Coelicolae nondum spreta pietate solebant.
Saepe pater Diuûm templo in fulgente reuisens,
Annua dum festis venissent sacra diebus,
Conspexit terra centum procurrere currus.
Saepe vagus Liber Parnassi vertice summo
Thyadas effusis euantes crinibus egit:
Cum Delphi tota certatim ex vrbe ruentes
Acciperent laeti Diuûm fumantibus aris.
Saepe in letifero belli certamine Mauors,
Aut rapidi Tritonis hera, aut Rhamnusia virgo
Armatas hominum est praesens hortata cateruas.
Sed postquam tellus scelere est imbuta nefando,
Iustitiamque omnes cupida de mente fugarunt:
Perfudere manus fraterno sanguine fratres:
Destitit exstinctos gnatus lugere parentes:
Optauit genitor primaeui funera gnati,
Liber vt innuptae potiretur flore nouercae:
Ignaro mater substernens se impia gnato,
Impia nou verita est Diuos scelerare parentes :
Omnia fanda, nefanda, malo permixta furore
Iustificam nobis mentem auertere Deorum.
Quare nec tales dignantur visere coetus,
Nec se contingi patiuntur lumine claro.
ETSI me assiduo confectum cura dolore
Seuocat a doctis, Ortale, virginibus:
Nec potis est dulcis Musarum expromere foetus
Mens animi: tantis fluctuat ipsa malis :
Namque mei nuper Lethaeo gurgite fratris
Pallidulum manans alluit vnda pedem ;
Troia Rhoeteo quem subter litore tellus
Ereptum nostris obterit ex oculis.
Nunquam ego te, vita frater amabilior, Adspiciam posthac? At certe semper amabo,
Semper moesta tua carmina morte legam :
Qualia sub densis ramorum concinit vmbris
Daulias, absumti fata gemens Itýli.
Sed tamen in tantis moeroribus, Ortalé, mitto
Haec excerpta tibi carmina Battiadae :
Ne tua dicta vagis nequidquam credita ventis
Effluxisse meo forte putes animo:
Vt missum sponsi furtiuo munere malum
Procurrit casto virginis e gremio,
Quod miserae oblitae molli sub veste locatum,
Dum aduentu matris prosilit, excutitur,
Atque illud prono praeceps agitur decursú:
Huic manat tristi conscius ore rubor.
66. DE COMA BERENICES.
OMNIA qui magni dispexit lumina mundi,
Qui stellarum ortus comperit atque obitus :
Flammeus vt rapidi solis nitor obscuretur,
Vt cedant certis sidera temporibus,
Vt Triuiam furtim sub Latmia saxa relegans,
Dulcis amor gyro deuocet aerio:
Idem me ille Conon coelesti munere vidit
F Bereniceo vertice cæsariem,
Fulgentem clare: quam multis illa Deorum,
Leuia protendens brachia, pollicita est;
Qua rex tempestate, nouo auctus hymenaeo,
Vastatum fines iuerat Assyrios,
Dulcia nocturnae portans vestigia rixae,
Quam de virgineis gesserat exuulis.
Estne nouis nuptis odio Venus? anne parentum
Frustrantur falsis gaudia lacrimulis,
Vbertim thalami quas intra limina fundunt?
Non, ita me Diui, vera gemunt, iuuerint.
Id mea me multis docuit regina querelis,
Inuisente nouo proelia torua viro.
At tu non orbum luxti deserta cubile,
Et fratris cari flebile discidium.
Cum penitus moestas exedit cura medullas :
Vt tibi nunc toto pectore sollicitae
Sensibus ereptis mens excidit! Atqui ego certe
Cognoram a parua virgine magnanimam.
Anne bonum oblita es facinus, quo regium adepta es
Coniugium, quod non fortior ausit alis?
Sed tum moesta virum mittens, quae verba locuta es !
Iuppiter, vt tristi lumina saepe manu!
Quis te mutauit tantus Deus? an quod amantes
Non longe a caro corpore abesse volunt?
At quae ibi, proh, cunctis pro dulci coniuge Diuis
Non sine taurino sanguine pollicita es,
Si reditum tetulisset is, aut in tempore longo
Captam Asiam Aegypti finibus adiiceret?
Queis ego pro factis coelesti reddita coetu,
Pristina vota nouo munere dissoluo.
Inuita, o regina, tuo de vertice cessi,
Inuita: adiuro teque tuumque caput:
Digna ferat, quod si quis inaniter adiurarit.
Sed qui se ferro postulet esse parem?
quoque euersus mons est, quem maximum in oris Progenies Phthiae clara superuehitur :
Cum Medi properare nouum mare, cumque iuuentus 45
Per medium classi barbara nauit Athon.
Quid facient crines, cum ferro talia cedant?
Iuppiter, vt Chalybum omne genus pereat,
Et qui principio sub terra quaerere venas
Institit, ac ferri frangere duritiem!
Abiunctae paulo ante comae mea fata sorores
Lugebant, cum se Memnonis Aethiopis
Vnigena, impellens nutantibus aera pennis,
Obtulit Arsinoes Chloridos ales equus.
Isque per aetherias me, tollens aduolat vmbras,
Et Veneris casto conlocat in gremio.
Ipsa suum Zephyritis, eo famulumque legarat,
Grata Canopaeis incola litoribus:
Scilicet in vario ne solum lumine coeli,
Aut Ariadneis aurea temporibus
Fixa corona foret; sed nos quoque fulgeremus
Deuotaé flaui verticis exuuiae.
Vuidulam á fletu, cedentem ad templa Deâm, me
Sidus in antiquis Diua nouum posuit.
Virginis et saeuí contingens namque Leonis
Lumina, Callisto iuxta Lycaonida,
Vertor in occasum, tárdum dux ante Booten,
Qui vix sero alto mergitur Oceano.
Sed quamquam me nocte premunt vestigia Diuûm,
Luce autem canae Tethyi restituor:
(Pace tua fari haec liceat, Rhamnusia virgo:
Namque ego non vllo vera timore tegam :
Non, si me infestis discerpant sidera dietis,
Condita quin veri pectoris euoluam :)
Non his tam laetor rebus, quam me abfore semper, 75 Abfore me a dominae vertice discrucior:
Quicum ego, dum virgo quondam fuit, omnibus expers Vnguentis, vna millia multa bibi.
Nunc vos, optato quae iunxit lumine taeda,
Non post vnanimis, corpora, coniugibus:
Tradite nudantes reiecta veste papillas,
Quam iucunda mihi munera libet onyx :
Vester onyx, casto petitis quae iura cubili.
Sed quae se impuro dedit adulterio,
Illius ah! mala dona leuis bibat inrita puluis:
Namque ego ab indignis præmia nulla peto.
Sed magis, o nuptæ, semper concordia uostras,
Semper amor sedes incolat assiduus.
Tu vero, regina, tuens cum sidera, Diuam
Placabis festis luminibus Venerem,
Sanguinis expertem non siueris esse tuam me,
Sed potius largis affice muneribus.
Sidera cur iterent? vtinam coma regia fiam :
Proximus Hydrochoi fulgeret Oarion.
67. AD IANVAM MOECHAE CVIVSDAM.
O DULCI iucunda viro, iucunda parenti,
Salue, teque bona Iuppiter auctet ope,
Ianua: quam Balbo dicunt seruisse benigne
Olim, cum sedes ipse senex tenuit :
Quamque ferunt rursus voto seruisse maligno,
Postquam est porrecto facta marita sene.
Dic agedum nobis, quare mutata feraris
In dominum veterem deseruisse fidem.
Non, ita Caecilio placeam, quoi tradita nunc sum,
Culpa mea est, quamquam dicitur esse mea.
Nec peccatum a me quisquam pote dicere quidquam :
Verum isti populo ianua quidque facit.
Qui quacunque aliquid reperitur non bene factum,
Ad me omnes clamant: Ianua, culpa tua est.
Non istuc satis est vno te dicere verbo;
Sed facere, vt quiuis sentiat et videat.
Qui possum ? nemo quaerit, nec scire laborat.
Nos volumus: nobis dicere ne dubita.
Primum igitur, virgo quod fertur tradita nobis,
Falsum est. Non illam vir prior attigerat,
Languidior tenera quoi pendens sicula beta,
Nunquam se mediam sustulit ad tunicam :
Sed pater illius nati violasse cubile
|