Tu major; tibi me eft æquum parere, Menalca; Sive fub incertas, Zephyris motantibus, umbras, Sive antro potius, fuccedimus: adfpice, ut antrum Silveftris raris fparfit labrufca racemis.
Montibus in noftris folus tibi certet Amyntas.
Quid, fi idem certet Phœbum fuperare canendo?
Incipe, Mopfe, prior: fi quos aut Phyllidis ignes, Aut Alconis habes laudes, aut jurgia Codri. Incipe: pafcentis fervabit Tityrus hædos.
Immo hæc, in viridi nuper quæ cortice fagi
Carmina defcripfi, et modulans alterna notavi,
Experiar tu deinde jubeto certet Amyntas.
Lenta falix quantum pallenti cedit olivæ,
Puniceis humilis quantum faliunca rosetis;
Judicio noftro tantum tibi cedit Amyntas.
Sed tu define plura, puer; fucceffimus antro.
Exftin&tum Nympha crudeli funere Daphnin Flebant: vos, coruli, testes, et flumina, Nymphis: Quum, conplexa fui corpus miferabile nati, Atque deos atque aftra vocat crudelia mater.
Non ulli paftos illis egere diebus
Frigida, Daphni, boves ad flumina : nulla neque
Libavit quadrupes, nec graminis adtigit herbam.
Daphni, tuum Pœnos etiam ingemuiffe leones
Interitum montesque feri filvæque loquuntur.
Daphnis et Armenias curru fubjungere tigris
Inftituit; Daphnis thiafos inducere Baccho,
Et foliis lentas intexere mollibus haftas.
Vitis ut arboribus decori eft, ut vitibus uvæ,
Ut gregibus tauri, fegetes ut pinguibus arvis;
Tu decus omne tuis: poftquam te fata tulerunt,
Ipfa Pales agros, atque ipfe reliquit Apollo.
Grandia fæpe quibus mandavimus hordea fulcis,
Infelix lolium et fteriles nafcuntur avena.
Pro molli violâ, pro purpureo narciffo,
Carduus, et fpinis furgit paliurus acutis.
Spargite humum foliis, inducite fontibus umbras,
Paftores mandat fieri fibi talia Daphnis.
Et tumulum facite, et tumulo fuperaddite carmen:
Daphnis ego in filvis, hinc ufque ad fidera notus,
Formofi pecoris cuftos, formofior ipfe.
Tale tuum carmen nobis, divine poëta,
Quale fopor feffis in gramine, quale per æftum
Dulcis aquæ faliente fitim reftinguere rivo:
Nec calamis folum æquiparas, fed voce, magiftrum.
Fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo.
Nos tamen hæc quocumque modo tibi noftra viciffim
Dicemus; Daphninque tuum tollemus ad aftra: Daphnin ad aftra feremus: amavit nos quoque Daphnis.
An quidquam nobis tali fit munere majus?
Et, puer, ipfe fuit cantari dignus; et ifta
Jam pridem Stimicon laudavit carmina nobis.
Candidus infuetum miratur limen Olympi,
Sub pedibusque videt nubes et fidera Daphnis.
Ergo alacris filvas, et cetera rura, voluptas,
Panaque, paftoresque tenet, Dryadasque puellas:
Nec lupus infidias pecori, nec retia cervis.
Ulla dolum meditantur: amat bonus otia Daphnis.
Ipfi lætitiâ voces ad fidera jactant
Intonfi montes; ipfæ jam carmina rupes,
Ipfa fonant arbufta; Deus, deus ille, Menalca!
Sis bonus o, felixque, tuis! en quatuor aras!
Ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo
Pocula bina, novo fpumantia lacte, quot annis
Craterasque duo ftatuam tibi pinguis olivi;
Et, multo in primis hilarans convivia Baccho,
Ante focum, fi frigus erit, fi messis, in umbrâ,
Vina novum fundam calathis Ariufia nectar.
Cantabunt mihi Damotas et Ly&tius Ægon;
Saltantis Satyros imitabitur Alphefibœus.
Hæc tibi femper erunt, et quum follemnia vota
Reddemus Nymphis, et quum luftrabimus agros.
Dum juga montis aper, fluvios dum piscis amabit,
Dumque thymo pafcentur apes, dum rore cicada;
Semper honos, nomenque tuum, laudesque ma-
nebunt.
Ut Baccho Cererique, tibi fic vota quot annis
Agricolæ facient; damnabis tu quoque votis.
Quæ tibi, quæ tali reddam pro carmine dona!
Nam neque me tantum venientis fibilus auftri,
Nec percuffa juvant fluctu tam litora, nec quæ
Saxofas inter decurrunt flumina valles.
Hac te nos fragili donabimus ante cicutâ:
Hæc nos, Formofum Corydon ardebat Alexin:
Hæc eadem docuit, Cujum pecus? an Melibœi?
At tu fume pedum, quod, me quum fæpe rogaret, Non tulit Antigenes, et erat tum dignus amari, Formofum paribus nodis atque ære, Menalca.
PRIMA Syracofio dignata eft ludere versu
Noftra, nec erubuit filvas habitare, Thalia.
Quum canerem reges et prælia, Cynthius aurem
Vellit, et admonuit: Paftorem, Tityre, pinguis
Pafcere oportet ovis, deductum dicere carmen.
Nunc ego; namque fuper tibi erunt, qui dicere
laudes,
Vare, tuas cupiant, et triftia condere bella;
Agrestem tenui meditabor arundine Musam.
Non injuffa cano. Si quis tamen hæc quoque,
quis, Captus amore, leget; te noftræ, Vare, myricæ, Te nemus omne canet; nec Phœbo gratior ulla est, Quam fibi quæ Vari præfcripfit pagina nomen.
Pergite, Pierides. Chromis et Mnafylos in antro Silenum pueri fomno videre jacentem, Inflatum hefterno venas, ut femper, Iaccho: Serta procul, tantum capiti delapfa, jacebant; Et gravis adtritâ pendebat cantharus ansâ. Adgreffi (nam fæpe fenex fpe carminis ambo Luferat) injiciunt ipfis ex vincula sertis. Addit fe fociam, timidisque fupervenit, Egle;
|