Excudebat Andreas Duncan, Academiæ Typographus.

VENEUNT APUD BELL & BRADFUTE; GUL. LAING;
DOIG & STIRLING; ET ARCH. CONSTABLE & SOCIOS, EDINBURGI♪

ET ANDREAM DUNCAN, GLASGUÆ.

nunn

M. S.

CAII CILNII MECENATIS:

ΣΧΕΤΛΙΑΣΤΙΚΟΝ.

SALVE! doctorum turbæ venerabile nomen;
Queis tenuem præbet laurea morsa cibum.
Ter felix olim, te vatum præside, quisquis
Castalio ruptas fonte bibebat aquas!
Musa, tenens dudum tacitos inhonora recessus,
Digna putabatur regibus ire comes:

Pieridum, Furiis quos dissociarat Enyo,
Vinxit amicitiæ fœdere castus amor.

VIRGILII Sonuit tum pastoralis arundo,
Tegmine quâ gelidam fagus obivit humum.
Mox, Dryasi linquens templum nemorale, poëta
Terribili increpuit bella virosque tubâ.

Quæ gravis Alcæus numeroso pectine lusit,

Quæ Mitylenæâ docta puella lyrâ;

Ausoniis CALABRI RURIS sociavit ALUMNUS

Arte pari nervis, ingenioque pari:

Carmine vel verso, nec-opini corda legentis
Subridens tenui cuspide fixit acûs:
Reclusitve sacros latices, præcepta canendi
Pura poëtarum duceret unde chorus.
Si tibi, MECENAS! si lex æterna refigi
Posset, ut a Stygiis regredereris aquis;
Quæ magnos olim refoveret cura poëtas,

Qui FLACCUM adspiceret VIRGILIUMque favor,
Scribarum hos ipsos polientem ærugine tinctos
Exciperent hodie cura favorque pares.
Donassetque utinam cœli indulgentia sole
Tam fausto vitæ limen inire mihi!

Nulla fatigarat noctemque diemque miselli
Pectoris in surdos jacta querela notos.
Non tritum studiis doctisque laboribus annum
Frigida lactarat laus, et inanis honor.
Cum quibus interea sceleratæ convenit aulæ,
Quos belli rabies sanguinolenta juvat;
Quos immane nefas, furor et lymphaticus, egit;-
Præmia servili conditione manent.

Feda Superstitio, sincerique inscia cultûs,

Cui pariunt dubiam pœnaque merxque fidem, Quæ subicit Christi, solidis adamante, columnis Ridiculâ fragilem sedulitate trabem; Asseclis pingues inhiantibus ingerit offas,

Queis facile est hominem præposuisse DEO.