CAPITULA LIBRI SEXTI PAGINA I. Admiranda quaedam ex annalibus sumpta de P. II. De Caeselli Vindicis pudendo errore, quem offendi- III. Quid Tiro Tullius, Ciceronis libertus, reprehenderit in M. Catonis oratione quam pro Rodiensibus in senatu dixit; et quid ad ea, quae reprehenderat, responderimus. IV. Cuiusmodi servos et quam ob causam Caelius Sabinus, iuris civilis auctor, pilleatos venundari solitos scripserit; et quae mancipia sub corona more maiorum venierint; atque id ipsum "sub corona" quid sit V. Historia de Polo histrione memoratu digua. VI. Quid de quorundam sensuum naturali defectione VII. An "affatim," quasi "admodum," prima acuta non accen VIII. Res ultra fidem tradita super amatore delphino et puero amato IX. "Peposci " et "memordi," "pepugi" et "spepondi" et "cecurri" plerosque veterum dixisse, non, uti postea receptum est dicere, per o aut per u litteram in prima syllaba positam, atque id eos Graecae rationis exemplo dixisse; praeterea notatum quod viri non indocti neque ignobiles a verbo descendo," non descendi,' sed "descendidi," dixerunt CHAPTER HEADINGS OF BOOK VI I. Some remarkable stories about the elder Publius II. Of a disgraceful blunder of Caesellius Vindex, which III. What Tullius Tiro, Cicero's freedman, criticized in IV. What sort of slaves Caelius Sabinus, the writer on VII. Whether affatim, like admodum, should be pronounced with the acute accent on the first syllable; with some painstaking observations on the accents of other words VIII. An incredible story about a dolphin which loved a boy. IX. That many early writers used peposci, memordi, pepugi and cecurri, and not, as was afterwards customary, forms with o or u in the first syllable, and that in so doing they said that they followed Greek usage; that it has further been observed that men who were neither unlearned nor obscure made from the verb descendo, not descendi, but descendidi PAGE 3 11 33 35 37 39 43 45 X. Ut 66 PAGINA coniuncte eadem 50 XI. Neque "levitatem" neque "nequitiam ea significatione esse qua in volgi sermonibus dicuntur XII. De tunicis chiridotis ; quod earum usum P. 56 XIII. Quem "classicum " "infra classem.". dicat M. Cato, quem 58 XIV. De tribus dicendi generibus; ac de tribus philosophis qui ab Atheniensibus ad senatum Romam legati missi sunt . XV. Quam severe moribus maiorum in fures vindicatum sit; et quid scripserit Mucius Scaevola super eo quod servandum datum commodatumve esset XVI. Locus exscriptus ex satura M. Varronis, quae Περὶ Ἐδεσμάτων inscripta est, de peregrinis ciborum generibus; et appositi versus Euripidi, quibus delicatorum hominum luxuriantem gulam confutavit XVII. Sermo habitus cum grammatico insolentiarum et inperitiarum pleno de significatione vocabuli quod est "obnoxius"; deque eius vocis origine XVIII. De observata custoditaque apud Romanos iurisiurandi sanctimonia; atque inibi de decem captivis, quos Romam Hannibal deiurio ab his accepto legavit XIX. Historia ex annalibus sumpta de Tiberio Graccho, Gracchorum patre, tribuno plebis; atque inibi tribunicia decreta cum ipsis verbis relata. |