XIV.

Mollis inertia cur tantam diffuderit imis

oblivionem sensibus, pocula Lethaeos ut si ducentia somnos

arente fauce traxerim, candide Maecenas, occidis saepe rogando:

deus, deus nam me vetat inceptos, olim promissum carmen, iambos

ad umbilicum adducere. non aliter Samio dicunt arsisse Bathyllo

Anacreonta Teium, qui persaepe cava testudine flevit amorem

non elaboratum ad pedem. ureris ipse miser: quodsi non pulchrior ignis

accendit obsessam Ilion, gaude sorte tua: me libertina nec uno

contenta Phryne macerat.

XV.

Nox erat et caelo fulgebat luna sereno

inter minora sidera, cum tu, magnorum numen laesura deorum,

in verba iurabas mea, artius atque hedera procera adstringitur ilex

lentis adhaerens bracchiis, dum pecori lupus et nautis infestus Orion

turbaret hibernum mare, intonsosque agitaret Apollinis aura capillos,

fore hunc amorem mutuum. o dolitura mea multum virtute Neaera!

nam siquid in Flacco viri est, non feret assiduas potiori te dare noctes,

et quaeret iratus parem,

nec semel offensi cedet constantia formae,

si certus intrarit dolor.
et tu, quicumque es felicior atque meo nunc

superbus incedis malo,
sis pecore et multa dives tellure licebit,

tibique Pactolus fluat,
nec te Pythagorae fallant arcana renati,

formaque vincas Nirea,
heu heu, translatos alio maerebis amores:

ast ego vicissim risero.

XVI.

Altera iam teritur bellis civilibus aetas,

suis et ipsa Roma viribus ruit. quam neque finitimi valuerunt perdere Marsi,

minacis aut Etrusca Porsenae manus, aemula nec virtus Capuae nec Spartacus acer

novisque rebus infidelis Allobrox, aec fera caerulea domuit Germania pube

parentibusque abominatus Hannibal: impia perdemus devoti sanguinis aetas,

ferisque rursus occupabitur solum. barbarus heu cineres insistet victor et urbem

eques sonante verberabit ungula, quaeque carent ventis et solibus ossa Quirini,

nefas videre! dissipabit insolens. forte, quod expediat, communiter aut melior pars

malis carere quaeritis laboribus? nulla sit hac potior sententia: Phocaeorum

velut profugit execrata civitas agros atque Lares patrios, habitandaque fana

apris reliquit et rapacibus lupis, ire, pedes quocumque ferent, quocumque per undas

Notus vocabit aut protervus Africus.

sic placet, an melius quis habet suadere? secunda ratem occupare quid moramur alite? 25 sed iuremus in haec: 'simul imis saxa renarint vadis levata, ne redire sit nefas; neu conversa domum pigeat dare lintea, quando

Padus Matina laverit cacumina, in mare seu celsus procurrerit Apenninus, 30 novaque monstra iunxerit libidine

mirus amor, iuvet ut tigris subsidere cervis,

adulteretur et columba miluo, credula nec ravos timeant armenta leones, ametque salsa levis hircus aequora.' 35 haec et quae poterunt reditus abscindere dulcis eamus omnis execrata civitas, aut pars indocili melior grege; mollis et expes

inominata perprimat cubilia. vos, quibus est virtus, muliebrem tollite luctum, 40 Etrusca praeter et volate litora.

nos manet Oceanus circumvagus: arva, beata

petamus arva, divites et insulas, reddit ubi Cererem tellus inarata quotannis, et inputata floret usque vinea, 45 germinat et numquam fallentis termes olivae, suamque pulla ficus ornat arborem, mella cava manant ex ilice, montibus altis

levis crepante lympha desilit pede. illic iniussae veniunt ad mulctra capellae, 50 refertque tenta grex amicus ubera;

nec vespertinus circumgemit ursus ovile, neque intumescit alta viperis humus. pluraque felices mirabimur, ut neque largis aquosus Eurus arva radat imbribus, 55 pinguia nec siccis urantur semina glaebis, utrumque rege temperante caelitum.

non huc Argoo contendit remige pinus,

neque impudica Colchis intulit pedem; non huc Sidonii torserunt cornua nautae,

laboriosa nec cohors Ulixei; • nulla nocent pecori contagia, nullius astri

gregem aestuosa torret impotentia. Iuppiter illa piae secrevit litora genti,

ut inquinavit aere tempus aureum; aere, dehinc ferro duravit saecula, quorum

piis secunda vate me datur fuga.

XVII.

Iamiam efficaci do manus scientiae, supplex et oro regna per Proserpinae, per et Dianae non movenda numina, per atque libros carminum valentium refixa caelo devocare sidera, Canidia, parce vocibus tandem sacris citumque retro solve, solve turbinem. movit nepotem Telephus Nereium, in quem superbus ordinarat agmina Mysorum et in quem tela acuta torserat. unxere matres Iliae addictum feris alitibus atque canibus homicidam Hectorem, postquam relictis moenibus rex procidit heu pervicacis ad pedes Achillei. saetosa duris exuere pellibus laboriosi remiges Ulixei volente Circa membra: tunc mens et sonus relapsus atque notus iri voltus honor. dedi satis superque poenarum tibi, amata nautis multum et institoribus. fugit iuventas, et verecundus color reliquit ossa pelle amicta lurida,

tuis capillus albus est odoribus;

nullum a labore me reclinat otium,

urget diem nox et dies noctem, neque est

levare tenta spiritu praecordia.

ergo negatum vincor ut credam miser,

Sabella pectus increpare carmina

caputque Marsa dissilire nenia.

quid amplius vis? o mare et terra, ardeo,

quantum neque atro delibutus Hercules

Nessi cruore nec Sicana fervida

virens in Aetna flamma: tu, donec cinis

iniuriosis aridus ventis ferar,

cales venenis officina Colchicis.

quae finis aut quod me manet stipendium?

effare! iussas cum fide poenas luam,

paratus cxpiare, seu poposceris

centum iuvencos, sive mendaci lyra

voles sonari: 'tu pudica, tu proba

perambulabis astra sidus aureum'.

infamis Helenae Castor offensus vicem

fraterque magni Castoris, victi prece,

adempta vati reddidere lumina:

et tu (potes nam) solve me dementia,

o nec paternis obsoleta sordibus,

nec in sepulcris pauperum prudens anus

Novendialis dissipare pulveres!

tibi hospitale pectus ct purae manus,

tuusque venter Pactumeius, et tuo

cruore rubros obstetrix pannos lavit,

utcumque fortis exilis puerpera.

'quid obseratis auribus fundis preces? non saxa nudis surdiora navitis Neptunus alto tundit hibernus salo. inultus ut tu riseris Cotyttia