Flabit, et Idaeae festa Parentis erunt. 190 Scena sonat, ludique vocant. Spectate, Quirites! Quaerere multa libet: sed me sonus aeris acuti xépas. Horat. Od. I, 18, 13. saeva tene cum Berecyntio Cornu tym pana. Pollux IV, 10. Αὐτὸς ἔλυμος, τὴν μὲν ὅλην πύξινος (Alii addunt λώτινος), τὸ δ' εΰρημα Φρυγῶν· κέρας ἀνανεῦον πρόσεστι αὐτῷ. Virg. A. X, 252. Alma parens Idaea deum, cui Dindyma cordi, Turrigeraeque urbes, biiugique ad frena leones. Deae no mina sunt: Cybele (Cybebe), Rhea, Ops, Magna mater, Mater deum, Gaea, Vesta, ál. 182. Un. Flevit, duo Flavit, un. Ibit. Lucret. II, 611. Hanc variae gentes antiquo more sacrorum Idaeam vocitant matrem, Phrygiasque catervas dant comites Tympana tenta tonant palmis et cymbala circum Concava, raucisqnoque minantur cornua cantu, Et Phrygio stimulat numero cara tibia mentes, Ululare, cxululare, óhú¿eiv, óhoλúyn et similia quid significent; cf. Spanhem, Callim, in Del. 258. in Pallad. 139. Brunck Apoll. Rh. III, 1217. et lacobs Anth. gr. T.I. P. I. P. 138. Catull, 63, 24. Ubi sacra sancta acutis ululatibus agitant. 187. Multi vacant. Multi Spectare. Liv. XXXVI, 36. Aedem dedicavit M. Iunius Brutus, ludique ob dedicationem eius facti, quos primos scenicos fuisse Antias Valerius est auctor, Megalesia appellatos, 188. Cf. I, 73. 190. Plin, H. N. XIII, 17, 32, Lotus ad tibiarum cantus expetitur. Theophr. Mist plant. IV, 3, ξύλῳ (τοῦ λωτού) εἰς τοὺς αὐλοὺς χρῶνTau. Virg, A. IX, 617. ite pèr alta Dindyma, ubi assuetis biforem dat tibia cantum. Tympana vos buxusque vocant Berecyntia matris Idaeae. 191. Un, ex melior, quas sciter, quod Hs rec., plurimi quam scite, tres quem sciter, un, quae scitor. 192. Quat, melior. Audit, quod Hs rec., cet. Vidit. Pandite mandati memores, Heliconis alumnae, Sic ego. Sic Erato: mensis Cythereïus illi Cessit, quod teneri nomen Amoris habet. Reddita Saturno sors haec erat: Optime regum, 195 A nato sceptris excutiere tuis. Ille suam metuens, ut quaeque erat edita, prolem 200 Saepe Rhea questa est toties fecunda, nec umquam Iuppiter ortus erat. Pro magno teste vetustas -- 205 196. Tres quae, quat, nam. Ap. Graecos Ερως, ἐράω, ἐρατός. 197. Hesiod. Th. 464. οἵνεκά οἱ πέπρωτο ἑῷ ὑπὸ παιδὶ δαμῆναι -- δοκεύων Παῖδας ἑοὺς κατέπινε· Ῥέην δ' ἔχε πένθος ἀλασίον. ̓Αλλ' ὅτε δὴ Δί ̓ ἔμελλε θεῶν πατέρ' ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν Τέξεσθαι, τότ ̓ ἔπειτα φίλους λιτάνευε τοκήας Μήτιν συμφράσσασθαι Πέμψαν δ ̓ ἐς Λύκτον, Κρήτης ἐς πίονα δῆμον — κρύψεν δέ ἑ χερσὶ λαβοῦσα Αντρῳ ἐν ἠλιβάτῳ — Τῷ δὲ σπαργανίσασα μέσ γαν λίθον ἐγγυάλιξεν· Τὸν τό ̓ ἑλὼν χείρεσσιν ἑὴν ἐγκάτθετο νηδύν. Sors cf. ad 261. 199. Un, est edita, Tres proles. 203. Un. ex opt, magna, quod Is rec., ceteri megno, quod restituere non dubitavi; aliud est enim magna testis est retustas, aliud nostrum, 205. Omnes fere gutture, quod servavi, unus tantum ex opt, viscere, quod Hs rec., tres gurgite, Sedere gutture est i, q. devorare, deglutire, ingurgitare. Lucret. II, 638. Ne Saturnus eum malis mandaret adeptus, 207. Quat. resonant Idae, Iam dudum, ut in illo Virg. A, II, 103. iamdudum sumite poenas, Senec. Ep. XVII, Sapiens iamdudum exibit e vita, Callim. Iov. 52. Ούλα δὲ Κούρητές σε περὶ πρύλιν ὠρχήσαντο Τεύχεα πεπλήγοντες, ἵνα Κρόνος οὔασιν ἠχὴν Ασπίδος εἰςαΐοι, καὶ μή στο κουρίζοντος. Virg. G. IV, 150. (Apes) canoros Curetumn sonitus crepitantiaque aera secutae, Dictaeo coeli regem pavere sub antro. 210 Pars clypeos rudibus, galeas pars tundit inanes: Aera deae comites raucaque terga movent. 209. Plurimi manibus, quat. melior, sudibus, quod Hs rec., duo ex opt. rudibus, quod Burm. rec. Lobeck in Progr. de Idaeis Dactylis leg. tudibus, Graeci illos dicunt sonitum in clypeis excitasse ὑπὸ τῶν ἐγχειριδίων. Tres optimi pulsat. Un. inermes, alius acutas. Hygin. Fab. 139. Ne pueri vagitus exaudiretur, impuberes convocavit, eisque clypeola penea et hastas dedit, et iussit eos circum arborem (Fort, antrum) euntes crepare, qui graece Curetes sunt appellati, aliis Corybantes dicuntur. Diomedes de metris: Idaei Dactyli, quos Curetas sive Corybantas poetae appellabant, in insula Creta Iovem custodiendo, ne vagitu se parvulus proderet, clypeolis aeneis inter se concurrentes tinnitu aeris celavere vocem infantis. De iisdem Apoll. Arg. I, 1136, καὶ σάκεα ξιφέεσσιν ἐπέκλυπον - ἔνθεν ἐσαιεὶ Ρόμβῳ (i. e, κυμβάλῳ) καὶ τυπάνῳ Ρείην Φρύγες ἱλάσκον ται. 210. Quinq. agunt, 211. Septem ex opt. et Lactantius Res latuit, priscique manent im, f. 212. Un. raraque Un, sonant.' De Atti Catull, 63, 10. Quatiensque terga tauri teneris cava digitis. Ib. 29. Leve tympanum remugit, cava cymbala recrepunt. 215. Tres opt. leones, quod cum aliis Hs rec., ego ceteror, lect, servavi, Lucret. II, 601. Hanc veteres Graiûm docti cecinere poetae Sedibus in curru biiugos agitare leones. Adiunxere feras, quod quamvis effera proles Officiis debet molliri victa parentum. Cf. ad 181. Ceterum etiam Lucret. V, 860. genus acre leonum. 216. Fere quadraginta Praebeat, quod Hs rec., cet. Praebent.. Multi comas. 218. Un, testificante. Duo non leg, est, - At cur turrita caput est ornata corona? An primis turres urbibus illa dedit? Annuit. Unde venit, dixi, sua membra secandi c Impetus? Ut tacui, Pieris orsa loqui: Phryx puer in silvis facie spectabilis Attis 220 Hunc sibi servari voluit, sua templa tueri: 225 Et dixit, Semper fac puer esse velis. ́ Ille fidem iussis dedit; et, Si mentiar, inquit,.. ཟླ་ ་* །༦ 230 219. Ex nonn. Hs rec. turrita, duo turrifica, cet, turrifëra. — Un. ex opt. c. mult, al, ornata, quod Hs rec., cet. onerata, Virg. A.VI, 785. Qualis Berecyntia mater Invehitur curru Phrygias turrita per urbes. Lucret. II, 607. Muralique caput summum cinxere corona, Eximiis munita` locis quod sustinet urbes : Quo nunc insigni per magnas praedita terras Horrifice fertur divinae Matris imago. 220. Duo opt. Phrygiis, quod Hs rec., cet. primis, quod retinui. 223. Plurimi spect. altis, quod Hs servavit, un, atris, alius ex melior. Atis, tres ex opt, et duodec. al. Atthys; hinc Burm. rec. Attis. Graece scribitur "Arıç sive "Ating. De hoc Catulli carmen LX111, de Attine (Al, Aty) inseriptum. Hesych. "Ατζης, ὃν λέγουσιν ̓́Ατζιν οἱ Λάκωνες. 224. Tres opt. et quinq. alii vinxit, quod Hs rec., cet. iunxit. 225. Un, teneri, alii tenere. 226. Un, fac meus esse. 227. Un. iussus. 228. Un, ex opt, et octo al. quam, quod Hs rec., ego servavi qua. 229. Alii Sangaride. Solin. 43. Sagaris fluvius Phrygiae, dictus a plerisque Sangarius. 230 Tres opt. c. trib. al, Huic, quod Hs rec., cet. Hinc, quod reduxi. 233, Tres ex opt. et tres alii tecta, un, tegnam. Hs mav, tigna. Talis Dryas illa quoque quercus, quam Erisichthon ap. Ovid. M. VIII, 771, succidit, ac caesa clamavit: Nympha sub hoc ego sum Cereri gratissima ligno. 234. Quat. Et fugit. 235 Et modo, Tolle faces! Remove, modo, verbera! clamat. Saepe Palaestinas iurat adesse deas. 240 Ille etiam saxo corpus laniavit acuto, Longaque in immundo pulvere tracta coma est; Ah pereant! dicebat adhuc: onus inguinis aufert; Venit in exemplum furor hic, mollesque ministri 245 Talibus Aoniae facunda voce Camenae 250 Reddita quaesiti causa furoris erat. Hoc quoque, dux operis, moneas, precor, unde petita Dindymon, et Cybelen, et amoenam fontibus Iden poenam 235. Tres modo verbera summove, cl. Hs hic nescio quid mendi latere censet. Virg. A. VI, 570 Continuo sontes ultrix accincta flagello Tisiphone quatit insultans. Vetus poeta ap. Cic. Acad. II, 28. de Furiis Caeruleae incinctae igni incedunt, Circumstant cum ardentibus taedis. 236. Un Palestrinas, alius Palatinas. — Un, clamat. 237. Burm, mav Inde etiam. 239. Un. fuit talis, nostro do Un, meritam Novem de, un, dum, hinc Hs scr. et rec. dem, ego vulg, ceter, lect, servavi. 241. Burm, mav, dicebat: ad hoc vel ad haec onus 243. Hs mav. Ivit, Un, in assuetum. omnes hic, quod restitui. tiqua ap. Gruter. p. 308. Matre magna capillato. Unus opt. hinc, quod Hs rec., cetcri 244. Quat. mollia. Hine inscriptio ann. 5. L. Vettio Syntropho religioso a 245. Alii scribunt Camonae. Varro L. L. VI, p. 86. Casmenarum priscum vocabulum. Quare Casmena, Carmena: inde carmina; † postea extrito Camena factum. 247. Historiam huius Romam deductionis a. U. 549. a. C. 205, simulacri Matris deum vide ap. Livium XXIX, 10. 11. 14. 249. Quat. frondibus, Meliores Iden, alii Idam. Hic mons iam ap. Homer. II. VIII, 47, πολυπίπαξ vocatur. Strabo XII, 8. Ὄρος Δίνδυμον μονοφυές, ἱερὸν ἔχον τῆς Δινδυμήνης μητρὸς θεῶν. Idam ne cogita, quam suprà memoravit. |