Jam jam linquo acies. Ne me terrete timentem, Obscenæ volucres: alarum verbera nosco, Lethalemque sonum; nec fallunt jussa superba Magnanimi Jovis. Hæc pro virginitate reponit! Quò vitam dedit æternam? cur mortis adempta est Conditio? Possem tantos finire dolores
Nunc certè, et misero fratri comes ire per umbras. Immortalis ego! aut quidquam mihi dulce meorum Te sinè, frater, erit? O quæ satis alta dehiscat Terra mihi, Manesque deam demittat ad imos! >> Tantùm affata, caput glauco contexit amictu Multa gemens, et se fluvio dea condidit alto. Æneas instat contrà, telumque coruscat Ingens, arboreum, et sævo sic pectore fatur: «Quæ nunc deinde mora est? aut quid jam, Turne, retractas? Non cursu, sævi certandum est cominùs armis. Verte omnes tete in facies, et contrahe quidquid Sive animis, sive arte vales; opta ardua pennis Astra sequi, clausumve cavâ te condere terrâ. » Ille, caput quassans: «Non me tua fervida terrent Dicta, ferox; di me terrent, et Juppiter hostis. >> Nec plura effatus, saxum circumspicit ingens, Saxum antiquum, ingens, campo quod fortè jacebat Limes agro positus, litem ut discerneret arvis : Vix illud lecti bis sex cervice subirent, Qualia nunc hominum producit corpora tellus ; Ille manu raptum trepidâ torquebat in hostem, Altior insurgens, et cursu concitus heros. Sed neque currentem se, nec cognoscit euntem, Tollentemve manu, saxumque immane moventem; Genua labant, gelidus concrevit frigore sanguis,
1 Obscence. Infaustas, de mal deja sin nso la espada de Vulcano, agüero.
2 Animis. Por las fuerzas. 3 Limes agro positus. Traduccion de Homero, Ilíada, lib, xxI. Pero Virgilio hace coger á Turno una piedra con que no podia, y
que habia recobrado por medio de su hermana... Juvenal, riéndose de las fuerzas prodigiosas de los héroes antiguos, decia: Terra malos homines nunc educat, atque pusillos.
s1, oculos ubi languida pressit idquam avidos extendere cursus in mediis conatibus ægri lingua valet, non corpore notæ ec vox aut verba sequuntur : nque viam virtute petivit, a negat. Tum pectore sensus utulos aspectat et urbem, tu, telumque instare tremiscit;
, nec quâ vi tendat in hostem,
n videt, aurigamve sororem. Eneas fatale coruscat,
oculis, et corpore toto Murali concita nunquam a fremunt, nec fulmine tanti . Volat atri turbinis instar sta ferens; orasque recludit extremos septemplicis orbes; ns transit femur: incidit ictus
uplicato poplite Turnus.
Kutuli, totusque remugit
ocem latè nemora alta remittunt.
que oculos dextramque precantem 930 idem merui, nec deprecor inquit; seri te si qua parentis
t, oro (fuit et tibi talis Dauni miserere senectæ, spoliatum lumine mavis,
Esta belli- 3 Murali tormento. Estas mátambien quinas se llamaban balistas 6 Léase el catapultas, con que disparaban que trata piedras y metralla contra las = con Héc- ciudades sitiadas; y hacian el erdadero oficio de nuestros cañones, no Eneida. teniendo aun el conocimiento de ia póivora.
Redde meis. Vicisti, et victum tendere palmas Ausonii vidêre tua est Lavinia conjux; Ulteriùs ne tende odiis. » Stetit acer in armis Æneas, volvens oculos dextramque repressit; Et jam jamque magis cunctantem flectere sermo Coperat infelix humero quum apparuit alto Balleus, et notis fulserunt cingula bullis 1 Pallantis pueri, victum quem vulnere Turnus Straverat, atque humeris inimicum insigne gerebat. Ille, oculis postquam sævi monumenta doloris Exuviasque hausit, furiis accensus, et irâ Terribilis: «Tune hinc spoliis indute meorum Eripiare mihi? Pallas te hoc vulnere, Pallas Immolat, et pœnam scelerato ex sanguine sumit. »>< Hoc dicens, ferrum adverso sub pectore condit Fervidus ast illi solvuntur frigore membra, Vitaque cum gemitu fugit indignata sub umbras.
'Notis... bullis. Clavitos ámanera de estrellas de plata, oro y pedrería. Entonces se cumplio aquella profecía, lib. x, v. 503:
Turno tempus erit magno quum op
taverit emptum Intactum Pallanta, et qum spolia ista diemque Oderit.
* Indignata Porque moria á manos de un extranjero en la flor de su edad, presumiendo antes ser invencible. Homero puso el mismo pensamiento sobre la muerte de Héctor, en dos versos con que pudiera haber concluido toda su Illada, sin que nada se echase menos.
Cambrai. Imprenta de P. LEVÊQUE, dirigida por A.-E. Rochette.
« ForrigeFortsæt » |