बळो त्ये दिवसथीपण कोइ मायसयें त्येने बीजो बात पूछवा नो सामर्थ न किधो । २३ त्रैवोसमेा पर्व्व ।—त्यारे यिशुयें जमातने तथा पोता २ ना शिष्योंने ये बात कर । २ मोहना वाजेोटपर बेधैरै । व्ये यातान् सर्वे काम को अध्यापक तथा फारिशि येथी ज्ये सऊ त्ये तमेाने कर वा क्येयछे त्ये मानेt ने करैा पण त्ये होण्ना कामनेि सरखू 8 मा करौ क्येम्क्ये त्ये क्येय है ने नथो करता है । क्यमक्ये व्ये भारे तथा न सहवू ं भार बांधेरै ने माणसाने की मेले है पण मोतानी एक आंगळीथोपण त्ये भारीने खडकवानेधय ५ नथो चाहता है । पण माणसाथो जोवा जावाने माटै करे है त्ये पोताना फिलाजरोयेनि घोडा करेकै ने घेताना बस्त्रोना छेडाने मोटा करैछे । ६ ने प्रोणाचारैरामा सरदार बेसवानी ठाम तथा सिनगगीमा ७ सरदार चौकी तथा बाजारमा सलाम तथा मासै। हाथी = राब्बी बोलाया जावाने इंत करे है । पण तमे राब्बी मा बोलावता जावा क्येमक्ये एक नमारौ घणो है त्ये खोट ९ वळो तमे सऊ भाइ छौ । वळी संसारमां कोइने पोतानों १० सरगमा है । बाप कहो ने मा तेड क्येमक्ये एक नमारौ बाम है क्ये ज्ये थणोषण मा बोलावता जावा कोम् के एक कोमध्ये तमारै। माय ज्ये १२ सर्वेथो माटो ये तमारो चाकर थाने । ने ज्ये कोइ पोताने ११. बमारी धणी है क्ये त्ये खीर । मोटा करे त्ये न्यानो किया जाशे वळी ज्ये कोइ पोताने ९३ दानों करे है ये मोटी कीधा जाथे। वे अध्यापक तथा का रिशि काल्पनिक तमेाने ताप थाशे क्येमक्ये तमे माण सौनी सामा सरगनू राज बन्द करौछ। तमे नथो पेस्ता १४ छा ने ज्ये पैसैहै त्ये छोयने नमे पैसवा देता नथोछौ । अध्यापक तथा माजिशि काल्पनिक तमेाने ताप थाशे क्येमक्ये तमे राडांना घरे ने खाइ नाखोछौ ने छळने माटै १५ लांबी प्रार्थना करे। है। येथो तमे वत्तो डंड धामशौ । हे अध्यापक वळी फारिणि माघंडी तमेोंने ताप वाशे क्येमध्ये मातानी पक्ष एक जणाने करवाने माटे तो समुद्र तथा तमे एथ्यो पर फरौको बळी घ्यारे त्ये कीधू गहै प्यारे तम १६ थो त्ये बेमणू नरवाना छोकरा त्येने करोछौ । हे श्रांधळा मारग देखाडवावाळा को ज्ये क है । है । क्ये ज्ये कोइ मन्दिर छाडकोने सम खाय तैौ ये फाइन पण ज्ये कोट मन्दिरन् सोनु अडकोने सम खाय तो ये बंद है नमेनेि ताप था । १७ अरे म्येला तथा अांधळा कोण मोटा है सोनु अथवा मानु १५ पवित्र करवावाळू मन्दिर । वळी ज्ये कोइ यज्ञवेदों ग्रडको ने सम खाय ये कांड न पण ज्ये धोइ त्येना उपर दोधी १८ गईथको वस्तुने अडकोने सम खाय त्ये बंधे है । रे ग्यैला तथा अांधळा कोण मोटी है दोधी गधेली वस्तु अथ २० वा दोधी गइयको वस्तुने पवित्रकरवावाळी यज्ञवेदि । बळी ज्ये यज्ञवेदि काडकिने सम खायके त्ये होने अड्कने समखाय है २१ ने त्येना उपरनी सर्वे वस्तु डकोनेपण सम खाय है । वळी जो मन्दिर छाडकोने सम खाय त्ये त्येने चाडकोने सम खाय है तथा त्येमा बेसवावाळा हौनू नाम लइनेपल मस खाय २२ है । वळी ज्ये सरगनू नाम लइने सम खाय त्ये ईश्वरना सिंहासन ने त्येना उपर बेसवावाळाने अडकोनेपण सम ये अध्यापक तथा फारिरि पाखंडी तमांने ताष घाशे कोस्वंग तमारा पुदीनाने तथा सोवानों तथा जीरानों दसों भाग थापेको वळी तारेवन मोट' भारे काम अर्थात् सत्य तथा दया तथा विश्वासने छोडे । है । ये हे।णनू करवू वळी बोजा होने न विधाथका न राखये २३ खाय है। ३५ क्ये ज्ये मछरने चाळी नाखेरै ने ऊंठने गळे । ये अध्यापकः तथा पारिशि पाखंडी तमेनेि ताप थाशे क्ये मक्ये नमे वा डका ने थाळीने बाचें साफ करै । है पर ंतु माचें ठगथी २६ ने जंबापणाघको भसा है । हे बांधळा फारिशि प्रथम वाडका वा चाळीने माहें उजळू कर को बाचेंों ऊजळा २७ थे जाय । हे अध्यापक तथा फारिशि पाखंडी तमोंनें वाप थाशे क्येमक्ये तमे चूना लगाडीथको गोरौना एवा थाय को ज्ये बायें ब्राछा जोया जायछे सही परंतु माथी मुर्दा २८ ओना. हाडका औौथो अथवा सऊ मैलथी भया । येवीप ठें वमेषण गाणि ने पासे बायेंथी साधु जोया जाता है। परं । तु तु विचें पाघंडथको अथवा बेवाजबोथो भया घाव है। । हे २९ अध्यापक तथा फारिशि पाखंडी तम्ने ताप थाशे क्येमक्य तमे श्राचार्येनी गोर बणावेोकौ वळी साचू करवावाळा ३० नो मोर संगारे |हो । वाक है । है । क्ये ज्ये कामे पोताना गरष्ठाद्यैौनो वेळां थाता तो श्राचार्येीना मारवामा बामे ३१ त्ये होना साधो न धावा । यो त घोतानें पोता में बोधे साक्षी द्योछो को तमे चाचार्येनें मारवावाळा समेों पैाताना वामानो तोळ पूरी हे सर्व हे अफाई सधिना वंश तुमे नर्कनोव ३२ धोना सन्तान है। । ३३ कर । ३४ वथो क्यैवपठे नाशी जावा सको है ।। एथो जुन हं तमारै मात्रै आचार्येनें वा ठाउकाको नें अथवा श्रध्यामानें मोक्लीश वळी येथेोना कोइयाने तमे मारो नाखौ ने क्रूश ऊपर मारी नाखशैौ बळी त्येहाना कोइया पोताना सिनजगोमा मारो खबराव वळी ३५ शहर शहरमा दुःख देशा । क्ये बारकोयाहनो दोकरौ जिकरीयाट् ज्येने मन्दिर वेळी यज्ञबेदिने माहे मारी ना खाता नो हत्यालगण साधक हावेलनी हत्याथी ज्ये २६ दतूं त्ये सऊ तमारा ऊपर चावै । ३७ हे विरुशलम हे विशालम को ज्ये श्राचार्यांना मारवा वाळी वळी तमारे पासै मोकल्या जायछे भाटाऔधी त्ये होणने मारी नाखवावाळी हे मुरगी जिम पोताना दोकरा धोने पोताना पक्षाना हेठळ एकट करैछे त्येम हं किट ळीवार तारा छोकराओनें भेळा करवा चायूं परंतु तमे ३८ नहीं चायूं । जुन तमनें छोड्यू घर तमारे माटै जंगळ २८ घय है। कोको हुं तमनें कछ बजे तमे ज्वार लग 'न कहो को प्रभुना नाममा ज्ये आवावाळा है त्ये धन्यद्दैत्यारे जगण तमे चैवणाथो मने नहीं जुश्यैौ । २० चैाविसमा पर्व्व । वळी यिशु निकळीनें मंदिरथी गयौ वळो त्येना शिष्य त्येने मंदिरनो चियाईनें देखाडवाने २ माटै चाया । वळी यिशु यें त्येहानें कयू क्ये तमे हू ं ये सऊ नथी और हं तम्ने साचू कछू को भाठा भाठापर ३ नहीं येशे क्ये ज्ये नहीं भांग्यैा जाशे । त्येना जैतावना डुंगर उपधें बैसवानी वेळां शिव त्येनें पासे ब्रळगा थेने चाया बळो क्यू ं 'को आमेनें क्ये को ए क्यारे थारै वळी तारा • आवानों वळी संसारनी प्रलयनों चिन्द्र शू' था । वळी बिशुओं उत्तर देने त्येहाणने क्यू ं को सावधानको कोई तम् ५ नें न भुलावै । क्येमको मारा नाममा घणा ये कहताथका ६ भावशै को हं खीर छू अन घटाओने भटकावंशै । तमे वढावढनी बाता वळी वाढवनो वातचित सामळशौ साव धान मा घबरावो कोमको ए सऊ थावानें जरूर है परंतु ७ अंत इजी नथी । कोमको न्यात न्यातनी प्रतिकुलमा ऊभी थाशे ने राज राजनी शत्रुतामा वळी मोघु वळी मारो ९ प्यारे को तमानें दुःखमा नाखशे ने तमने मारी नारुशे वळी मारा नामथो तमे सऊ मणीसोथो सूगायाथका था । । १० वळो त्यारै घणा रुक्शे वळी दगाथो एक माणिस बोजानें सेपिणे वळी एक माणिस् वीजाधी सुम कर्णे । वळी ११ घणा कुठा श्राचार्य्य ऊभा था शे वळी घणा चीनें भटकाव शे १२ वळी अयथार्थ धणु थावाथो धण्याचानां प्रेम टाढो ये जा | १३ परंतु ज्ये अंतलगन् सहेकै त्ये तर शे । वळी सज लोकानें १४ पांसे साक्षी थावानें माटै राजन् थे मंगळ समाचार सर्व दु १५ नियामा डौंडोफेरो जाशे वळी त्यारे प्रलय घाशे । ज्यारै तमे उजाड करवावाळी भुंडी वस्तु पुण्यस्थानमा ऊभी जोशी को जेनी बाबत्प्रा दानिएल श्राचार्यथी वयं गये है ज्ये भणैकै वे १६ संमभे । त्यारे ज्ये विदाइमा रचैके त्ये पर्वत ऊपचें दौडो १७ जाय वळी ज्ये घर्ना उपचें है त्ये पोताना घरथकी कोई को १८ वाने न उतरै । वळी ज्ये मैदानमा है त्ये पोताना लुगडा लेवा १९ ने फरो न जाय । परंतु त्थे समय ज्ये गर्भवती है वळी ज्ये २० दुध पाय त्येोणने ताप था । वळी मार्थना करे। को तमारुं नाशी जावू टाटमा वेळी शाबत दाढामा न थाय । २१ क्येमक्ये त्यारै मोटू दुःख थाओ को ज्धेवू संसारना प्रारंभ थी इवणालगण भों तु वळी ये क्यारै नहीं थाशे । २५ वळी जो ए दाढा कम्ती क्या नहीं जाय तो कोई मनुष्य मि रक्षां न थाती परंतु २३ कम्ती कथा जाशे । परसंद की धाकाने माटै दाढा त्यारै ज्ये कोई तमने को को जो २० ब्रांई खोट है वळी व्यां है तो विश्वास मा करे। । कोमक्वे भुठा खोर वळी भुठा ब्राचार्य उठशे ने भोटा लक्षण २५ वळी कार्य कार्य दिखाशे । क्ये जेथी थावावाळू २६ हों तो घरसंदथकाम्रो नै भटकावे । को जुना हं आगळ |