Julius et fragilis Pediatia furque Voranus. Singula quid memorem? quo pacto alterna loquentes

Umbrae cum Saganâ resonârint triste et a. cutum ;

Utque lupi barbam variae cum dente colu

brae

Abdiderint furtim terris; et imagine cereâ Largior arserit ignis; et ut non testis inul

tus

Horruerim voces Furiarum et facta duarum? Nam, displosa sonat quantùm vesica, pepedi

Diffissâ nate ficus; at illae currere in urbem:

Canidiae dentes, altum Saganae caliendrum Excidere, atque herbas, atque incantata la

certis

Vincula, cum magno risuque jocoque vide

res.

SATIRA IX.

Ibam fortè viâ Sacrâ, sicut meus est mos, Nescio quid meditans nugarum, totus in

illis:

Accurrit quidam notus mihi nomine tantùm ; Arreptâque manu: - Quid agis, dulcissime,

rerum?

Suaviter, ut nunc est, inquam; et cupio

omnia

quae vis.

Quum assectaretur, Num quid vis? occupo. At ille,

Nôris nos; inquit; docti sumus. Hic ego, pluris

Hoc, inquam, mihi eris. Miserè discedere quaerens,

Ire modò ociùs, interdum consistere, in

aurem

Dicere nescio quid puero. Quum sudor ad

imos

Manaret talos: O te, Bolane, cerebri Felicem! aiebam tacitus. Quum quidlibet ille Garriret, vicos, urbem laudaret; ut illi Nil respondebam: Miserè cupis, inquit,

abire,

Jamdudum video: sed nil agis; usque tenebo,

Persequar. Hinc quò nunc iter est tibi?
Nil opus est te

Circumagi quemdam volo visere, non ti

bi notum:

Trans Tiberim longè cubat is, prope Caesaris hortos.

Nil habeo quod agam, et non sum piger;

usque sequar te. Demitto auriculas, ut iniquae mentis asel

lus,

Quum gravius dorso subiit onus. Incipit ille : Si bene me novi, non Viscum pluris ami

cum,

Non Varium, facies: nam quis me scribere plures

Aut citiùs possit versus? quis membra mo◄

vere

Molliùs? invideat quod et Hermogenes,

ego canto.

Interpellandi locus hîc erat:

ter,

-Est tibi ma

Cognati, queis te salvo est opus?- Haud mihi quisquam ;

Omnes composui. Felices! nunc ego re

sto:

Confice; namque instat fatum mihi triste, Sabella

Quod puero cecinit, divinâ mota anus ur

nâ:

,,Hunc neque dira venena,

nec hosticus au

feret ensis,

,,Nec laterum dolor, aut tussis, nec tarda

Debebat: quod ni fecisset, perdere litem. Si me amas, inquit, paulùm hîc ades.— Inteream, si

Aut valeo stare, aut novi civilia jura! propero quò scis.

Et

Dubius sum quid

faciam, inquit;

Tene relinquam, an rem. Me, sodes.
Non faciam, ille.

Et praecedere coepit. Ego, ut contendere

durum est

Maecenas quomo

do tecum?

Paucorum hominum,
mentis bene sanae :

-

et

Nemo dexteriùs fortunâ est usus. Haberes Magnum adjutorem, posset qui ferre secun

das,

Hunc hominem velles si tradere; dispeream,

ni

Summôsses omnes. -Non isto vivimus illic, Quo tu rere, modo: domus hâc nec purior ulla est,

Nec magis his aliena malis: nil mî officit umquam,

Ditior hic, aut est quia doctior: est locus

uni

Magnum narras vix credibile. Atqui

Accendis quare cupiam magis

Proximus esse.

illi

- Velis tantummodo; quae

tua virtus,

Expugnabis: et est qui vinci possit; eoque Difficiles aditus primos habet. - Haud mihi deero:

Muneribus servos corrumpam; non, hodie si Exclusus fuero, desistam; tempora quae

ram;

Occurram in triviis; deducam. Nil sine mag

no

Vita labore dedit mortalibus.

agit, ecce

Haec dum

Fuscus Aristius occurrit, mihi carus, et illum Qui pulchrè nôsset. Consistimus. Unde venis? et

Quò tendis? rogat; et respondet, Vellere

coepi,

Et prensare manu lentissima brachia, nu

tans,

Distorquens oculos, ut me eriperet: malè salsus

Ridens dissimulare: meum jecur urere bilis. Certe nescio quid secreto velle loqui te Aiebas mecum. Memini bene; sed meli

ori

Tempore dicam: hodie tricesima sabbata: vin' tu

Curtis Judaeis oppedere? Nulla mihi, inquam,

Relligio est. At mî: sum paulò infirmior,

unus

Multorum: ignosces; aliàs loquar. — Hunccine solem

Tam nigrum surrexe mihi! fugit improbus,

ac me

Sub cultro linquit. Casu venit obvius illi Adversarius: et, Quò tu, turpissime? mag

nâ

Exclamat voce; et, Licet antestari? Ego

verò