20 non ira, quae procudit enses et miseras inimicat urbes, non qui profundum Danuvium bibunt non Tanain prope flumen orti. 25 nosque et profestis lucibus et sacris virtute functos more patrum duces 30 Lydis remixto carmine tibiis Troiamque et Anchisen et almae progeniem Veneris canemus. ut deinceps qui accubarent canerent ad Ein Parallelgedicht zu 5. Auch dieses zeugt von einer Versöhnung des Dichters mit dem Kaiser. Aber auch zu IV, 2 steht es in Beziehung. diva, producas subolem, patrumque certus undenos deciens per annos 25 vosque veraces cecinisse, Parcae, quod semel dictum est stabilisque rerum fertilis frugum pecorisque tellus 30 spicea donet Cererem corona, nutriant fetus et aquae salubres et Iovis aurae. condito mitis placidusque telo supplices audi pueros, Apollo; 35 siderum regina bicornis, audi Luna, puellas. Roma si vestrum est opus Iliaeque litus Etruscum tenuere turmae, iussa pars mutare Lares et urbem 40 sospite cursu, cui per ardentem sine fraude Troiam castus Aeneas patriae superstes liberum munivit iter, daturus 45 di, probos mores docilis iuventae, Romulae genti date remque prolemque quaeque vos bobus veneratur albis 50 clarus Anchisae Venerisque sanguis, impetret, bellante prior, iacentem lenis in hostem. iam mari terraque manus potentes iam Fides et Pax et Honos Pudorque |