ODE XIII.

AD LYDIAM.

Quum

uum tu, Lydia, Telephi Cervicem roseam, cerea Telephi Laudas brachia, vae! meum

Fervens difficili bile tumet jecur.

Tunc nec mens mihi, nec color

Certâ sede manet: humor et in genas Furtim labitur, arguens

Quàm lentis penitùs macerer ignibus.
Uror, seu tibi candidos

Turpârunt humeros immodicae mero
Rixae; sive puer furens

Impressit memorem dente labris notam.
Non, si me satis audias,

Speres perpetuum, dulcia barbarè

Laedentem oscula quae Venus

Quintâ parte sui nectaris imbuit.
Felices ter, et ampliùs,

Quos irrupta tenet copula, nec malis
Divulsus querimoniis

Supremâ citiùs solvet amor die!

B

navis, referent in mare te novi Fluctus! O quid agis? Fortiter occupa Portum. Nonne vides ut Nudum remigio latus,

Et malus celeri saucius Africo,
Antennaeque gemant, ac sine funibus
Vix durare carinae
Possint imperiosius

Non dî

Aequor? Non tibi sunt integra lintea, quos iterum pressa voces malo; Quamvis Pontica pinus, Silvae filia nobilis,

Jactes et genus et nomen inutile.
Nil pictis timidus navita puppibus
Fidit. Tu, nisi ventis
Debes ludibrium, cave.

Nuper sollicitum quae mihi taedium, Nunc desiderium, curaque non levis, Interfusa nitentes

Vites aequora Cycladas.

ODE XV.

NEREI VATICINIUM DE EXCIDIO TROJAE.

Pastor quum

traheret per

freta navibus

Idaeis Helenen perfidus hospitam,

Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera

Nereus fata:,,Malâ ducis avi domum,
Quam multo repetet Graecia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,
Et regnum Priami vetus.

Eheu! quantus equis, quantus adest viris
Sudor! quanta moves funera Dardanae
Genti! Jam galeam Pallas, et aegida,
Currusque, et rabiem, parat.

Nequidquam, Veneris praesidio ferox,
Pectes caesariem, grataque feminis
Imbelli citharâ carmina divides ;

Nequidquam thalamo graves

Hastas, et calami spicula Gnosii,
Vitabis, strepitumque, et celerem sequi
Ajacem: tamen, heu serus! adulteros
Crines pulvere collines.

Non Laërtiaden, exitium tuae
Gentis, non Pylium Nestora respicis ?
Urgent impavidi te Salaminius

Teucer, te Sthenelus sciens

Pugnae, sive opus est imperitare equis, Non auriga piger. Merionen quoque Nosces. Ecce furit te reperire atrox Tydides, melior patre:

Quem tu, cervus uti vallis in alterâ Visum parte lupum graminis immemor, Sublimi fugies mollis anhelitu,

Non hoc pollicitus tuae.

Iracunda diem proferet Ilio
Matronisque Phrygum classis Achillei:
Post certas hiemes uret Achaïus
Ignis Pergameas domos".

ODE XVI.

PALINO DIA.

matre pulchrâ filia pulchrior, Quem criminosis cumque voles modum Pones iambis; sive flammâ,

Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,

Non Liber aequè, non acuta
Sic geminant Corybantes aera,

Tristes ut irae: quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec saevus ignis, nec tremendo
Juppiter ipse ruens tumultu.

Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Irae Thyesten exitio gravi
Stravere; et altis urbibus ultimae
Stetere causae cur perirent
Funditus, imprimeretque muris

Hostile aratrum exercitus insolens.
Compesce mentem. Me quoque pectoris
Tentavit in dulci juventâ

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus
Mutare quaero tristia, dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.