Billeder på siden
PDF
ePub

O DE XI,

AD MERCVRIV M.

MERCVRI,

ERCVRI, (nam te docilis magistro
Movit Amphion lapides canendo)
Tuque, testudo, resonare septem
Callida nervis ,

Nec loquax olim, neque grata, nunc et
Divitum mensis, et amica templis;
Dic modos, Lide quibus obstinatas
Applicet aures

Quae, velut latis equa trima campis,
Ludit exsultim, metuitque tangi,
Nuptiarum expers, et adhuc protervo
Cruda marito.

Tu potes tigres, comitesque silvas
Ducere, et rivos celeres morari.
Cessit immanis tibi blandienti
Ianitor aulae,

Cerberus; quamvis furiale centum
Muniant angues caput, eius atque
Spiritus teter, saniesque manet
Ore trilingui.

Quin et Ixion, Tityosque vultu
Risit invito stetit urna paullum
Sicca, dum grato Danaï puellas
Carmine mulces.

Audiat Lyde scelus, atque notas
Virginum poenas, et inane lymphae

O DE XI.

A MERCURIO.

MERCURIO, (poichè tua fu la maestra

Virtù del canto, ond' Anfíon a' marmi
Die moto) e tu con sette corde destra
A intuonar carmi,

Testuggin muta un dì, nè accetta; or grata
A templi e a mense, ovunque fasto splenda,
Sciogli tal suon, cui Lide l'ostinata

Orecchia intenda.

Qual trienne cavalla, e a man, che appressi Sfugg' ella e a nozze, e per larghissim' erba Ruzza, a protervi maritali amplessi

Ancora acerba.

Tu seguaci puoi trarti e tigri e boschi,
Rapid' onde arrestar; al lusinghiero
Tuo suon resister non poteo de' foschi
Regni l'usciero

Cerber, benchè da la trilingue bocca
Tabe fluisca, ed aliti fetenti

E al

capo furial gli formin ciocca

Cento serpenti.
D'involontario riso a Tizio in volto
E ad Ission strisciò baleno alquanto
Fer secca l'urna le Danaidi, ascolto
Dando al tuo canto.

De le Vergini il fallo, e la ben nota

Pena, deh! Lide apprenda, e l' acque absorte

[ocr errors]

Dolium fundo pereuntis imo,

Seraque fata,

Quae manent culpas etiam sub Orco.
Impiae, (nam quid potuere maius ? )
Impiae sponsos potuere duro
Perdere ferro.

Vna de multis, face nuptiali
Digna, periurum fuit in parentem
Splendide mendax, et in omne virgo
Nobilis aevum ;

Surge, quae dixit iuveni marito,
Surge, ne longus tibi somnus,

unde

Non times, detur; socerum, et scelestas
Falle sorores :

Quae, velut nactae vitulos leaenae,
Singulos, eheu! lacerant: ego illis
Mollior, nec te feriam, neque intra
Claustra tenebo.

Me pater saevis oneret catenis,
Quod viro clemens misero peperci;
Me vel extremos Numidarum in agros
Classe releget.

I, pedes quo te rapiunt, et aurae,
Dum favet nox, et Venus: i secundo
Omine; et nostri memorem sepulcro
Scalpe querelam.

Da l'imo fondo a l' anfora ognor vota,
E tarda sorte

Ne l'Orco ancor qual serbisi a'delitti.
Empie! di peggio e che potero ?) i cari
Sposi lasciar potero, empie! trafițti
Da crudi acciari.

Degna fra lor sol una de la face
Nuzial, chiara ad ogni età vegnente,
Fu a lo spergiuro genitor mendace

Splendidamente;

Sorgi, a lo sposo disse, ah! sorgi, eludi
Suocero e suore inique; o qual periglio
Men sai temer, farà che a sonno chiudi

[ocr errors]

Eterno il ciglio.

Quai lionesse i vitellin ghermendo,

Ciascuna ahi! sbrana il suo di lor men dura Ne te ferir, nè ritenerti intendo

Fra chiuse mura;

E me poi di catene il padre aggravi,
Perchè al miser consorte io fui pietosa;
Me a l'estrema bandisca in alte navi

Libia arenosa.

Tu vanne ovunque il vento e 'l piè ti guidi,
Mentre favor Venere e notte appresta;
Vanne augurato, e in memor' urna incidi
Nenia funesta.

O DE XII.

AD NEO BVLE N.

MISERARYM est, neque amori dare ludum,

Neque dulci mala vino lavere; aut exanimari, metuentes patruae verbera linguae.

Tibi qualum Cythereae puer ales,
Tibi telas, operosaeque Minervae
Studium aufert, Neobule, Liparaei nitor Hebri,

Eques ipso melior Bellerophonte,

Neque pugno, neque segni pede victus: Simul unctos Tiberinis humeros lavit in undis;

Catus idem per apertum fugientes

Agitato grege cervos iaculari, et

Celer alto latitantem fruticeto excipere aprum.

« ForrigeFortsæt »