Rhodope mons Baccho sacer, Haemus Sonus similis ultimarum syllabarum is

Syllabae et et at frequenter permutatae | Τύχας γῇ τε κοὐρανῷ λέγειν 344, b.

Tempus factum infectum reddere nequit "Yowp de pluvia 240, a.

Venus non absolute pro puella 101, b. Virtus sepulti non celebrata similem eum

ADDENDA.

Ita mihi contigit, ut alteram Horatii editionem, me emendante et augente,
videre potuerim. Quodsi ea paucis typothetarum erroribus sit infecta, nullos
enim nou praestamus, hoc imprimis acceptum refero diligentiae et curae
eximii adolescentis Iacobi Koningii, Lit. Hum. Cand. qui in Illustri Athenaeo
Amstelodamensi, discipulus Cl. I. C. G. Bootii, praeclaram literis humanioribus
operam navat, magnamque spem promittit ac spondet, fore ut Iacobi Koningii,
avi laudatissimi, accuratam doctrinam et industriam in suo studiorum genere
sit aequiperaturus. Idem Koningius Indices concinnavit: hi, ut iudicium
auctoris et libri ornandi studium testantur, ita, quam sint commodi, consulenti-
bus usu apparebit.

In priore editione adiutor mihi contigit I. T. Bergmannus, Phil. Theor.
Mag. Lit. Hum. et Theol. Doctor, Praefecto Bibliothecae Acad. Leid. adiunctus,
quem Musis, amicis, sibique etiam vivere ex animo laetor.

In hac editione omnia, paucis exceptis, ex priore sunt repetita: sed ea
plus quarta parte auxi. Hoc quivis, alteram cum altera comparans, videbit.
Librarius illud plus quarta parte in titulo conspici malebat. Ego malui, quod
videbatur simplicius. Invitus tamen librario non concessi, quod iure quodam
suo optaverat.

Interim mihi mea relegenti nonnulla in promtu erant, quae subiungenda
putavi, plura subiuncturus, praesertim ex Satiris, nisi et has editioni haberem
paratas.

Verbum in sententiis saepe elegan-
Durum! Sed levius fit patientia.

P. 21, b. Nil mortalibus arduum est.
tius omittitur. Ita Horat. Carm. I. 24.
Ubi nonnulla annotavi. Et Bentleius ad Satir. I. 9. 42. ut contendere durum
est

Cum victore, ex MM. praetulit durum Cum victore.

P. 36. amando perdere. Seneca de Benef. II. 14. Non committam, ut
possit quandoque dicere: Ille amando me occidit.

P. 44, a. Iam fuerit, iam fugerit. Ut Horat. Satir. II. 6. 40. Septimus.
octavo propior iam fugerit annus. Sic Carm. I. 8. Cur oderit.

P. 44, a. Dum loquor, hora fugit. Seneca Epist. 58. Corpora nostra
rapiuntur fluminum more. Quidquid vides, currit cum tempore. Nihil ex
his, quae videmus, manet. Ego ipse, dum loquor mutari ista, mutatus sum.

Ρ. 64, a. Ad disputata pertinent Polybii Fragm. ἡ σύνεσις ἡ κατοικοῦσα
iv Taïç ikάorwv vxaiç. Senecae Epist. 31. Deum in humano corpore hospi-

tantem.

P. 65, a. Horatium non agnosco sq. Hoc meum dictum nonnulli inique
tulerunt. Cogitent, quaeso, quam severam legem Horatius aliis et sibi prae-
scripserit. Ex multis apponam ex Sat. I. 4. neque enim concludere versum
Dixeris esse satis. Neque si quis scribat, uti nos, Sermoni propiora, putes
hunc esse poëtam. Solve, ait, haec Ennii "Postquam discordia tetra Belli
ferratos postes portasque refregit." Invenias etiam disiecti membra poëtae.
Et Epist. II. 1. 70 sq. Inter quae verbum emicuit si forte decorum, Si ver-
sus paullo concinnior unus et alter, Iniuste totum ducit venditque poëma.
Omitto illa de mediocribus poëtis, de ore magna sonaturo, de legitimo poë-
mate, de animo censoris honesti, de stilo saepe vertendo, alia. Et quis credat,
Horatium in Carminibus scripsisse, quae multa reprehendi? Argumenta qui-
dem "erat homo, iocatus est, edi nòluit, misit amico epistolium, data opera
peccavit, lusit" talia, inquam, argumenta quam nihil valeant, nemo non
videt.

P. 66, a. Conferantur haec Senecae de Benef. II. 29. Et cum quaedam
ne coire quidem in unum Natura patiatur, ut velocitatem corporum et
vires pares animalibus: ex diversis ac dissidentibus bonis hominem non esse
compositum, iniuriam vocant.

P. 70, a. Oudend. ad Appul. Metam. p. 623 pro avidi legit udi.

P. 75; a. Quanto melius ipse Horatius Epist. I. 5. 4. Vina bibes iterum
Tauro diffusa- Sin melius quid habes, arcesse, vel imperium fer.

P. 94. Iuventas. Illene, Deus, est invenustus, si Venus non adsit?
Propria et figurata inepte permiscentur.

P. 94, b. Mercuriusque. De Mercurio Seneca de Benef. I. 3. Ergo et
Mercurius una stat. Non quia beneficia oratio commendat, sed quia pictori
ita visum est. Mercurius ibi stat cum Gratiis.

P. 114, b. Iuvenalis Sat. X. 185. Sed qualis rediit? nempe una nave
cruentis Fluctibus, ac tarda per densa cadavera prora. Iuvenalis nunquam
addidisset Xerxem classe cita penetrasse in oras regni latentes.

P. 115, a. Regina Graeco sermone utebatur, qui inde ab imperio Macedo-
nico invaluerat.

P. 115, b. Quid pro classe cita reparavit ab Horatio scriptum sit, neque
nunc divino. Scribere potuit: nec latentes Classica circum iteravit oras.
Classica, quae cecinit pugnae Actiacae, non iterum cecinit circum interiora
Aegypti, ut bellum repararet. Iteravit classica, cantus classicorum, ut I. Carm.7.
cras ingens iterabimus aequor, h. e. cursus per aequor repetemus. Horatius
circum et circa promiscue utitur, ut tamen aliquid auribus dedisse videatur.
Hic quidem circum fortius sonat, Classica, ut notum est, populos ad arma
vocant, militibus dant signum pugnae. Lucanus IV. 186. Classica dent bel-
lum: saevos tu neglige cantus. Signa ferant: cessa. Iam iam civilis Enyo
Concidet, et Caesar generum privatus amabit. Locus variis modis explicatus.
Lego: Classica flent bellum. Cives Romani contra cives in acie positi, si pu-
gnam detrectant, manusque fraterno sanguine maculare negant, Caesar et
Pompeius frustra classica flabunt. Classica igitur flent bellum, tu, Romane,
non audi, cessa. Eleganter flent bellum, ut canunt bellum, pugnam, receptum,
hello, receptui. Latine quoque diceretur flant bello, receptui.