C A R M IN V M LIBER SECVNDV S. ODE 1. AD ASINIVM POLLIONEM. Morm OTVM ex Metello consule civicum Bellique caussas , et vitia , et modos, Ludumque Fortunae , gravesque , Nondum expiatis uncta cruoribus , Suppositos cineri doloso. Paullum severae Musa tragoediae Cecropio repetes cothurno, Insigne maestis praesidium reis , Dalmatico peperit triumpho. O De I. AD ASINIO POLLIONE. 0 del dubbio Senato, guerra i semi , di fortuna i vari Cittadin petti inespiati acciari. Sentier tinnoltri ad ardua mela , e calchi posto fine al pubblico lamento sagge norme, a le ascoltanti arene ; Jam nunc minuci murmure cornuim Terret equos , equitumque vultus. Audire magnos iam videor duces Praeter atrocem animum Catonis. . luno , et Deorum quisquis amicior Afris inulta cesserat impotens Tellure, victorum nepotes Rettulit inferias Iugurthae. Quis non Latino sanguine pinguior Ilesperiae sonitum ruinae ? Qui gurges , aut quae flumina lugubris Quae caret ora cruore nostro ? Sed ne , relictis , Musa procax , iocis Quaere modos leviore plectro. Del coturno d' Atene Torna allor cinto a le dolenti scene. Già udir , e squillar trombe , e duci alteri Poi de' prischi Romani grasse le zolle, e de l'itala ruina Qual lido è mai del nostro sangue asciutto ? Obliando tuoi scherzi, or le dolenti Sangue feo ODE II. AD C. SALLVSTIVM CRISPVM. Nellys VLLVS argento color est avaris Splendeat usu. Fama superstes. Serviat uni. et aquosus albo Dedocet uti Spectat acervos. (*) Abditne. |