E voorstanders der Unie hadden bijzonder gedrukt op de stoffelijke voordeelen, welke voor Ierland eruit zouden vloeien, en bepaaldelijk op den toevoer van Engelsch kapitaal en, als gevolg daarvan, op de heropbeuring en ontwikkeling van handel, nijverheid en landbouw. Van die schoone vooruitzichten kwam er niets. Geene Engelsche kapitalen werden in Ierland belegd, maar integendeel aanzienlijke Iersche kapitalen regelmatig naar Engeland gebracht en daar verbruikt. Reeds vroeger had men het absenteisme der landheeren als eene van Ierland's grootste plagen aangeklaagd. Vele grondeigenaars, instede van op hunne goederen te leven, woonden te Dublin en verteerden aldaar hun inkomen. Na de Unie was het veel erger. Eene menigte voorname familiën moesten zich nu te Londen vestigen of althans er het grootere gedeelte van het jaar doorbrengen: immers, lords en leden van het Huis der Gemeenten, hooge waardigheidsbekleeders en over 't algemeen alwie van de Regeering iets verwachtte, waren natuurlijk verplicht daar te verblijven waar de zetel van het Bestuur was. En die honderden personen, die zelden of nooit eenen voet in Ierland zetten, trokken jaarlijks uit hunne |
