Interea mixtis lustrabo Mænala Nymphis; 55 Spicula; tamquam hæc sint nostri medicina furoris, 60 Aut deus ille malis hominum mitescere discat! Jam neque Hamadryades rursùm, nec carmina nobis Ipsa placent; ipsæ, rursùm concedite, sylvæ. Non illum nostri possunt mutare labores; Nec, si frigoribus mediis Hebrumque bibamus, Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosæ; Nec si, quum moriens altâ liber aret in ulmo, Æthiopum versemus oves sub sidere Cancri. Omnia vincit Amor; et nos cedamus Amori." 65 Hæc sat erit, Divæ, vestrum cecinisse poëtam, Surgamus: solet esse gravis cantantibus umbra, 70 75 "Or Mænalus, with mingling nymphs, I'll tread; "Now over rocks, through groves, I seem to go; "Or any human art could medicine love! 70 "Ah! nor by wood-nymphs I, nor woodland strain, "Solaced or sooth'd! Farewell, ye woods, again. Vainly to tame th' obdurate God we try: 66 "Not should our lip drain wintry Hebrus dry, 75 "Not though our foot 'mid storms trod Thracia's snows, Enough, ye Muses, has your bard essay'd, See, where bright Hesper fires the evening sky. 85 90 |