Me. Neque hércle ego uxorem hábeo, neque ego Erótio Pe. Ego hércle vero. Me. Nón tu abis, quo dígnus es, Pe. Numquam édepol me quisquam éxorabit, quín tuae Faxo haud inultum prándium coméderis. Plaut., Men., III. ii. 29–55. 8. A Butler who yields to Temptation. Palaestrio, chef de maison; Lucrio, under-butler. Pa. Eho, an dórmit Sceledrus íntus? Lu. Non nasó quidem: Nam eo mágnum clamat. Tétigit calicem clánculum: Demísit nardini ámphoram cellárius. Pa. Eho, tú sceleste, qui ílli suppromús's, eho! Lu. Quid vís? Pa. Qui lubitum est ílli condormíscere? Pa. Negas? Pa. Neque tú bibisti? Lu. Dí me perdant, sí bibi, Pa. Alii ébrii sunt, álii poscam pótitant! Bonó suppromo et prómo cellam creditam ! Lu. Tu hercle ídem faceres, sí tibi esset crédita Pa. Eho an únquam promsit ántehac? respondé, scelus! Si falsa dixis, Lúcrio, excruciábere ? Lu. Ita véro? ut tu ipse mé dixisse délices, Ut tibi, si promtes, álium suppromúm pares. Pa. Non édepol faciam: age, éloquere audactér mihi. Lu. Nunquam édepol vidi prómere; verum hóc erat: Pa. Hui, illic crebro cápite sistebánt cadi! Bacchánal facitis: iam hércle ego herum adducam á foro. Plaut., Mil. Gl., III. ii. 8-44. Ar. Quid in Cappadocia, úbi tu quingentós simul, Virtúte et forma et fáctis invictíssumis? Amánt te omnes mulieres, neque hercle iniúria, Et líberalis. Víde, caesaries quám decet. Nae illaé sunt fortunátae, quae cum istó cubant! Py. Itane aíbat tandem? Ar. Quaé me ambae obsecráverint, Py. Nimia ést miseria, púlcrum esse hominém nimis. Vidére ut liceat; ád sese arcessí iubent: Ut tuó non liceat óperam dare negotio. Plaut., Mil. Gl., I. i. 52-71. 10. A Braggart Captain (another Portrait). Ly. Sed, quaéso, ubinam illic restitit milés modo, Lenúlle, de illac púgna Pentethrónica, Ly. Ehem voláticorum hóminum? An. Ita dicó quidem. Ly. Quomodo Potuísti? An. Dicam. Víscum legioni dedi Ly. Quoi réi? An. Ne ad fundas viscus adhaerésceret. Eo illós volantes iússi funditárier. Quid múlta verba? quémquem visco offénderant, An. An mi haec non crédis? Ly. Crédo, ut mi aequom crédier. Age, eámus intro, dum éxta referuntúr. An. Volo Plaut., Poen., II. i. 22–45. 11. The Danger of making Love by Proxy. est Ag. Iam hércle tu perísti, ni illam mihi tam tranquillám facis, Quám mare est olim, quum ibi alcedo púllos educít suos Séd vide, sis, ne tu óratorem hunc púgnis pectas postea. Béne promittis múlta ex multis; ómnia incassúm cadunt. Dúm te exspecto, néque usquam aliam míhi paravi cópiam, Néque istuc usquam apparet. Ita nunc sérvio nihiló minus. I, soror. Abscéde tu a me. Ag. Périi! Eho, quid agis, Milphio? Mi. Méa voluptas, méae deliciae, méa vita, mea amoénitas, Méus ocellus, méum labellum, méa salus, meum sávium, Méum mel, meum cor, méa colostra, méus molliculus caseus. Ag. Méne ego illaec patiár praesente dici? Discruciór miser, Mi. Impias, here, te! óratorem vérberas. Ag. Iam istóc magis! Et iam ocellum addam, ét labellum, et línguam! Mi. Ecquid faciés modi? Ag. Síccine ego te oráre iussi? Mi. Quómodo ergo orém? Ag. Rogas? Síc enim dicerés, sceleste: Húius voluptas, te óbsecro, Húius mel, huius cor, húius labellum, húius lingua, huius sávium, Húius colostra, húius dulciculus cáseus, mastígia; Omnia illa, quaé dicebas tua ésse, ea memorarés mea. Mi. Obsecro hercle té, voluptas húius atque odiúm meum, Né te verberét, magis quam ne méndax me advorsúm siet? Nón sum irata. Ag. Nón es? Ad. Non sum. Ag. Da érgo, ut credam, sávium. Ad. Móx dabo, quum ab ré divina rédiero. Ag. I ergo strénue. Plaut., Poen., I. ii. 145-159, 171-194. 12. "Diamond cut Diamond." So. Paégnium, delíciae pueri, sálve: quid agis? út vales? Sed, si, ut digna es, fáciant, odio hercle habeant et faciánt male. Sa Mitte male loquí Pa. Quum, ut digna es, díco, bene, non mále, loquor. So. Quid agis! Pa. Feminám scelestam te, ádstans contra, cóntuor. So. Certe equidem puerum peiorem, quám te, novi néminem. Pa. Quid mali facio, aut cuí male dico! So. Cuí pol cunque occásio est. P1. Nemo homo unquam ita árbitratust. So. At pol multi esse íta sciunt. Pa. Heia! So. Heía! Pa. Tuo éx ingenio móres alienós probas. So. Fateor ego profecto me esse, ut décet lenonis fámiliae. Pa Sátis iam dictum habeó. So. Sed quid tu? cónfitere, ut te aútumo? Pa. Fátear, si ita sim. So. Iám abi: vicisti. Pa. Abi nunc iam. So. Ergo hoc mi éxpedi, Qué agis! Pa. Quo tu! So. Die tu. Pa. Die tu. Pa. At póst scies. So. Prior rogavi. So. Eo ego hine haud lónge. Pa. Et quidem ego haúd longe. So. Quo ergó, scelus? Pa. Ní sciero prius ex te tu éx me núnquam hoc, quod rogitás, scies. So. Nunquam ecastor hódie scibis, príusquam ex ted audívero. So. Et pól ego item. Pa. Ecquid habes! So. Ecquid tú? Pa. Nihil equidem. So. Cedo manum ergo. Pa. Estne haec manus? So. Ubi illa altera est furtífica laeva? Pa. Dómi eccam: huc nullam áttuli. So. Hábes nescio quid. Pa. Né me attrecta, súbagitatrix! So. Sín te amo? Pa. Mále operam locás. So. Qui? Pa. Quia enim nihil amas, quum ingrátum amas. So. Temperi hanc vigiláre oportet fórmulam atque aetátulam: Ne, úbi capillus vérsipellis fiat, foede semper sérvias. Tú quidem haud etiam es octoginta póndo. Pa. At confidéntia Illa militia mílitatur múlto magis, quam póndere. At ego hanc operam pérdo. So. Quid iam? Pa. Quía peritis praédico, |