10

Dum sumtuosas appeto, dedit, cænas.
Nam, Sextianus dum volo esse conviva,
Orationem in Antium petitorem
Plenam veneni et pestilentiæ legit.
Hic me gravedo frigida, et frequens tussis
Quassavit, usquedum in tuum sinum fugi,
Et me recuravi otioque et urtica.
Quare refectus maximas tibi grates
Ago, meum quod non es ulta peccatum.
Nec deprecor jam, si nefaria scripta
Sexti recepso, quin gravedinem et tussim

15

11. Actium vel Attium in plurimis, sed verior lectio videtur nostra, quam Stat. e lectione MSS. minantium bene restituit. munacii in quibusdam 'vetustioribus.

15. Procuravi Scalig. Et me curavi in uno MSC. Slat. qui coujicit : Et me ne curavi, ut ne pro quidem dictum sit. ocymoque Muret.

17. Quæ non es ulta peccatum in MSS. Patav. Statii. quod non es ulte peccatum emendat Gabriel Faernus, ut ad fandam referatar, quem sequitur Vulpius. non es ultu' peccatum Muret.

19. Sesti et vers. seq. Sestio scribunt alii, quod rectam puto ob locum Ciceronis in notis laudatum, ubi est notiwdéotipov. cf. in hanc rem ad locum Cic. Leonard. Malhesp.

10. Sextianus conviva. haud dubie ad Sextium vel potius Sestium nostrum pertinent dicta Sestiana pro insulsis et ineptis apud Ciceron. ad Div. VII. 32. ad quem locum jam Victorias probatam ivit, eundem ibi Sestiam a Cicerone innui, quem Catullus in hoc carmine perstrinxerit. Fortasse de eodem valet, quod scribit Cic. ad Attic. VII. 17. in quo accusavi mecum ipsum Pompeium, qui cum scriptor luculentus esset, tantas res, atque eas, quæ in omnium manus venturæ essent, Sestio nostro scribendas dederit ; itaque nihil unquam legi scriptum onctiodÉGTÉgov h. e. magis insalsum et frigidum.-11. Orat. in Ant. de Antio nibil certi pronuntiari potest. Vossius intelligit C. Antium Restionem, qui legem tulit sumtuariam et proscriptus a triamviris anno U. C. 711. mira servi fidelitate evasit, testibas Macrobio et Appiano Alexandrino.petitorem perperam Vulpius, et quos ille sequitur, de eo explicant, qui in veste candida magistratum a populo pe

tierit. imo petitor jam est actor causæ, qui petit et litem intendit, cui opponi. tur unde petitur h. e. reus, in quo sensa petitor passim apad Ciceronem dicitur. verbi causa in Orat. pro Roscio c. 14. edit. Græv. of. Terent. Eunuch. Prolog. v. 11. 12.-Pro reo igitur quodam in oratione ista pestifera contra actorem Antiam causam dicere ausas fuerat Sestigs.--Plen. ven. et pestil. cf. sopr. Carm. XIV. 19.

13. Gravedo frigida, morbus, qui, ut Celsus docet IV. 2. nares claudit, vocem obtundit, tussim siccam movet ; est igitur gravedo, quod dicimus: Schnupfen und Catarre.-in sinum tuum eleganter summæ familiaritatis et consuetadinis indicandæ causa pro ad te. 17. meum peccatum, quod temere me adduci passas sim, at lautioris conæ causa hominem staltum adirem, qui pæne me perderet et enecaret stultissimæ orationis prælectione, 18. Nec deprecor, nec recuso et a me amolior. recepso antique pro recepero..

:

20

Non mi, sed ipsi Sextio ferat frigus, s.
Qui tunc vocat me, cum malum legit librum.

20. Non mi, sed ipsi Sest. explico: eorum judicio subjicerent; sed non non mibi solam, sed ipsi quoque Sestio; raro huic mori male indulgebant hoquam quidem explicationem orationis mines stalti, laudem stąltissimis scripnexus fere flagitat; huc accedit, quod tis, quibus non parum sibi placebant particulæ, non, sed, sæpiuscule apad : - Suffeni isti, per oblatas epulas a conoptimos scriptores poni solent pro vivis paraturi. Huc pertinet Lacil. non modo, sed etiam. vid. Cort. ad Sal

Epigr. LXXII. in Anal. Vet. Poët. lust. Jugurth. XIV. 23. p. 484. et Græc. Brunk. T. II. p. 331. Drackenb. ad Liv. X. 6. Tom. III. p. 25. ad XXVIII. 26. Tom. IV.

Ποιητής πανάριστος αληθώς έστιν εκείνος,

“Οστις δειπνίζει τους ακροασαμένους p. 226. et ad XXXVIII. p. 22. Tom.

ήν δ' αναγινώσκη, και νήστιας ομαδι V. 21. Qui tunc voc. me, cum mal. leg.

πέμπη, libr. ex bono alias more apud veteres

εις αυτόν τρεσέτω την ίδιήν μανίην. fieri solebat, at convocatis ad cænam De verbo vocare pro invitare vid. ad amicis doctos labores prælegerent, et,

Carm. XLVII. 7, priusquam illos publici juris facerent,

p. 199.

CARMEN XLV.

DE ACME ET SEPTIMIO.

ACMEN Septimius, suos amores,

'Versatur hoc carmen in ferventis- libet, opinor, in hoc dalcissimo mellisimo Septimii et Acmes describendo tissimoque carmine mirabitur. Examore, et declarando modo, quo mol- pressit hoc carmen Kretschmar. in Jissimos amoris sensus invicem sibi Carm. Teuton. T. II. p. 206. patefecerint. Septimius Acmen suam 1-8. Suos amores, amicam suam. in gremio teneus, summum, quo erga

vid. ad Carm. X. 5. Quant. qui pot. illam flagrat semperque flagraturus sit, pl. per. h. e. quantum ullus amator amoris ardorem perpetuæ fidei obtes- amicam suam perdite amare potest. petatione exponit primum; quem blande rire pro deperire cf. ad Carm. XXXV. deinde excipit Acme dulci osculo, et 12. 6. Solus in Libya pro sola in Limulto vehementiorem, quo torreatur, bya h.e. deserta. India tosta, arida, torerga illum amorem libere fassa pro- rida. Nou bene autem a Nostro Afripriam se illi per totam vitam dicat.- cam cam India componi observat BarSed huic amori, cui nunc demum Amor thius ad Stat. Silv. IV. 3. 137. quod dexter adspirasse dicitur, v. 8. 9. et equidem non video. Voluit et potuit 17. 18. non respondisse antea videtur poëta jam quamlibet regionem remooptatas súccessus, sive aspera primum tiorem appellare, leones alentem, quod fuerit Acme, sive alia impedimenta quidem de India æque ac Libya vaamori bjec fuerint. Cæterum mi- Jere non dubium est, quamquam Libya ram in mutuo invicem sibi aperiendo leonum frequentiâ nobilior sit, et Geamore simplicitatem et venustatem qui- tuli inprimis leones sæpe apud poëtas

Tenens in gremio, Mea, inquit, Acme, 41
Ni te perdite amo, atque amare porro!; '1'
Omnes sum assidue paratus annos,

iT
Quantum qui pote plurimum perire...

:
Solus in Libya, Indiave tosta,
Casio veniam obyius Leoni.
Hoc ut dixit, Amor, sinistram ut ante,
Dextram sternuit approbationem.

5. Quoi pote in marg. libr. Bibl. Bodleian, Oxon.

8. Sinistra ut ante Dextra sternuit approbatióné MSSC. fere omnes et editt. veter. nec video, cur non ita loqui potuerit Catullus : nostram lectionem produxit Sta. tius ex MSC. Patavino altero.-Hoc ut dicit Amor sinister ante, Dextram sternuit adprobationem Vossius, qui id quibasdam libris invenerat sinistrante ante. Ceteris lectionis monstris futilibusque recensendis conjecturis chartam perdere nolo.

10

15

At Acme leviter caput reflectens,
Et dulcis pueri ebrios ocellos
Illo purpureo ore suaviata,
Sic, inquit, mea vita, Septimille,
Huic uno domino usque serviamus,
Ut multo mihi major acriorque
Ignis mollibus ardet in medullis.
Hoc ut dixit, Amor, sinistram ut ante,
Dextram sternuit approbationem.
Nunc ab auspicio bono profecti,
Mutuis animis amant, amantur.
Unam Septimius misellus Acmen
Mavolt, quam Syrias Britanniasque:
Uno in Septimio fidelis Acme.
Facit delicias, libidinesque.
Quis ullos homines beatiores
Vidit? quis Venerem auspicatiorem?

20

25

12. Saviata Meleager.

14. Huic uni perperam in quibusdam ; nam amat Catullus formam hujus vocis antiquam, ut supr. Carm. XVII. 17.

10–13. Levit. cap. ref. nota est jurandi genus ; expende verborum orsimillima illa Licymniæ osculationis natum. Huic uno domino deixtirs et descriptio apud Horat. Od. II. 12. 25. eleganter pro: tibi. Serviamus eleganDum flagrantia detorquet ad oscula cer- ter hoc verbum ad amorem transfertur vicem. ebrios ocellos, ebrii ocali sunt, Terent. Eun. V.8. 3. Ovid. Amor. II. quos vocat Quintilianus lib. XI. C. 3. 17. 1. ut douévely apud Græcos. vid. Lascivos et mobiles aut natantes et qua- Dorvill. ad Chariton. II. c. 17. p. dam voluptate suffusos cet. Eodem 319. edit. Lips. Suaviter autem et molplane sensu oculi vocantur apud Græ- liter jam Acme Septimium suum docos ügpol, vid. Fischer. ad Anacr. Od. minum vocat, cum alias solæ puellæ XXVII. 21. imprimis Bergler. ad Al- apud poëtas in amore audiant domine, ciphr. p. 117. et quæ de oculorum pe- quibus proprie servire dicantur amatalantia copiose notarunt Interpret. ad tores. Nisi quis forte verba: Huic Petron. cap. CXXVI. 12. illo purpureo uno domino: suavissima imagine delXTEore, h. e. pulchro. nihil amplius, ut xãç ad Amorem tanquam præsentem recle Bentl. ad Hor. Od. III. 3. 12. referre malit. et sic similiter infr. sed observa vim in pronomine illo, h. Carm. LXI. 134. dicitur : servire Thae. cum nullo alio comparando.

lassis. 13. Sic, inquit, mea vitu cet. parti- 19. Nunc ab uuspic. bon. prof. h. e. cala sic respondet rã ut v. 15. Sensus lætis ominibus amorem exorsi. 21. est; Quam certe ego te multo arden- misellus der Zärtliche. of. ad Carm. tins amo, tam certe semper ego meam XXXV. 14. tibi ani probabo fidem. est igitur jaris

CARMEN XLVI.

AD SE IPSUM DE ADVENTU VERIS.

5

Jam ver egelidos refert tepores,
Jam cæli furor æquinoctialis
Jucundis Zephyri silescit auris.
Linquantur Phrygii, Catulle, campi,
Nicææque ager uber æstuosæ.
Ad claras Asiæ volemus urbes.
Jam mens prætrepidans avet vagari ;
Jam læti studio pedes vigescunt.
O dulces comitum valete cotus,
Longe quos simul a domo profectos
Diverse variæ viæ reportant.

10

11. Diverse varie liber Heinsii. Diversos variæ in MSC. teste editore Cantabrig. quam lectionem servavit Vulpius. diverse varie vel diversæ et variæ in quibusdam,

Catullus cum esset in Bithynia, Casaub.] ubi Nicæam, fontgómoduv tñs quem male ibi in comitatu Memmii se Βιθυνίας vocat, et ejus πεδίον μέγα και habuisse constat ex Carmen X. et ludaipov laudat. æstuosa ex explicatione XXVII. sub advento veris, quo dis- Vossii dicitur Nicæa, quod, quo vehecessum ex Bithynia apparaturus erat, mentius ibi, testé Galeno, ob crassioexsultat præ lætitia, et dulcissimam, rem aërem hyemali tempore sæviret quam ex hac in aliam regionem insti- frigus, eo gravior deinde, ut docet tuendo itinere captaras sit voluptatem, Aristoteles, ibidem ferveret calor. 6. jamjam animo præsentiscit. Lælo igi- ad clar. Asiæ urb. huc refer Pergamum, tur animo valedicit comitibus.

Smyrnam, Ephesum, Miletam et alias. 1. Egelidos tepores. egelidas est gelu of. omnino Ducker ad Liv. XXVI. 24. expers, et dicitur de tepidis et mollio. $. 9. Tom. III. p. 1104. edit. Drackenb. ribus sab veris reditu auræ flatibus. 7. Mens prætrepidans. prælrepidare Hinc ver egelidum apud Colamell. X. eleganter de iis, qui moræ sunt impa282. ubi vid. de hac voce Beroaldus, tientes et præ lætitia, vel cupidine alifuror cæli æquinoctialis, sublimius et ex- cujus rei, quam mox suscepturi sunt, quisitios de ventis sub æquinoctium sicut equi generosi, ut hoc exemplo imprimis farere et bacchari solitis ; utar, frenum mordentes, trepidant. videtur igitur scriptum hoc carmen 8. Jam læt. stud. ped. vig. versas orpost æquinoctium. Statius et alii pa- natissimus pro vulgari : jam pedes rum commode æquinoctialis ad Zephyri prompti et parati sunt ad ingrediendum trahunt, at Vossius et Vulpius æqui- iter. studio sc. ambulandi. Valpius, noctialis referunt ad cæli. ego jungo qui pedes de navium pedibus explicat, æquinoctialis furor.

egregie, ut passim, ineptit. 4. Phrygii campi : Bithynia enim 9. O dulc. cumit. haud dubie intelantiquitus fuit pars Phrygiæ minoris. ligit ceteros ex cohorte Memmii.

5. Nicææq. ag. ub. æst. vide de hac 11. Diverse, in diversas terræ reurbe Strabon. lib. XII. p. 389. [edit. giones.

.