ODE XXX. Exegi monumentum aere perennius, ILLU QUINTI HORATII FLACCI CARMINUM LIBER QUARTUS. ODE I. AD VENEREM. Intermissa, Venus, diù Rursus bella moves. Parce, precor, precor! Circa lustra decem flectere mollibus Quò blandae juvenum te revocant preces. : Paulli, purpureis ales oloribus, Commessabere Maximi, Si torrere jecur quaeris idoneum. H Namque et nobilis et decens, Et pro sollicitis non tacitus reis, Et centum puer artium, Latè signa feret militiae tuae: Et, quandoque potentior Largis muneribus riserit aemuli, Ponet marmoream sub trabe Cypriâ. Duces thura, lyraeque et Berecyntiae Mixtis carminibus, non sine fistula. Numen cum teneris virginibus tuum In morem Salium ter quatient humum. Sed cur, heu! Ligurine, cur Manat rara meas lacryma per genas ? Inter verba cadit lingua silentio ? Jam captum teneo, jam volucrem sequor Campi, te per aquas, dure, volubiles. ODE II. AD JULUM ANTONIUM. Pindarum quisquis studet aemulari, Monte decurrens velut amnis, imbres Laureâ donandus Apollinari, Seu Deos, regesve canit, Deorum Sive, quos Elea domum reducit Palma coelestes, pugilemve equumve Dicit, et centum potiore signis Munere donat; Flebili sponsae juvenemque raptum Plorat, et vires animumque moresque Aureos educit in astra, nigroque Multa Dircaeum levat aura cycnum, Grata carpentis thyma per laborem Concines majore poeta plectro Quo nihil majus meliusve terris Concines laetosque dies et Urbis Tum meae (si quid loquar audiendum) Vocis accedet bona pars; et, O Sol Pulcher! o laudande! canam, recepto Caesare felix. |