LIB. 1. CARM. XXII.

Nigris aut Erymanthi

Silvis aut viridis Cragi;

Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Insignemque pharetra

Fraternaque humerum lyra.

Hic bellum lacrumosum, hic miseram famem

Pestemque a populo et principe Caesare in

Persas atque Britannos

Vestra motus aget prece.

CARMEN XXII.

INTEGER vitae scelerisque purus
Non eget Mauris jaculis neque arcu
Nec venenatis gravida sagittis,
Fusce, pharetra,

Sive per Syrtes iter aestuosas
Sive facturus per inhospitalem
Caucasum vel quae loca fabulosus
Lambit Hydaspes.

Namque me silva lupus in Sabina,
Dum meam canto Lalagen et ultra
Terminum curis vagor expeditis,
Fugit inermem,

Quale portentum neque militaris
Daunias latis alit aesculetis,
Nec Jubae tellus generat leonum

Arida nutrix.

Pone me pigris ubi nulla campis
Arbor aestiva recreatur aura,

Quod latus mundi nebulae malusque
Juppiter urget;

Pone sub curru nimium propinqui

Solis in terra domibus negata:

10

15

10

15

20

Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulce loquentem.

CARMEN XXIII.

VITAS hinnuleo me similis, Chloë,
Quaerenti pavidam montibus aviis
Matrem non sine vano

Aurarum et silüae metu.

Nam seu mobilibus veris inhorruit
Adventus foliis seu virides rubum
Dimovere lacertae,

Et corde et genibus tremit.
Atqui non ego te tigris ut aspera
Gaetulusve leo frangere persequor:
Tandem desine matrem
Tempestiva sequi viro.

CARMEN XXIV.

QUIS desiderio sit pudor aut modus
Tam cari capitis? Praecipe lugubres
Cantus, Melpomene, cui liquidam pater
Vocem cum cithara dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus sopor
Urget! cui Pudor, et Justitiae soror
Incorrupta Fides nudaque Veritas
Quando ullum inveniet parem?
Multis ille bonis flebilis occidit,
Nulli flebilior quam tibi, Virgili.

10

10

Tu frustra pius heu non ita creditum
Poscis Quinctilium deos.
Quod si Threïcio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem,
Non vanae redeat sanguis imagini,
Quam virga semel horrida
Non lenis precibus fata recludere
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum sed levius fit patientia
Quidquid corrigere est nefas.

15

20

CARMEN XXV.

PARCIUS junctas quatiunt fenestras
Ictibus crebris juvenes protervi,
Nec tibi somnos adimunt, amatque
Janua limen,

Quae prius multum facilis movebat
Cardines; audis minus et minus jam :
"Me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis?"

Invicem moechos anus arrogantes
Flebis in solo levis angiportu,
Thracio bacchante magis sub inter-
lunia vento,

Cum tibi flagrans amor et libido
Quae solet matres furiare equorum
Saeviet circa jecur ulcerosum,

Non sine questu

Laeta quod pubes hedera virente
Gaudeat pulla magis atque myrto,
Aridas frondes hiemis sodali

Dedicet Hebro.

10

15

20

NATIS in usum laetitiae scyphis
Pugnare Thracum est: tollite barbarum
Morem, verecundumque Bacchum
Sanguineis prohibete rixis!

Vino et lucernis Medus acinaces
Immane quantum discrepat : impium
Lenite clamorem, sodales,

Et cubito remanete presso!
Voltis severi me quoque sumere
Partem Falerni? Dicat Opuntiae
Frater Megillae quo beatus
Volnere, qua pereat sagitta.
Cessat voluntas? Non alia bibam
Mercede

Quae te cunque domat Venus

Non erubescendis adurit

Ignibus ingenuoque semper

Amore peccas. Quidquid habes age
Depone tutis auribus. Ah miser,
Quanta laborabas Charybdi,
Digne puer meliore flamma!
Quae saga, quis te solvere Thessalis
Magus venenis, quis poterit deus?
Vix illigatum te triformi
Pegasus expediet Chimaera.

CARMEN XXVIII.

15

20

TE maris et terrae numeroque carentis arenae
Mensorem cohibent, Archyta,

Pulveris exigui prope litus parva Matinum
Munera, nec quidquam tibi prodest
Aërias tentasse domos, animoque rotundum
Percurrisse polum morituro.

Occidit et Pelopis genitor, conviva deorum,
Tithonusque remotus in auras

Et Jovis arcanis Minos admissus, habentque
Tartara Panthoiden iterum Orco
Demissum, quamvis clipeo Trojana refixo
Tempora testatus nihil ultra

Nervos atque cutem morti concesserat atrae,
Judice te non sordidus auctor

Naturae verique. Sed omnes una manet nox
Et calcanda semel via leti :

Dant alios Furiae torvo spectacula Marti;
Exitio est avidum mare nautis ;

Mixta senum ac juvenum densentur funera, nullum

Me

Saeva caput Proserpina fugit.

quoque devexi rapidus comes Orionis Illyricis Notus obruit undis.

10

153

20