QUID faciat laetas segetes, quo sidere terram Vertere, Maecenas, ulmisque adjungere vites Conveniat, quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori, apibus quanta experientia parcis, Hinc canere incipiam. Vos, o clarissima mundi Lumina, labentem caelo quae ducitis annum, Liber et alma Ceres, vestro si munere tellus Chaoniam pingui glandem mutavit arista, Poculaque inventis Acheloia miscuit uvis; Et vos, agrestum praesentia numina, fauni,
Ferte simul faunique pedem dryadesque puellae:
Munera vestra cano. Tuque o, cui prima frementem Fudit equum magno tellus percussa tridenti, Neptune; et cultor nemorum, cui pinguia Ceae Ter centum nivei tondent dumeta juvenci; Ipse nemus linquens patrium saltusque Lycaei, Pan, ovium custos, tua si tibi Maenala' curae, Adsis, o Tegeace, favens, oleaeque Minerva Inventrix, uncique puer monstrator aratri, Et teneram ab radice ferens, Silvane, cupressum; Dique deaeque omnes, studium quibus arva tueri, Quique novas alitis non ullo semine fruges, Quique satis largum caelo demittitis imbrem ; Tuque adeo, quem mox quae sint habitura deorum
Concilia, incertum est, urbesne invisere, Caesar, Terrarumque velis curam, et te maximus orbis Auctorem frugum tempestatumque potentem Accipiat, cingens materna tempora myrto, An deus immensi venias maris ac tua nautae Numina sola colant, tibi serviat ultima Thule, Teque sibi generum Tethys emat omnibus undis; Anne novum tardis sidus te mensibus addas, Qua locus Erigonen inter Chelasque sequentes Panditur; ipse tibi jam brachia contrahit ardens Scorpios et caeli justa plus parte relinquit; Quidquid eris, (nam te nec sperant Tartara regem, Nec tibi regnandi veniat tam dira cupido; Quamvis Elysios miretur Graecia campos, Nec repetita sequi curet Proserpina matrem) Da facilem cursum atque audacibus annue coeptis, Ignarosque viae mecum miseratus agrestes Ingredere et votis jam nunc adsuesce vocari.
Vere novo, gelidus canis cum montibus humor Liquitur et Zephyro putris se gleba resolvit, Depresso incipiat jam tum mihi taurus aratro Ingemere, et sulco attritus splendescere vomer. Illa seges demum votis respondet avari Agricolae, bis quae solem, bis frigora sensit; Illius immensae ruperunt horrea messes. Ac prius ignotum ferro quam scindimus aequor,
Ventos et varium caeli praediscere morem
Cura sit ac patrios cultusque habitusque locorum,
Et quid quaeque ferat regio, et quid quaeque recuset. Hic segetes, illic veniunt felicius uvae;
Arborei fetus alibi, atque injussa virescunt
Gramina. Nonne vides, croceos ut Tmolus odores, India mittit ebur, molles sua tura Sabaei, At Chalybes nudi ferrum, virosaque Pontus Castorea, Eliadum palmas Epirus equarum? Continuo has leges aeternaque foedera certis Imposuit natura locis, quo tempore primum Deucalion vacuum lapides jactavit in orbem,
Unde homines nati, durum genus. Ergo age, terrae
Pingue solum primis extemplo a mensibus anni Fortes invertant tauri, glebasque jacentes Pulverulenta coquat maturis solibus aestas; At si non fuerit tellus fecunda, sub ipsum Arcturum tenui sat erit suspendere sulco; Illic, officiant laetis ne frugibus herbae,
Hic, sterilem exiguus ne deserat humor arenam. Alternis idem tonsas cessare novales,
Et segnem patiere situ durescere campum ; Aut ibi flava seres mutato sidere farra, Unde prius laetum siliqua quassante legumen. Aut tenuis fetus viciae tristisque lupini Sustuleris fragiles calamos silvamque sonantem. Urit enim lini campum seges, urit avenae, Urunt Lethaeo perfusa papavera somno: Sed tamen alternis facilis labor; arida tantum Ne saturare fimo pingui pudeat sola, neve Effetos cinerem immundum jactare per agros. Sic quoque mutatis requiescunt fetibus arva, Nec nulla interea est inaratae gratia terrae. Saepe etiam steriles incendere profuit agros Atque levem stipulam crepitantibus urere flammis: Sive inde occultas vires et pabula terrae Pinguia concipiunt, sive illis omne per ignem Excoquitur vitium atque exsudat inutilis humor; Seu plures calor ille vias et caeca relaxat Spiramenta, novas veniat qua sucus in herbas; Seu durat magis, et venas adstringit hiantes, Ne tenues pluviae rapidive potentia solis Acrior aut Boreae penetrabile frigus adurat. Multum adeo, rastris glebas qui frangit inertes Vimineasque trahit crates, juvat arva; neque illum 95 Flava Ceres alto nequiquam spectat Olympo; Et qui proscisso quae suscitat aequore terga Rursus in obliquum verso perrumpit aratro,
Exercetque frequens tellurem atque imperat arvis. Humida solstitia atque hiemes orate serenas,
Agricolae; hiberno laetissima pulvere farra, Laetus ager: : nullo tantum se Mysia cultu
Jactat et ipsa suas mirantur Gargara messes. Quid dicam, jacto qui semine comminus arva Insequitur cumulosque ruit male pinguis arenae? Deinde satis fluvium inducit rivosque sequentes, Et, cum exustus ager morientibus aestuat herbis, Ecce supercilio clivosi tramitis undam Elicit? illa cadens raucum per levia murmur Saxa ciet, scatebrisque arentia temperat arva. Quid qui, ne gravidis procumbat culmus aristis, Luxuriem segetum tenera depascit in herba, Cum primum sulcos aequant sata? quique paludis Collectum humorem bibula deducit arena? Praesertim incertis si mensibus amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo, Unde cavae tepido sudant humore lacunae.
Nec tamen, haec cum sint hominumque boumque labores
Versando terram experti, nihil improbus anser Strymoniaeque grues et amaris intiba fibris.
Officiunt aut umbra nocet. Pater ipse colendi
Haud facilem esse viam voluit, primusque per artem Movit agros, curis acuens mortalia corda,
Nec torpere gravi passus sua regna veterno. Ante Jovem nulli subigebant arva coloni; Ne signare quidem aut partiri limite campum Fas erat in medium quaerebant, ipsaque tellus Omnia liberius nullo poscente ferebat. Ille malum virus serpentibus addidit atris, Praedarique lupos jussit pontumque moveri, Mellaque decussit foliis, ignemque removit, Et passim rivis currentia vina repressit, Ut varias usus meditando extunderet artes Paulatim, et sulcis frumenti quaereret herbam, Ut silicis venis abstrusum excuderet ignem. Tunc alnos primum fluvii sensere cavatas; Navita tum stellis numeros et nomina fecit, Pleiadas, Hyadas, claramque Lycaonis Arcton ; Tum laqueis captare feras et fallere visco
Inventum et magnos canibus circumdare saltus.
Atque alius latum funda jam verberat amnem Alta petens, pelagoque alius trahit humida lina. Tum ferri rigor atque argutae lamina serrae,- Nam primi cuneis scindebant fissile lignum Tum variae venere artes. Labor omnia vicit Improbus et duris urgens in rebus egestas. Prima Ceres ferro mortales vertere terram Instituit, cum jam glandes atque arbuta sacrae Deficerent silvae et victum Dodona negaret. Mox et frumentis labor additus, ut mala culmos Esset robigo segnisque horreret in arvis Carduus; intereunt segetes, subit aspera silva, Lappaeque tribulique, interque nitentia culta Infelix lolium et steriles dominantur avenae. Quod nisi et assiduis herbam insectabere rastris, Et sonitu terrebis aves, et ruris opaci Falce premes umbram, votisque vocaveris imbrem, Heu magnum alterius frustra spectabis acervum, Concussaque famem in silvis solabere quercu.
Dicendum et, quae sint duris agrestibus arma, Quis sine nec potuere seri nec surgere messes: Vomis et inflexi primum grave robur aratri, Tardaque Eleusinae matris volventia plaustra, Tribulaque traheaeque et iniquo pondere rastri; Virgea praeterea Celei vilisque supellex, Arbuteae crates et mystica vannus Iacchi. Omnia quae multo ante memor provisa repones, Si te digna manet divini gloria ruris. Continuo in silvis magna vi flexa domatur In burim et curvi formam accipit ulmus aratri. Huic ab stirpe pedes temo protentus in octo, Binae aures, duplici aptantur dentalia dorso; Caeditur et tilia ante jugo levis, altaque fagus Stivaque, quae currus a tergo torqueat imos; Et suspensa focis explorat robora fumus.
Possum multa tibi veterum praecepta referre, Ni refugis tenuesque piget cognoscere curas. Area cum primis ingenti aequanda cylindro Et vertenda manu et creta solidanda tenaci,
« ForrigeFortsæt » |