Billeder på siden
PDF
ePub

Jam jam linquo acies. Ne me terrete timentem,
Obscenæ volucres: alarum verbera nosco,
Lethalemque sonum; nec fallunt jussa superba
Magnanimi Jovis. Hæc pro virginitate reponit!
Quò vitam dedit æternam? cur mortis adempta est
Conditio? Possem tantos finire dolores

875

880

885

890

Nunc certè, et misero fratri comes ire per umbras.
Immortalis ego! aut quidquam mihi dulce meorum
Te sinè, frater, erit? O quæ satis alta dehiscat
Terra mihi, Manesque deam demittat ad imos! >>
Tantùm affata, caput glauco contexit amictu
Multa gemens, et se fluvio dea condidit alto.
Æneas instat contrà, telumque coruscat
Ingens, arboreum, et sævo sic pectore fatur:
«Quæ nunc deinde mora est? aut quid jam, Turne, retractas?
Non cursu,
sævi certandum est cominùs armis.
Verte omnes tete in facies, et contrahe quidquid
Sive animis, sive arte vales; opta ardua pennis
Astra sequi, clausumve cavâ te condere terrâ. »
Ille, caput quassans: «Non me tua fervida terrent
Dicta, ferox; di me terrent, et Juppiter hostis. >>
Nec plura effatus, saxum circumspicit ingens,
Saxum antiquum, ingens, campo quod fortè jacebat
Limes agro positus, litem ut discerneret arvis :
Vix illud lecti bis sex cervice subirent,
Qualia nunc hominum producit corpora tellus ;
Ille manu raptum trepidâ torquebat in hostem,
Altior insurgens, et cursu concitus heros.
Sed neque currentem se, nec cognoscit euntem,
Tollentemve manu, saxumque immane moventem;
Genua labant, gelidus concrevit frigore sanguis,

895

900

905

1 Obscence. Infaustas, de mal deja sin nso la espada de Vulcano, agüero.

2 Animis. Por las fuerzas. 3 Limes agro positus. Traduccion de Homero, Ilíada, lib, xxI. Pero Virgilio hace coger á Turno una piedra con que no podia, y

que habia recobrado por medio de su hermana... Juvenal, riéndose de las fuerzas prodigiosas de los héroes antiguos, decia: Terra malos homines nunc educat, atque pusillos.

s1, oculos ubi languida pressit
idquam avidos extendere cursus
in mediis conatibus ægri
lingua valet, non corpore notæ
ec vox aut verba sequuntur :
nque viam virtute petivit,
a negat. Tum pectore sensus
utulos aspectat et urbem,
tu, telumque instare tremiscit;

, nec quâ vi tendat in hostem,

n videt, aurigamve sororem. Eneas fatale coruscat,

oculis, et corpore toto Murali concita nunquam a fremunt, nec fulmine tanti . Volat atri turbinis instar sta ferens; orasque recludit extremos septemplicis orbes; ns transit femur: incidit ictus

uplicato poplite Turnus.

Kutuli, totusque remugit

ocem latè nemora alta remittunt.

910

915

920

925

que oculos dextramque precantem 930 idem merui, nec deprecor inquit; seri te si qua parentis

t, oro (fuit et tibi talis Dauni miserere senectæ, spoliatum lumine mavis,

-935

Esta belli- 3 Murali tormento. Estas mátambien quinas se llamaban balistas 6 Léase el catapultas, con que disparaban que trata piedras y metralla contra las = con Héc- ciudades sitiadas; y hacian el erdadero oficio de nuestros cañones, no Eneida. teniendo aun el conocimiento de ia póivora.

Redde meis. Vicisti, et victum tendere palmas
Ausonii vidêre tua est Lavinia conjux;
Ulteriùs ne tende odiis. » Stetit acer in armis
Æneas, volvens oculos dextramque repressit;
Et jam jamque magis cunctantem flectere sermo
Coperat infelix humero quum apparuit alto
Balleus, et notis fulserunt cingula bullis 1
Pallantis pueri, victum quem vulnere Turnus
Straverat, atque humeris inimicum insigne gerebat.
Ille, oculis postquam sævi monumenta doloris
Exuviasque hausit, furiis accensus, et irâ
Terribilis: «Tune hinc spoliis indute meorum
Eripiare mihi? Pallas te hoc vulnere, Pallas
Immolat, et pœnam scelerato ex sanguine sumit. »><
Hoc dicens, ferrum adverso sub pectore condit
Fervidus ast illi solvuntur frigore membra,
Vitaque cum gemitu fugit indignata sub umbras.

'Notis... bullis. Clavitos ámanera de estrellas de plata, oro y pedrería. Entonces se cumplio aquella profecía, lib. x, v. 503:

Turno tempus erit magno quum op

taverit emptum Intactum Pallanta, et qum spolia ista diemque Oderit.

940

945

950

* Indignata Porque moria á manos de un extranjero en la flor de su edad, presumiendo antes ser invencible. Homero puso el mismo pensamiento sobre la muerte de Héctor, en dos versos con que pudiera haber concluido toda su Illada, sin que nada se echase menos.

FINIS.

Cambrai. Imprenta de P. LEVÊQUE, dirigida por A.-E. Rochette.

[graphic]
« ForrigeFortsæt »