Billeder på siden
PDF
ePub

'Glebae coepere moveri,' Ov. M. iii. 106. 'Is est maxime docilis qui attentissime est paratus audire,' C. Inv. i. 16. 'Reficit rates quassas, indocilis pauperiem pati,' Hor. C. i. 1. 17. Maesta civitas fuit, vinci insueta,' L. iv. 31.

Examples of Gerunds and Gerundive.

[ocr errors]

1. (Gerunds and Gerundial Attraction.) 'Fuerunt apud Romanos qui assentando multitudini grassarentur,' L. xlv. 23. Diogenes dicebat, artem se tradere bene disserendi et vera ac falsa diiudicandi,' C. d. Or. ii. 38. 'Ita nati factique sumus, ut et agendi aliquid et diligendi aliquos, et libertatis, et referendae gratiae principia in nobis contineremus,' C. Fin. v. 15. 'Nulla causa iusta cuiquam esse potest contra patriam arma capiendi,' C. Phil. ii. 22. Legem doctissimi viri Graeco putant nomine a suum cufque tribuendo appellatam,' C. Leg. i. 16. 'Cernitur in delectu bonorum et malorum iustitia, et in suo cuique tribuendo,' C. Fin. v. 23. 'Non solum ad discendum propensi sumus, verum etiam ad docendum,' C. Fin. iii. 20. 'Oculus conturbatus non est probe affectus ad suum munus fungendum,' C. T. D. iii. 7. 'Mores puerorum se inter ludendum simplicius detegunt,' Qu. i. 3. 12. Flagitiosum est, eum, a quo pecuniam ob absolvendum acceperis, condemnare,' C. Verr. ii. 32. 'Homo magna habet instrumenta ad obtinendam adipiscendamque sapientiam,' C. Leg. i. 22. 'Eadem precor a dis immortalibus ob L. Murenae consulatum una cum salute obtinendum,' C. p. Mur. 1. 'Nihil Xenophonti tam regale videtur quam studium agri colendi,' C. Cat. N. 17. 'Veni consulis Antoni domum saepe salutandi causa,' C. Fam. xi. 28. 'Reliqua, ita mihi salus aliqua detur potestasque in patria moriendi, ut me lacrimae non sinunt scribere,' C. Q. Fr. i. 3. 'Iustitiae fruendae causa videntur olim bene morati reges constituti,' C. Off. ii. 12. 'Pythagoreorum more exercendae memoriae gratia quid quoque die dixerim, audierim, egerim, commemoro vesperi,' C. Cat. M. 11. 'Epaminondas studiosus erat audiendi,' Nep. Ep. 3. 'Demosthenes Platonis studiosus audiendi fuit,' C. d. Or. i. 20. 'Homines bellandi cupidi magno dolore afficiebantur,' Caes. B. G. i. 2. 'Multi propter gloriae cupiditatem cupidi sunt bellorum gerendorum,' C. Off. i. 22. 'Multae res oratorem ab imperito dicendi ignaroque distinguunt,' C. d. Or. iii. 44. 'Mons pecori bonus alendo erat,' L. xxix. 31. 'Ver tamquam adulescentiam significat ostenditque fructus futuros ; reliqua tempora demetendis fructibus et percipiendis accommodata sunt,' C. Cat. M. 19. Tu, Eruci, praeesse agro colendo flagitium putas?' C. p. S. Rosc. 18. Consul placandis dis dat operam,' L. xxii. 2. 'Galli Transalpini haud procul inde, ubi nunc Aquileia est, locum oppido condendo ceperunt,' L. xxxix. 22. 'Multarum civitatum principes ad me detulerunt, sumptus decerni legatis nimis magnos, cum solvendo civitates non essent,' C. Fam. iii. 8. 'Tributo plebes liberata est, ut divites conferrent, qui oneri ferendo essent,' L. ii. 9. 'Decemviros legibus scribendis intra hos decem annos et creavimus et e republica sustulimus,' L. iv. 4. 'Valerius consul comitia collegae subrogando habuit,' L. ii. 8. 'Hominis mens discendo alitur et cogitando,' C. Off. i. 30. 'Omnis loquendi elegantia augetur legendis oratoribus et poetis,' C. d. Or. iii. 10. 'Aristotelem non deterruit a scribendo Platonis amplitudo,' C. Or. 1. 5. 'Multa de bene beateque vivendo a Platone disputata sunt,' C. Fin. i. 2. Exprovidendo appellata est prudentia,' C. Leg. i. 23'Saepe plus in metuendo mali est, quam in illo ipso, quod timetur,' C. Fam. vi. 4. 'In voluptate spernenda virtus vel maxime cernitur,' C. Leg. i. 19. 'Reliquorum siderum quae causa collocandi fuerit, quaeque eorum sit collocatio, in alium sermonem differendum est,' C. Tim. 9. 'Agitur, utrum M. Antonio facultas detur opprimendae rei publicae, caedis faciendae bonorum, diripiendae urbis, agrorum suis condonandi,' C. Phil. v. 3. 'Aedui legatos ad Caesarem sui purgandi gratia mittunt,' Caes. B. G. vii. 43. 'Haec prodendi imperi Romani, tradendae Hannibali victoriae sunt,' L. xxvii. 9.

II. (Impers. and Attrib. Gerundive.) 'Hic vobis vincendum aut moriendum est, milites,' L. xxi. 43. 'Orandum est ut sit mens sana in corpore sano,' Iuv. X. 356. 'Non corpori soli subveniendum est, sed menti atque animo multo magis, C. Cat. M. 11. 'Suum cuique incommodum ferendum est potius, quam de alterius commodis detrahendum,' C. Off. iii. 6. Apud Pythagoram discipulis quinque annis tacendum erat,' Sen. Ep. 52. 'Tria videnda sunt oratori: quid dicat, et quo quicque loco, et quomodo,' C. Or. 14. 'Semper ita vivamus ut rationem reddendam nobis arbitremur,' C. Verr. ii. 11. 'Pietati summa tribuenda laus est,' C. d. Or. ii. 40. 'Quaeritur, praeponendane sit divitiis gloria,' C. Top. 22. 'Suo cuique iudicio est utendum,' C. N. D. iii. 1. 'Sentio moderandum mihi esse

F F

189

Subordinate

Clauses.

CHAPTER IV.

THE COMPOUND SENTENCE.

SECTION I.

SUBORDINATION OF CLAUSES.

(See Chapter I. § 100.)

Subordinate Clauses are of three kinds :

A) Substantival; B) Adverbial; C) Adjectival or Relative.
A) On Substantival Clauses see § 100, p. 349.
B) An Adverbial Clause qualifies the Principal Sentence
like an Adverb, answering the questions how, why,
when, &c.

Such Clauses are of seven kinds :

Consecutive (so that)

Final (in order that)

Causal (because, since, &c.)

Temporal (when, whilst, &c.)

Conditional (if, unless, &c.)

Concessive (although, &c.)

Comparative (as if, &c.)

C) An Adjectival or Relative Clause is formed by the Relative qui or one of its Particles. When this contains some Adverbial sense (so that, in order that, since, if, although), it generally exhibits the Subjunctive Mood.

iam orationi meae,' C. Verr. iii. 43. Intellegite quibus credendum et a quibus cavendum sit,' L. xxxiv. 39. 'Aguntur bona multorum civium, quibus est a vobis et ipsorum et reipublicae causa consulendum,' C. p. L. Man. 2. 'Spectandus in certamine 'Martio,' Hor. C. iv. 14. 17. 'Thrasybulus legem oblivionis non tantum ferendam curavit, sed etiam ut valeret effecit,' Nep. Thras. 3. 'Pueris sen tentias ediscendas damus,' Sen. Ep. 33. Redemptor columnam Iovis con duxerat faciendam,' C. Div. ii. 21.

Examples of Supines.

(First Supine.) 'Coriolanus in Volscos exsulatum abiit,' L. ii. 35. Legati ab Roma venerunt questum iniurias et ex foedere res repetitum,' L iii. 25 'Quid est, Crasse, inquit Iulius, imusne sessum? Etsi admonitum venimus te, non flagitatum,' C. d. Or. iii. 5. Cur te is perditum?' Ter. An. i. 1. 107. “Ubi se flagitiis dedecoravere turpissimi viri, bonorum praemia ereptum eunt,' Sall. Ing. 5 'In eam spem erecta civitas erat, in Africa eo anno debellatum iri,' L. xxix. 14. 'Dumnorix propinquas suas nuptum in alias civitates collocavit,' Caes. B. G. i. 18. (Second Supine.) 'Narratio brevis erit, si non longius, quam quod scitu opus est, in narrando procedetur,' C. Inv. i. 20. 'Humanus animus cum alio nullo, nisi cum ipso deo, si hoc fas est dictu, comparari potest,' C. T. D. v. 13. Quid est tam iucundum cognitu atque auditu quam sapientibus sententiis gravibusque verhis ornata oratio?' C. d. Or. i. 8. 'Quod optimum factu videbitur, facies,' C. Att. vi 22. Ad imitandum tam mihi propositum exemplar illud est quam tibi,' C. p. Mar. 31

SECTION II.

SUBOBLIQUE CONSTRUCTION.

i. Oratio Obliqua.

1) Oratio Obliqua (in distinction from Oratio Recta, direct oration) is a term especially applied to Substantival Clauses, and, above all, to the Infinitive Clause and its substitutes.

2) A subordinate or dependent Clause may have another depending on it; and in a long Compound Sentence, or Period, there may thus be a primary, secondary, &c., dependence of clauses.

If the Verb (whether Infin. or Finite) of a primary dependence forms Oratio Obliqua, the Verb of a following dependence is 'Subordinate to Oratio Obliqua,' or (in one word) Suboblique.

11. The first important Rule of dependent Construction is this:
I) A Suboblique Finite Verb is in the Subjunctive
Mood.

This is seen by comparison of the two following passages:
Oratio Recta: 'Ars earum rerum est quae sciuntur; oratoris
autem omnis actio opinionibus, non scientia, continetur:
nam et apud eos dicimus, qui nesciunt, et ea dici-
mus, quae nescimus ipsi,' C. d. Or. ii. 7.

Oratio Obliqua: (Antonius apud Ciceronem docet:) Artem earum rerum esse, quae sciantur: oratoris autem omnem actionem opinione, non scientia, contineri; quia et apud eos dicat, qui nesciant, et ipse dicat quod nesciat. Here artem esse,' 'actionem contineri,' form Oratio Obliqua, and the Finite Verbs in subsequent dependence (sciantur, dicat, nesciant, nesciat) are therefore Subjunctive.

iii. But, secondly, a principal Verb often contains more than is expressed by the mere form; not merely the writer's or speaker's declaration, but an implied opinion or assertion of some other; upon which the Verb of the primary clause may depend. Such a principal predication has been called by some writers 'Cogitatio Obliqua; but a more convenient term is 'Virtual Oratio Obliqua:' from which it follows that the dependent Verb is Virtually Suboblique.

Hence results the second Rule of dependent Construction: namely,

II) A Finite Verb virtually Suboblique is in the Subjunctive Mood.

Laudat Africanum Panaetius quod fuerit abstinens.

('Laudat' implies 'ait esse laudandum.')

Caesar Aeduos frumentum, quod polliciti essent, flagitabat. (Flagitabat implies that Caesar reminded the Aedui of their promise. Hence the Mood of polliciti essent.)

190

Oratio

Obliqua.

191

Virtual

Oratio

Obliqua.

192 Depen

A mere change in the Mood of the dependent Verb may cause a change of reference to, or from, the writer or speaker :

'Themistocles noctu ambulabat in publico, quod somnum capere non posset.'

Here the mood of posset (and this alone) refers the clause to the mind of Themistocles, who alleged inability to sleep as the reason why he was in the habit of walking by night. Had poterat been written, the sentence would still be good Latin, but the cause would then rest on the assertion of the writer (Cicero).

iv. The principle of Rules II. and III. is, that dependence on a conception must itself be conceptive; and, as the Conjunctive is the Mood of Conception, this leads to the third important rule:

III) A Verb really dependent on a Conjunctive Verb

dence on is generally Subjunctive:

Con

junctive.

193

Excep

tions.

'Equidem illud molior, ut mihi Caesar concedat ut absim, cum aliquid in senatu contra Gnaeum agatur,' C. Att. ix. 6. Quaerimus qualis in bello praedonum praedo ipse fuerit Verres, qui in foro populi Romani pirata nefarius reperiatur?' C. Verr. i. 59. Erat in Hortensio memoria tanta ut, quae secum commentatus esset, ea sine scripto verbis eisdem redderet, quibus cogitavisset,' C. Br. 88.

Agatur is Subjunctive, being dependent on absim; reperiatur, on qualis fuerit; commentatus esset and cogitavisset, on redderet.

v. Exceptions to the Law of Mood in Dependence.

1) A Clause which seems, by its position, to depend on Oratio Obliqua, may be independent; that is. it may contain a fact introduced by the author: in which case the Mood will be Indic.:

'Caesari nuntiatum est, Sulmonensis, quod oppidum a Corfinio septem milium intervallo abest, cupere ca facere, quae vellet, sed a Q. Lucretio senatore et Attio Pacligno prohiberi, qui id oppidum septem cohortium praesidio tenebant,' Caes. B. C. i. 18.

The Clauses quod... abest and qui . . . tenebant contain facts stated by the historian, and are not part of the message received by Caesar. But quae vellet is dependent.

2) A short Relative Clause, especially when it immediately fol lows a Demonstrative, is often constructed independently of Oratio Obliqua, being regarded as a mere epithet:

'Eloquendi vis efficit ut ea quae ignoramus discere, et ea quae scimus alios docere possimus,' Č. N. D. ii. 59.

3) Dum (whilst) is sometimes constructed with Present Indic., even when subordinate to Oratio Obliqua :

'Quanto laudabilius periturum Pisonem, dum amplectitur rempublicam, dum auxilia libertati invocat!' Tac. Ann. xv. 59.

(Other reasons may occur, inducing an author to exempt a Clause from the general law and to keep the Indic. Mood.)

SECTION III.

SUBSTANTIVAL CLAUSES.

I) Indirect Statement (Enuntiatio Obliqua).

194

Infini

This has three forms: (1) first and principally the Infinitive tive Clause (2) the Ut-clause (3) the Quod-clause.

A. The Infinitive Clause, or Accusative with Infinitive.

1) This is introduced

As Object, by 'Verba Declarandi et Sentiendi,' Verbs which state or imply a fact, feeling, or opinion.

Such are: a) aio, dico, fateor, nego, scribo, &c., auctor sum; certiorem facio: b) audio, credo, disco, puto, scio, spero, &c., gaudeo, gratulor, &c.

As Subject, by the Passives of such Verbs; by Impersonal Verbs of those meanings: apparet, constat, interest, patet, placet, &c.; by est with many Adjectives, certum est, credibile (perspicuum, falsum, probabile, verum, verisimile, utile, &c.) est.

As Apposite, by Substantives and Pronouns : fama (mos, rumor, spes, fas, &c.) est; illud certum est, illud nego, and the like.

2) The Tense of the Infinitive Verb will be such as sense and consecution require.

Dico (dicam, dixero)

eum venire, that he is coming; eum venisse, that he has come; eum venturum esse, that he will come.

Examples of Suboblique Construction.

I) 'Cato mirari se aiebat quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset,' C. Div. ii. 24. 'Scito me, postquam in urbem venerim, redisse cum libris in gratiam,' C. Fam. ix. 1. 'Fateor me oratorem, si modo sim, ex Academiae spatiis exstitisse,' C. Fin. v. 5. 1. Sapientissimum esse dicunt eum, cui, quod opus sit, ipsi veniat in mentem; propius accedere illum, qui alterius bene inventis obtemperet,' C. p. Clu. 31.

'Alium rogantes

II) 'Quereris quod non, Cinna, bibamus idem,' Mart. xii. 28. regem misere ad Iovem, inutilis quoniam esset qui fuerat datus,' Phaed. i. 2. 'Darius eius pontis, dum ipse abesset, custodes reliquit,' N. Milt. 3. 'In Hispania prorogatum veteribus imperatoribus est imperium cum exercitibus quos haberent,' L. xl. 18. 'Cum abessem, quotienscunque patria in mentem veniret, haec omnia occurrebant, colles campique et Tiberis et hoc caelum sub quo natus educatusque essem,' L. v. 54.

III) 'Dici non potest quin ii, qui nihil metuant, nihil angantur, nihil concupiscant, beati sint,' C. T. D. v. 7. Hirri necessarii fidem implorarunt Pompeii: praestaret quod proficiscenti recepisset,' Caes. B. C. iii. 82. Miraretur qui cerneret,' L. xxxiv. 9. 'Isto bono utare dum adsit, cum absit ne requiras,'

C. Cat. M. 10.

(Exceptions.) 'Themistocles Xerxem certiorem fecit id agi ut pons, quem in Hellesponto fecerat, dissolveretur,' N. Th. 9. 'Placet Stoicis eos anhelitus terrae, qui frigidi sunt, cum fluere coeperint, ventos esse,' C. Div. ii. 19. Dic, hospes, Spartae nos te hic vidisse iacentis, dum sanctis patriae legibus obsequimur,' ap. Cic. T. D. i. 42.

Clause.

« ForrigeFortsæt »