ne parva Tyrrhenum per aequor

vela darem. tua, Caesar, aetas
fruges et agris rettulit uberes,
et signa nostro restituit Iovi
derepta Parthorum superbis
postibus, et vacuum duellis
Ianum Quirini clausit et ordinem
rectum evaganti frena licentiae
iniecit emovitque culpas

et veteres revocavit artes,

per quas Latinum nomen et Italae crevere vires, famaque et imperi porrecta maiestas ad ortus

solis ab Hesperio cubili.

5

10

15

amice, propugnacula,

paratus omne Caesaris periculum

subire, Maecenas, tuo.

quid nos? quibus te vita si superstite
iucunda, si contra, gravis.
utrumne iussi persequemur otium,
non dulce, ni tecum simul,

an hunc laborem mente laturi, decet
qua ferre non molles viros?

feremus et te vel per Alpium iuga,

inhospitalem et Caucasum,

5

10

vel occidentis usque ad ultimum sinum forti sequemur pectore.

roges, tuum labore quid iuvem meo
inbellis ac firmus parum:

comes minore sum futurus in metu,
qui maior absentis habet;
ut assidens inplumibus pullis avis
serpentium allapsus timet

magis relictis, non, ut adsit, auxili
latura plus praesentibus.

libenter hoc et omne militabitur bellum in tuae spem gratiae,

non ut iuvencis illigata pluribus

aratra nitantur mea,

pecusve Calabris ante sidus fervidum Lucana mutet pascuis,

neque ut superni villa candens Tusculi Circaea tangat moenia.

satis superque me benignitas tua

ditavit: haut paravero

quod aut avarus ut Chremes terra premam, discinctus aut perdam nepos.

15

20

25

30

B

II

EATUS ille qui procul negotiis, ut prisca gens mortalium, paterna rura bobus exercet suis

solutus omni fenore,

neque excitatur classico miles truci neque horret iratum mare, forumque vitat et superba civium potentiorum limina.

ergo aut adulta vitium propagine altas maritat populos,

aut in reducta valle mugientium

prospectat errantis greges,

inutilisque falce ramos amputans feliciores inserit,

aut pressa puris mella condit amphoris aut tondet infirmas oves:

vel cum decorum mitibus pomis caput Autumnus agris extulit,

5

10

15