alm 50 Ecce, ferunt Nymphæ calathis; tibi candida Naïs, Heu, heu, quid volui misero mihi? floribus Austrum Quem fugis, ah demens? habitarunt di quoque silvas, 60 Me tamen urit amor; quis enim modus adsit amori? Quin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus, ECLOGA III. PALEMON. MENALCAS. DAMETAS. PALEMON. 70 MEN. DIC mihi, Damota, cujum pecus? an Melibœi? DAM. Non, verum Ægonis; nuper mihi tradidit Ægon. MEN. Infelix, o semper, oves, pecus! ipse Neæram Dum fovet, ac, ne me sibi præferat illa, veretur, Ilic alienus oves custos bis mulget in hora; Et sucus pecori et lac subducitur agnis. DAM. Parcius ista viris tamen objicienda memento. Novimus et qui te, transversa tuentibus hircis, Et quo, sed faciles Nymphæ risere, sacello. MEN. Tum, credo, quum me arbustum videre Miconis 10 Atque mala vites incidere falce novellas. DAM. Aut hic ad veteres fagos quum Daphnidis arcum Fregisti et calamos; quæ tu, perverse Menalca, Et, quum vidisti puero donata, dolebas, Et, si non aliqua nocuisses, mortuus esses. MEN. Quid domini faciant, audent quum talia fures! Et quum clamarem: "Quō nunc se proripit ille? here DAM. An mihi cantando victus, non redderet ille, Quem mea carminibus meruisset fistula, caprum ? Si nescis, meus ille caper fuit; et mihi Damon Ipse fatebatur, sed reddere posse negabat. 20 MEN. Cantando tu illum ? aut unquam tibi fistula cera Juncta fuit? non tu in triviis, indocte, solebas Stridenti miserum stipula disperdere carmen? DAM. Vis ergo inter nos, quid possit uterque, vicissim Experiamur? ego hanc vitulam (ne forte recuses, Bis venit ad mulctram, binos alit ubere fetus) Depono; tu dic, mecum quo pignore certes. Au 30 MEN. De grege non ausim quidquam deponere tecum; Est mihi namque domi pater, est injusta noverca ; Bisque die numerant ambo pecus, alter et hædos. Verum, id quod multo tute ipse fatebere majus, Insanire libet quoniam tibi, pocula ponam Fagina, cælatum divini opus Alcimedontis, Lenta quibus torno facili superaddita vitis Diffusos hedera vestit pallente corymbos. In medio duo signa, Conon, et quis fuit alter, Descripsit radio totum qui gentibus orbem, 40 Tempora quæ messor, quæ curvus arator haberet ? Si ad vitulam spectas, nihil est, quod pocula laudes. 50 DAM. Quin age, si quid habes: in me mora non erit ulla, Nec quemquam fugio; tantum, vicine Palæmon, Sensibus hæc imis, res est non parva, reponas. PAL. Dicite, quandoquidem in molli consedimus herba; Et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos, Nunc frondent silvæ, nunc formosissimus annus. Incipe, Damota; tu deinde sequere, Menalca. Alternis dicetis, amant alterna Camœnæ. DAM. Ab Jove principium, Muse; Jovis omnia plena; 60 Ille colit terras, illi mea carmina curæ. MEN. Et me Phoebus amat; Phoebo sua semper apud me Munera sunt, lauri, et suave rubens hyacinthus. Et fugit ad salices, et se cupit ante videri. MEN. At mihi sese offert ultro meus ignis, Amyutas, Notior ut jam sit canibus non Delia nostris. DAM. Parta meæ Veneri sunt munera; namque notavi Ipse locum, aëriæ quo congessere palumbes. 70 MEN. Quod potui, puero silvestri ex arbore lecta Aurea mala decem misi; cras altera mittam. DAM. O quoties, et quæ nobis Galatea locuta est! Partem aliquam, venti, divum referatis ad aures! MEN. Quid prodest, quod me ipse animo non spernis. Amynta, Si, dum tu sectaris apros, ego retia servo ? DAM. Phyllida mitte mihi, meus est natalis, Iolla: Quum faciam vitula pro frugibus, ipse venito. DAM. Triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres, 80 Arboribus venti, nobis Amaryllidis iræ. MEN. Dulce satis, humor, depulsis arbutus hædis, Lenta salix feto pecori, mihi solus Amyntas. DAM. Pollio amat nostram, quamvis est rustica, Musam; Pierides, vitulam lectori pascite vestro. MEN. Pollio et ipse facit nova carmina: pascite taurum, Jam cornu petat et pedibus qui spargat arenam. DAM. Qui te, Pollio, amat, veniat, quo te quoque gaudet; Mella fluant illi, ferat et rubus asper amomum. MEN. Qui Bavium non odit, amet tua carmina, Mævi; 90 Atque idem jungat vulpes et mulgeat hircos. DAM. Qui legitis flores et humi nascentia fraga, Frigidus, o pueri, fugite hinc, latet anguis in herba. MEN. Parcite, oves, nimium procedere; non bene ripæ Creditur; ipse aries etiam nunc vellera siccat. DAM. Tityre, pascentes a flumine reice capellas: Ipse, ubi tempus erit, omnes in fonte lavabo. MEN. Cogite oves, pueri; si lac præceperit æstus, Ut nuper, frustra pressabimus ubera palmis. DAM. Heu, heu, quam pingui macer est mihi taurus in ervo! 100 Idem amor exitium pecori pecorisque magistro. DAM. Dic, quibus in terris, et eris mihi magnus Apollo, Tres pateat coeli spatium non amplius ulnas. MEN. Dic quibus in terris inscripti nomina regum PAL. Non nostrum inter vos tantas componere lites; 110 I ECLOGA IV. POLLIO. SICELIDES Musæ, paullo majora canamus; Non omnes arbusta juvant humilesque myricæ. Tu modo nascenti puero quo ferrea primum |