Q. HORATII FLACCI

E POD ON

LIBER.

CARMEN I.

IBIS Liburnis inter alta navium,
Amice, propugnacula,
Paratus omne Caesaris periculum
Subire, Maecenas, tuo.

Quid nos, quibus te vita si superstite
Jucunda, si contra gravis?
Utrumne jussi persequemur otium,
Non dulce ni tecum simul,

An hunc laborem mente laturi decet

Qua ferre non molles viros?

Feremus et te vel per Alpium juga

Inhospitalem et Caucasum,

Vel Occidentis usque ad ultimum sinum

Forti sequemur pectore.

Roges tuum labore quid juvem meo,

Imbellis ac firmus parum?

Comes minore sum futurus in metu,
Qui major absentes habet;
Ut assidens implumibus pullis avis
Serpentium allapsus timet
Magis relictis, non, ut adsit, auxili
Latura plus praesentibus.

Libenter hoc et omne militabitur
Bellum in tuae spem gratiae,

Non ut juvencis illigata pluribus
Aratra nitantur mea,

Pecusve Calabris ante sidus fervidum

Lucana mutet pascuis,

Neque ut superni villa candens Tusculi

Circaea tangat moenia.

Satis superque me benignitas tua

Ditavit: haud paravero

Quod aut avarus ut Chremes terra premam,

Discinctus aut perdam nepos.

25

30

CARMEN II.

BEATUS ille qui procul negotiis,
Ut prisca gens mortalium,
Paterna rura bobus exercet suis,
Solutus omni fenore.

Neque excitatur classico miles truci,
Neque horret iratum mare,
Forumque vitat et superba civium

Potentiorum limina.

Ergo aut adulta vitium propagine
Altas maritat populos,

Aut in reducta valle mugientium
Prospectat errantes greges,
Inutilesque falce ramos amputans
Feliciores inserit,

Aut pressa puris mella condit amphoris,

Aut tondet infirmas oves;

Vel cum decorum mitibus pomis caput

Auctumnus agris extulit,

Ut gaudet insitiva decerpens pira,

Certantem et uvam purpurae,

20

15

5

Qua muneretur te, Priape, et te, pater
Silvane, tutor finium!

Libet jacere modo sub antiqua ilice,
Modo in tenaci gramine.

Labuntur altis interim ripis aquae,

Queruntur in silvis aves,

Fontesque lymphis obstrepunt manantibus,

Somnos quod invitet leves.

At cum tonantis annus hibernus Jovis

Imbres nivesque comparat,

Aut trudit acres hinc et hinc multa cane

Apros in obstantes plagas,

Aut amite levi rara tendit retia,

Turdis edacibus dolos,

25

30

Pavidumque leporem et advenam laqueó gruem 35 Jucunda captat praemia.

Quis non malarum quas amor curas habet

Haec inter obliviscitur?

Quodsi pudica mulier in partem juvet

Domum atque dulces liberos,

Sabina qualis aut perusta solibus

Pernicis uxor Apuli,

Sacrum vetustis exstruat lignis focum

Lassi sub adventum viri,

Claudensque textis cratibus laetum pecus

Distenta siccet ubera,

Et horna dulci vina promens

Dapes inemptas apparet:

dolio

Non me Lucrina juverint conchylia
Magisve rhombus aut scari,

40

45

50

Si

quos Eois intonata fluctibus

Hiems ad hoc vertat mare;

PARENTIS olim si quis impia manu

Senile guttur fregerit,

Edit cicutis allium nocentius.

O dura messorum ilia!

Quid hoc veneni saevit in praecordiis?
Num viperinus his cruor

Incoctus herbis me fefellit? an malas

Canidia tractavit dapes ?

Ut Argonautas praeter omnes candidum

Medea mirata est ducem,

Ignota tauris illigaturum juga

Perunxit hoc Jasonem;

Hoc delibutis ulta donis pellicem

Serpente fugit alite.

CARMEN IV.

LUPIS et agnis quanta sortito obtigit,
Tecum mihi discordia est,
Hibericis peruste funibus latus
Et crura dura compede.
Licet superbus ambules pecunia,
Fortuna non mutat genus.
Videsne, Sacram metiente te viam
Cum bis trium ulnarum toga,
Ut ora vertat huc et huc euntium
Liberrima indignatio?

Sectus flagellis hic triumviralibus
Praeconis ad fastidium
Arat Falerni mille fundi jugera
Et Appiam mannis terit,

Sedilibusque magnus in primis eques
Othone contempto sedet!

Quid attinet tot ora navium gravi
Rostrata duci pondere

Contra latrones atque servilem manum
Hoc, hoc tribuno militum ?

CARMEN V.

AT, o deorum quidquid in caelo regit
Terras et humanum genus,

Quid iste fert tumultus? aut quid omnium
Vultus in unum me truces?

Per liberos te, si vocata partubus

Lucina veris affuit,

5