VII Laudabunt alii claram Rhodon aut Mytilenen aut Ephesum, bimarisve Corinthi moenia vel Baccho Thebas vel Apolline Delphos insignes aut Thessala Tempe; sunt quibus unum opus est intactae Palladis urbem carmine perpetuo celebrare et undique decerptam fronti praeponere olivam; plurimus in Iunonis honorem aptum dicet equis Argos ditesque Mycenas: me nec tam patiens Lacedaemon nec tam Larisae percussit campus opimae, quam domus Albuneae resonantis et praeceps Anio ac Tiburni lucus et uda mobilibus pomaria rivis. albus ut obscuro deterget nubila caelo saepe Notus neque parturit imbres perpetuos, sic tu sapiens finire memento tristitiam vitaeque labores molli, Plance, mero, seu te fulgentia signis castra tenent, seu densa tenebit Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque cum fugeret, tamen uda Lyaeo tempora populea fertur vinxisse corona, sic tristes adfatus amicos: quo nos cumque feret melior fortuna parente, ibimus, o socii comitesque. nil desperandum Teucro duce et auspice Teucro, certus enim promisit Apollo ambiguam tellure nova Salamina futuram. o fortes peioraque passi mecum saepe viri, nunc vino pellite curas; cras ingens iterabimus aequor.' 2 Epheson 9 dicit 15 detergit ΤΟ 20 30 VIII Lydia, dic, per omnes te deos oro, Sybarin cur properes amando perdere, cur apricum oderit campum, patiens pulveris atque solis, cur neque militaris inter aequales equitet, Gallica nec lupatis temperet ora frenis ? cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum sanguine viperino cautius vitat neque iam livida gestat armis bracchia, saepe disco, saepe trans finem iaculo nobilis expedito ? quid latet, ut marinae filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Troiae funera, ne virilis cultus in caedem et Lycias proriperet catervas? ΙΟ IX Vides ut alta stet nive candidum flumina constiterint acuto? o Thaliarche, merum diota. ΙΟ quid sit futurum cras, fuge quaerere, et quem fors dierum cumque dabit, lucro appone, nec dulces amores sperne puer neque tu choreas, donec virenti canities abest morosa. nunc et campus et areae 20 X Mercuri, facunde nepos Atlantis, qui feros cultus hominum recentum voce formasti catus et decorae more palaestrae, te canam, magni Iovis et deorum te, boves olim nisi reddidisses quin et Atridas duce te superbos Thessalosque ignes et iniqua Troiae castra fefellit. tu pias laetis animas reponis sedibus virgaque levem coerces aurea turbam, superis deorum gratus et imis. ΙΟ 20 XI Tu ne quaesieris-scire nefas-quem mihi, quem tibi finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios temptaris numeros. ut melius, quidquid erit, pati, seu plures hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam, quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum. sapias, vina liques et spatio brevi spem longam reseces. dum loquimur, fugerit invida aetas carpe diem, quam minimum credula postero. XII Quem virum aut heroa lyra vel acri tibia sumis celebrare, Clio, quem deum? cuius recinet iocosa nomen imago aut in umbrosis Heliconis oris aut super Pindo gelidove in Haemo? Orphea silvae arte materna rapidos morantem fluminum lapsus celeresque ventos, ducere quercus. quid prius dicam solitis parentis unde nil maius generatur ipso, nec viget quicquam simile aut secundum ? Pallas honores, xii. 2 sumes 3 recinit; retinet ΙΟ 20 15 ac terras proeliis audax; neque te silebo, Liber, et saevis inimica virgo beluis, nec te, metuende certa Phoebe sagitta. dicam et Alciden puerosque Ledae, hunc equis, illum superare pugnis nobilem; quorum simul alba nautis stella refulsit, defluit saxis agitatus umor, Romulum post hos prius an quietum Regulum et Scauros animaeque magnae hunc et incomptis Curium capillis utilem bello tulit et Camillum saeva paupertas et avitus apto cum Lare fundus. crescit occulto velut arbor aevo fama Marcelli; micat inter omnes Iulium sidus velut inter ignes luna minores. gentis humanae pater atque custos, orte Saturno, tibi cura magni Caesaris fatis data: tu secundo Caesare regnes. ille seu Parthos Latio inminentes egerit iusto domitos triumpho, sive subiectos orientis orae Seras et Indos, |