o quae beatam diva tenes Cyprum et Memphin carentem Sithonia nive, regina, sublimi flagello

tange Chloen semel arrogantem.

XXVII.

Impios parrae recinentis omen ducat et praegnas canis aut ab agro rava decurrens lupa Lanuvino fetaque volpes;

rumpat et serpens iter institutum, si per obliquum similis sagittae terruit mannos: ego cui timebo providus auspex,

antequam stantis repetat paludes imbrium divina avis imminentum, oscinem corvum prece suscitabo solis ab ortu.

sis licet felix, ubicumque mavis, et memor nostri, Galatea., vivas, teque nec laevus vetet ire picus nec vaga cornix.

sed vides, quanto trepidet tumultu pronus Orion: ego quid sit ater Hadriae novi sinus et quid albus peccet Iapyx.

hostium uxores puerique caecos sentiant motus orientis Austri et aequoris nigri fremitum et trementis verbere ripas.

eic et Europe niveum doloso credidit tauro latus et scatentem beluis pontum mediasque fraudes palluit audax.

nuper in pratis studiosa florum et
debitae Nymphis opifex coronae,
nocte sublustri nihil astra praeter
vidit et undas.

quae simul centum tetigit potentem
oppidis Creten, 'pater, o relictum
filiae nomen pietasque' dixit
'victa furore!

nnde quo veni? levis una mors est virginum culpae. vigilansne ploro turpe commissum, an vitiis carentem ludit imago

vana, quae porta fugiens eburna somnium ducit? meliusne fluctus ire per longos fuit, an recentis carpere flores?

siquis infamem mihi nunc iuvencum dedat iratae, lacerare ferro et frangere enitar modo multum amati cornua monstri.

impudens liqui patrios penates, impudens Orcum moror. o deorum siquis haec audis, utinam inter errem nuda leones!

antequam turpis macies decentis occupet malas teneraeque sucus

defluat praedae, speciosa quaero
pascere tigris.

Vilis Europe' pater urget absens,
'quid mori cessas? potes hac ab orno
pendulum zona bene te secuta
laedere collum.

sive te rupes et acuta leto

saxa delectant, age te procellae

crede veloci, nisi erile mavis
carpere pensum

regius sanguis dominaeque tradi
barbarae paelex'. aderat querenti
perfidum ridens Venus et remisso
filius arcu.

mox, ubi lusit satis, 'abstineto'
dixit 'irarum calidaeque rixae,
cum tibi invisus laceranda reddet
cornua taurus.

uxor invicti Iovis esse nescis:
mitte singultus; bene ferre magnam
disce fortunam: tua sectus orbis
nomina ducet.'

XXVIII.

Festo quid potius die

Neptuni faciam? prome reconditum, Lyde, strenua Caecubum,

munitaeque adhibe vim sapientiae. inclinare meridiem

sentis ac, veluti stet volucris dies, parcis deripere horreo

cessantem Bibuli consulis amphoram? nos cantabimus invicem

Neptunum et viridis Nereidum comas; tu curva recines lyra

Latonam et celeris spicula Cynthiae; summo carmine, quae Cnidon

fulgentisque tenet Cycladas et Paphum iunetis visit oloribus;

dicetur merita Nox quoque nenia.

XXIX.

Tyrrhena regum progenies, tibi
non ante verso lene merum cado
cum fiore, Maecenas, rosarum et
pressa tuis balanus capillis

iamdudnm apud me est: eripe te morae,
ne semper udum Tibur et Aefulae
declive contempleris arvum et
Telegoni iuga parricidae.

fastidiosam desere copiam et
molem propinquam nubibus arduis;
omitte mirari beatae
fumum et opes strepitumque Komae.

plerumque gratae divitibus vices,
mundaeque parvo sub lare pauperum
cenae sine aulaeis et ostro
sollicitam explicuere frontem.

iani clarus occultum Andromedae pater
ostendit ignem, iam Procyon furit
et stella vesani Leonis,
sole dies referente siccos;

Horatius. Ed. Keller et Haussner. ''

iam pastor umbras cum grege languido rivumque fessus quaerit et horridi dumeta Silvani caretque ripa vagis taciturna ventis.

tu civitatem quis deceat status curas, et urbi sollicitus times, quid Seres et regnata Cyro

Bactra parent Tanaisque discors.

prudens futuri temporis exitum caliginosa nocte premit deus ridetque, si mortalis ultra

fas trepidat. quod adest memento

componere aequus: cetera fluminis
ritu feruntur, nunc medio alveo
cum pace delabentis Etruscum
in mare, nunc lapides adesos

stirpesque raptas et pecus et domos
volventis una, non sine montium
clamore vicinaeque silvae,
cum fera diluvies quietos

inritat amnis. ille potens sui
laetusque deget, cui licet in diem
dixisse 'vixi: cras vel atra
nube polum pater occupato,

vel sole puro; non tamen inritum,
quodcumque retro est, efficiet neque
diffinget infectumque reddet,
quod fugiens semel hora vexit.'

Fortuna, saevo laeta negotio et
ludum insolentem ludere pertinax,
transmutat incertos honores,
nunc mihi, nunc alii benigna.