volgata, sacrum liberi Cupidinis, et Esquilini pontifex venefici impune ut urbem nomine impleris meo? quid proderit ditasse Paelignas anus, velociusve miscuisse toxicum? sed tardiora fata te votis manent: ingrata misero vita ducenda est in hoc, novis ut usque suppetas doloribus. optat quietem Pelopis infidi pater, egens benignae Tantalus semper dapis, optat Prometheus obligatus aliti, optat supremo conlocare Sisyphus in monte saxum; sed vetant leges Iovis. voles modo altis desilire turribus, modo ense pectus Norico recludere, frustraque vincla gutturi nectes tuo fastidiosa tristis aegrimonia. vectabor umeris tunc ego inimicis eques, meaeque terra cedet insolentiae. an quae movere cereas imagines, ut ipse nosti curiosus, et polo deripere lunam vocibus possim meis, possim crematos excitare mortuos desiderique temperare poculum, plorem artis in te nil agentis exitus?' S E R M 0 N U M LIBER PRIMUS. Qui fit, Maecenas, ut nemo, quam sibi sortem 5 miles ait multo iam fractus membra labore. io sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat. ille, datis vadibus qui rure extractus in urbem est, 15 quo rem deducam. siquis deus 'en ego' dicat 'iam faciam quod voltis: eris tu, qui modo miles,. 20 quid causae est, merito quin illis Iuppiter ambas praeterea, ne sic ut qui iocularia ridens percurram (quamquam ridentem dicere verum 25 quid vetat? ut pueris olim dant crustula blandi doctores, elementa velint ut discere prima, sed tamen amoto quaeramus seria ludo): ille, gravem duro terram qui vertit aratro, perfidus hic caupo, miles nautaeque, per omne audaces mare qui currunt, hac mente laborem sese ferre, senes ut in otia tuta recedant, aiunt, cum sibi sint congesta cibaria: sicut parvola (nam exemplo est) magni formica laboris ore trahit quodcumque potest atque addit acervo, quem struit, haut ignara ac non incauta futuri. quae, simul inversum contristat Aquarius annum, non usquam prorepit et illis utitur ante quaesitis patiens, cum te neque fervidus aestus demoveat lucro, neque hiems, ignis, mare, ferrum, nil obstet tibi, dum ne sit te ditior alter. quid iuvat, inmensum te argenti pondus et auri furtim defossa timidum deponere terra? 'quod, si comminuas, vilem redigatur ad assem.' at ni id fit, quid habet pulchri constructus acervus? milia frumenti tua triverit area centum, non tuus hoc capiet venter plus ac meus, ut si reticulum panis venalis inter onusto forte vehas~umero, nihilo plus accipias quam qui nil portarit. vel dic, quid referat intra naturae finis viventi, iugera centum an mille aret? 'at suave est ex magno tollere acervo.' dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas, cur tua plus laudes cumeris granaria nostris? ut tibi si sit opus liquidi non amplius urna vel cyatho, et dicas 'magno de flumine mallem quam ex hoc fonticulo tantundem sumere.' eo fit, plenior ut siquos delectet copia iusto, cum ripa simul avolsos ferat Aufidus acer. at qui tantuli eget, quanto est opus, is neque limo 60 turbatam haurit aquam neque vitam amittit in undis. 65 sordidus ac dives, populi contemnere voces 70 fabula narratur: congestis undique saccis 75 quis humana sibi doleat natura negatis. an vigilare metu exanimem, noctesque diesque 80 at si condoluhY temptatum frigore corpus 85 vicini oderunt, noti, pueri atque puellae. 90 infelix operam perdas, ut siquis asellum denique sit finis quaerendi, cumque habeas plus, pauperiem metuas minus et finire laborem incipias, parto quod avebas, ne facias qnod quid mi igitur suades, ut vivam Naevius aut sic Ht Nomentanus?' pergis pugnantia secum frontibus adversis componere. non ego avarum cnm veto te fieri, vappam iubeo ac nebulonem. est inter Tanain quiddam socerumque Viselli: est modus in rebus, sunt certi denique fines, qnos ultra citraque nequit consistere rectum. illuc, unde abii, redeo, nemo ut avarus se probet ac potius laudet diversa sequentis, quodque aliena capella gerat distentius uber, tabescat, neque se maiori pauperiorum tnrbae comparet, hunc atque hunc superare laboret. sic festinanti semper locupletior obstat, ut, cum carceribus missos rapit ungula currus, instat equis auriga suos vincentibus, illum praeteritum temnens extremos inter euntem. inde fit, ut raro, qui se vixisse beatum (licat et exacto contentus tempore vita cedat uti conviva satur, reperire queamus. iam satis est: ne me Crispini scrinia lippi compilasse putes, verbum non amplius addam. II. Ambubaiarum collegia, pharmacopolae, mendici, mimae, balatrones, hoc genus omne maestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli: quippe benignus erat. contra hic, ne prodigus esse Horatius. Ed. Keller et ILiussner. ^ |