50 55 refertque tenta grex amicus ubera; 60 65 AM iam efficaci do manus scientiae, supplex et oro regna per Proserpinae, per et Dianae non movenda numina, per atque libros carminum valentium refixa caelo devocare sidera, Canidia, parce vocibus tandem sacris, citumque retro solve, solve turbinem. movit nepotem Telephus Nereium, in quem superbus ordinarat agmina Mysorum et in quem tela acuta torserat, unxere matres Iliae addictum feris alitibus atque canibus homicidam Hectorem, postquam relictis moenibus rex procidit heu pervicacis ad pedes Achillei. saetosa duris exuere pellibus laboriosi remiges Ulixei volente Circa membra : tunc mens et sonus relapsus atque notus in vultus honor. dedi satis superque poenarum tibi, amata nautis multum et institoribus. fugit iuventas, et verecundus color reliquit ossa pelle amicta lurida; 15 20 25 30 35 tuis capillus albus est odoribus, nullum a labore me reclinat otium ; urget diem nox et dies noctem, neque est levare tenta spiritu praecordia. ergo negatum vincor ut credam miser, Sabella pectus increpare carmina, caputque Marsa dissilire nenia. quid amplius vis ? o mare et terra, ardeo quantum neque atro delibutus Hercules Nessi cruore nec Sicana fervida virens in Aetna flamma: tu, donec cinis iniuriosis aridus ventis ferar, cales, venenis officina Colchicis. quae finis aut quod me manet stipendium? effare: iussas cum fide poenas luam, paratus expiare, seu poposceris centum iuvencos, sive mendaci lyra voles sonari, tu pudica, tu proba perambulabis astra sidus aureum. infamis Helenae Castor offensus vice, fraterque magni Castoris, victi prece adempta vati reddidere lumina : et tu, potes nam, solve me dementia, o nec paternis obsoleta sordibus, neque in sepulcris pauperum prudens anus novendialis dissipare pulveres. tibi hospitale pectus et purae manus, tuusque venter Pactumeius, et tuo cruore rubros obstetrix pannos lavit, utcumque fortis exilis puerpera. quid obseratis auribus fundis preces ? non saxa nudis surdiora navitis Neptunus alto tundit hibernus salo. 60 65 inultus ut tu riseris Cotyttia inimicis eques, meaeque terra cedet insolentiae. an quae movere cereas imagines, ut ipse nosti curiosus, et polo deripere lunam vocibus possim meis, possim crematos excitare mortuos desiderique temperare pocula, plorem artis in te nil agentis exitus ?' 70 75 80 |