In flammas et in arma feror, quò tristis Erinnys, Quos ubi confertos audere in prælia vidi, Sic animis juvenum furor additus. Indè, lupi ceu Faucibus exspectant siccis, per tela, per hostes Vadimus haud dubiam in mortem; mediæque tenemus Urbis iter: nox atra cavâ circumvolat umbrâ. Quis cladem illius noctis, quis funera fando Explicet, aut possit lacrymis æquare labores? Urbs antiqua ruit, multos dominata per annos : Plurima perque vias sternuntur inertia passìm Corpora, perque domos, et relligiosa Deorum Limina. Nec soli pœnas dant sanguine Teucri. Quondam etiam victis redit in præcordia virtus; Victoresque cadunt Danai : crudelis ubiquè Luctus, ubique pavor, et plurima mortis imago. Primus se, Danaûm magnâ comitante catervâ, Androgeos offert nobis, socia agmina credens Inscius; atque ultrò verbis compellat amicis : Festinate, viri; nam quæ tàm será moratur Segnities? Alii rapiunt incensa feruntque Pergama : vos celsis nunc primùm à navibus itis? Dixit; et extemplò (neque enim responsa dabantur Fida satis) sensit medios delapsus in hostes. Obstupuit, retròque pedem cum voce repressit. Improvisum aspris veluti qui sentibus anguem Pressit humi nitens, trepidusque repentè refugit, Attollentem iras, et cærula colla tumentem : Hand secùs Androgeos visu tremefactus abibat. Irruimus, densis et circumfundimur armis; Ignarosque loci passim et formidine captos Sternimus: adspirat primo fortuna labori. Atque hîc exsultans successu animisque Chorobus : O socii, quà prima, inquit, fortuna salutis Monstrat iter, quàque ostendit se dextra, sequamur. Mutemus clypeos, Danaûmque insignia nobis Aptemus: dolus, an virtus, quis in hoste requirat? Arma dabunt ipsi. Sic fatus, deindè comantem Androgei galeam, clypeique insigne decorum Induitur, laterique Argivum accommodat ensem. Hoc Ripheus, hoc ipse Dymas, omnisque juventus Læta facit: spoliis se quisque recentibus armat. Vadimus immixti Danais, haud numine nostro ; Multaque per cæcam congressi prælia noctem Conserimus; multos Danaûm demittimus Orco. Diffugiunt alii ad naves, et littora cursu Fida petunt: pars ingentem formidine turpi Scandunt rursùs equum, et notâ conduntur in alvo. Heu nihil invitis fas quemquam fidere Divis! Ecce trahebatur passis Priameïa virgo : Jam gravior, Pelias et vulnere tardus Ulyssei. Protinùs ad sedes Friami clamore vocati. Hic verò ingentem pugnam, ceu cetera nusquàm Bella forent, nulli totâ morerentur in urbe : Sic Martem indomitum, Danaosque ad tecta ruentes Cernimus, obsessumque actâ testudine limen. Hærent parietibus scale, postesque sub ipsos Nituntur gradibus, clypeosque ad tela sinistris Protecti objiciunt; prensant fastigia dextris. Dardanidæ contrà turres ac tecta domorum Culmina convellunt : his se, quandò ultima cernunt, Extremâ jam in morte parant defendere telis: Auratasque trabes, veterum decora alta parentum, Devolvunt: alii strictis mucronibus imas Obsedêre fores; has servant agmine denso. Instaurati animi regis succurrere tectis, 'Auxilioque levare viros, vimque addere victis. Limen erat, cæcæque fores, et pervius usus Tectorum inter se Priami, postesque relicti A tergo, infelix quà se, dùm regna manebant, Sæpiùs Andromache ferre incomitata solebat Ad soceros, et avo puerum Astyanacta trahebat, Evado ad summi fastigia culminis, undè Tela manu miseri jactabant irrita Teucri. Turrim in præcipiti stantem, summisquè sub astra Eductam tectis, undè omnis Troja videri, Et Danaûm solitæ naves, et Achaïca castra, Aggressi ferro circùm, quà summa labantes Juncturas tabulata dabant, convellimus altis Sedibus, impulimusque. Ea lapsa repentè ruinam Cum sonitu trahit, et Danaûm super agmina latè Incidit: ast alii subeunt, nec saxa, nec ullum Telorum intereà cessat genus. Vestibulum ante ipsum primoque in limine Pyrrhus Exsultat, telis et luce coruscus ahenâ. Qualis ubi in lucem coluber, mala gramina pastus, Arduus ad solem, et linguis micat ore trisulcis. Unà ingens Periphas, et equorum agitator Achillis At domus interior gemitu miseroque tumultu |