Junctis visit oloribus ; Dicetur merita Nox quoque nenia. CARM. XXIX.-AD MAECENATEM. Tyrrhena regum progenies, tibi Fastidiosam desere copiam et Molem propinquam nubibus arduis ; Omitte mirari beatae Fumum et opes strepitumque Romae. Plerumque gratae divitibus vices Mundaeque parvo sub lare pauperum Coenae sine aulaeis et ostro Sollicitam explicuere frontem. Jam clarus occultum Andromedae pater Ostendit ignem, jam Procyon furit Et stella vesani Leonis, Sole dies referente siccos: Jam pastor umbras cum grege languido Rivumque fessus quaerit et horridi Dumeta Silvani, caretque Ripa vagis taciturna ventis. Tu, civitatem quis deceat status, Quid Seres et regnata Cyro Bactra parent Tanaisque discors. Prudens futuri temporis exitum 10 15 20 25 པ་ 15 Ridetque, si mortalis ultra Fas trepidat. Quod adest memento Stirpesque raptas et pecus et domus Irritat amnes. Ille potens sui Laetusque deget, cui licet in diem Nube polum Pater occupato, Vel sole puro; non tamen irritum Quod fugiens semel hora vexit. Fortuna saevo laeta negotio et Laudo manentem; si celeres quatit Ne Cypriae Tyriaeque merces Addant avaro divitias mari: 35 40 45 50 55 60 CARM. XXX.-AD MELPOMENEN. Exegi monumentum aere perennius Quod non imber edax, non Aquilo impotens Annorum series et fuga temporum. LIBER QUARTUS. CARM. I.-AD VENEREM. Intermissa, Venus, diu Rursus bella moves? Parce, precor, precor. Non sum qualis eram bonae Sub regno Cinarae. Desine, dulcium Mater saeva Cupidinum, Circa lustra decem flectere mollibus Jam durum imperiis: abi, Quo blandae juvenum te revocant preces. Tempestivius in domum Paulli, purpureis ales oloribus, Comissabere Maximi, Si torrere jecur quaeris idoneum : Namque et nobilis et decens 5 10 15 5 10 Fervet immensusque ruit profundo Laurea donandus Apollinari, Seu deos regesve canit, deorum Sive quos Elea domum reducit Palma caelestes pugilemve equumve Flebili sponsae juvenemve raptum Multa Dircaeum levat aura cycnum, Grata carpentis thyma per laborem Concines majore poëta plectro Quo nihil majus meliusve terris Fata donavere bonique divi Nec dabunt, quamvis redeant in aurum Tempora priscum. Concines laetosque dies et Urbis |