VII. Siquis habes nostris similes in imagine vultus, Quae quotiens spectas, subeat tibi dicere forsan 10 'Quam procul a nobis Naso sodalis abest!" Grata tua est pietas. sed carmina maior imago 15 Haec ego discedens, sicut bene multa meorum, Sic ego non meritos mecum peritura libellos 20 Imposui rapidis viscera nostra rogis: Vel quod eram Musas, ut crimina nostra, perosus, Vel quod adhuc crescens et rude carmen erat. Quae quoniam non sunt penitus sublata, sed extant, — Pluribus exemplis scripta fuisse reor 25 Nunc precor, ut vivant et non ignava legentem Nec tamen illa legi poterunt patienter ab ullo, Et veniam pro laude peto, laudatus abunde, Hos quoque sex versus, in primi fronte libelli 35 Orba parente suo quicumque volumina tangis, His saltem vestra detur in Urbe locus! Quoque magis faveas, haec non sunt edita ab ipso, Sed quasi de domini funere rapta sui. Quicquid in his igitur vitii rude carmen habebit, 40 Emendaturus, si licuisset, eram.' VIII. In caput alta suum labentur ab aequore retro Ut neque respiceres nec solarere iacentem, Inque meos si non lacrimam demittere casus, 20 Pauca tamen ficto verba dolore pati, Idque, quod ignoti faciunt, vel dicere saltem, 25 Dicendumque semel toto non amplius aevo Quid, nisi convictu causisque valentibus essem 30 Temporis et longi iunctus amore tibi? Quid, si dumtaxat Romae tibi cognitus essem, 35 Cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos ? Non ego te genitum placida reor urbe Quirini, Sed scopulis, ponti quos haec habet ora sinistri, 40 Inque feris Scythiae Sarmaticisque iugis, Et tua sunt silicis circum praecordia venae Et rigidum ferri semina pectus habet, Quaeque tibi tenero quondam ducenda palato Plena dedit nutrix ubera, tigris erat: 45 Aut mala nostra minus, quam nunc, Duritiaeque mihi non agerere reus. aliena putares, Sed quoniam accedit fatalibus hoc quoque damnis, Ut careant numeris tempora prima suis, Effice, peccati ne sim memor huius, et illo 50 Officium laudem, quo queror, ore tuum. VIIII. Detur inoffenso vitae tibi tangere metam 5 Donec eris sospes, multos numerabis amicos: Aspicis, ut veniant ad candida tecta columbae, Horrea formicae tendunt ad inania numquam : 10 Nullus ad amissas ibit amicus opes. Utque comes radios per solis euntibus umbra est, Cum latet hic pressus nubibus, illa fugit, Mobile sic sequitur Fortunae lumina vulgus: OVID. III. 2 Quae simul inducta nube teguntur, abit. 15 Haec precor ut semper possint tibi falsa videri; Sunt tamen eventu vera fatenda meo. Dum stetimus, turbae quantum satis esset, habebat Nota quidem, sed non ambitiosa domus. At simul impulsa est, omnes timuere ruinam 20 Cautaque communi terga dedere fugae. Saeva neque admiror metuunt si fulmina, quorum Sed tamen in duris remanentem rebus amicum 25 Nec solet irasci, neque enim moderatior alter Quae fuit Actoridae cum magno semper Achille, 30 Laudari solita est Hectoris ore fides. Quod pius ad manes Theseus comes iret amico, Euryali Nisique fide tibi, Turne, relata Credibile est lacrimis inmaduisse genas. 35 Praestita nam miseris pietas et in hoste probatur. At mea sunt, proprio quamvis maestissima casu, 40 Pectora processu facta serena tuo. Hoc ego venturum iam tum, carissime, vidi, His ego commotus dixi tibi protinus ipsi Augurium ratio est et coniectura futuri: Quae quoniam vera est, tota tibi mente mihique 55 At nostrum tenebris utinam latuisset in imis! Utque tibi prosunt artes, facunde, severae, Vita tamen tibi nota mea est. scis artibus illis 60 Auctoris mores abstinuisse sui: Scis vetus hoc iuveni lusum mihi carmen, et istos, 65 Qua potes, excusa, nec amici desere causam ! Qua bene coepisti, sic bene semper eas. X. Est mihi sitque, precor, flavae tutela Minervae, Navis et a picta casside nomen habet. Sive opus est velis, minimam bene currit ad auram; Sive opus est remo, remige carpit iter. 5 Nec comites volucri contenta est vincere cursu, Occupat egressas quamlibet ante rates; Et patitur fluctus fertque assilientia longe Aequora, nec saevis victa fatiscit aquis. Illa, Corinthiacis primum mihi cognita Cenchreis, 10 Fida manet trepidae duxque comesque fugae; Perque tot eventus et iniquis concita ventis Aequora Palladio numine tuta fuit. Nunc quoque tuta, precor, vasti secet ostia Ponti, Quasque petit, Getici litoris intret aquas. 15 Quae simul Aeoliae mare me deduxit in Helles, Et longum tenui limite fecit iter, Fleximus in laevum cursus et ab Hectoris urbe Venimus ad portus, Imbria terra, tuos. |