ad verbum. Sextus Platon. part. 2, cap. vi de corvo, tit. 3 ad dentium dolorem : « Cavo

I

IX. (IV.) Oris saporem' commendari affirmant, murino cinere cum melle si fricentur dentes. Admiscent' quidam marathri radices. Penna vulturis si scalpantur dentes. acidum halitum faciunt. Hoc idem hystricis spina fecisse, ad firmitatem pertinet. Linguæ3 hulcera et labrorum, hirundines in mulso decoctæ sanant. Adeps anseris aut gallinæ rimas; œsypum cum galla; araneorum telæ candidæ, et quæ in trabibus parvæ texuntur. Si ferventia os intus exusserint, lacte canino statim sanabitur.

X. Maculas in facie', cesypum cum melle Corsico, quod asperrimum habetur, extenuat. Item scobem3 cutis in facie cum rosaceo impositum vellere, quidam et butyrum addunt. Si vero vitiligines sint, fel caninum prius acu compunctas. Liventia et sugillata pulmones arietum

2. Admiscent. Auctores proxime exusserint, continuo sanantur gar. laudati. HARD.

garizatione lactis canini. » In jure
id vinoque sorbendo fere contin-
git, quum calidius justo est. Ut
illi Plautino in Mil. act. III,
puero
SC. II, VS. 20: « PA. Neque tu bi-
bisti? Lu. Dii me perdant, si bibi,
Si bibere potui. Pa. Qui jam? LU.
Quia enim absorbui: Nam nimis
calebat, amburebat gutturem. » H.

X. 1. Maculas in facie. Totidem verbis Marc. Emp. xix, p. 130. H.

2. Asperrimum habetur. Amarore ingratum, quoniam e buxi flore apes colligunt. Dal.

3. Scobem cutis. Marcell. Empir. loc. cit. HARD.

4. Livertia. Sext. Plat. cap. VI de ariete, tit. 4 ad livores et sugillationes: Pulmo arietis concisus

5

pecudumque in tenues consecti membranas, calidi impositi, vel columbinum fimum. Cutem in facie adeps anseris, vel gallinæ custodit. Lichenas et murino fimo ex aceto illinunt, et cinere herinacei ex oleo. In hac' curatione 2 prius nitro ex aceto faciem foveri præcipiunt. Tollit ex facie vitia et cochlearum, quæ latæ et minuta passim inveniuntur, cum melle cinis. Omnium quidem cochlearum cinis spissat, calfacit smectica" vi: et ideo causticis commiscetur, psorisque, et lentigini illinitur. Invenio " et formicas Herculaneas appellari, quibus tritis adjecto sale exiguo, talia vitia sanentur. Buprestis" animal est rarum in Italia, simillimum scarabeo longipedi. Fallit inter herbas bovem maxime, unde et nomen invenit, devoratumque tacto felle ita inflammat, ut rumpat. Hæc 3 cum hircino sevo illita lichenas ex facie tollit septica vi, ut supra dictum est13. Vulturinus sanguis cum chamaleonis albæ (quam herbam esse diximus) radice, et cedria tritus, contectusque brassica, lepras sanat: item

minutatim, et impositus, statim sanat, et nigras cicatrices ad candorem perducit: et a calciamentis læsos pedes sanat. » HARD.

5. Lichenas. Marcell. Empiric. cap. xix, pag. 130; Plin. Val. II, 56. HARD.

6. Et cinere herinacei ex oleo. Plin. Val. 1. c. HARL.

7. In hac curatione. Marc. Emp. cap. CXXIX, et Plin. Valer. loco citato. HARD.

8. Tollit. Marc. Emp. cap. XIX, pag. 130. HARD.

Emp. XIX, pag. 129. Hisce formicis Herculanearum nomen inditum ex re fuisse suspicatur Dalecampius, quod sint cæteris grandiores et atriores. HARD.

12. Buprestis. Buprestis, et silvestris oleris genus est, de quo sup. lib. XXII, cap. 36. Frequens sane in Africa, auctore Luciano in Dipsadibus. Hard.

13. Ut supra dictum est. Lib. XXIX, cap. 30, ubi de cantharidibus, pityocampis, et bupresti : Efficacissimæ omnes ad lepras, Et paulo antea : vis earum adurere corpus, crustas obducere. » HARD.

9. Minuta. Vide cap. 6 et 14 lichenasque. hujus libri. DAL.

10. Smectica. Abstergendi purgandique vi, a oμnyo, detergo. H. 11. Invenio. Totidem verbis Marc.

"

14. Quam herbam esse diximus, Lib. XXII, cap. 21. HARD.