CARMEN IV. Solvitur acris hiemps grata vice veris et Favoni, trahuntque siccas machinae carinas; ac neque iam stabulis gaudet pecus aut arator igni, nec prata canis albicant pruinis. iam Cytherea choros ducit Venus imminente Luna, 5 iunctaeque Nymphis Gratiae decentes alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum Volcanus ardens urit officinas. nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto aut flore, terrae quem ferunt solutae. nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis, seu poscat agna sive malit haedo. pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas regumque turres. o beate Sesti, 1Ο vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15 iam te premet nox fabulaeque Manes et domus exilis Plutonia: quo simul mearis, nec regna vini sortiere talis nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet iuventus nunc omnis et mox virgines tepebunt. 20 CARMEN V. Quis multa gracilis te puer in rosa grato, Pyrrha, sub antro? simplex munditiis? heu quoties fidem mutatosque deos flebit et aspera nigris aequora ventis emirabitur insolens, qui nunc te fruitur credulus aurea; qui semper vacuam, semper amabilem sperat nescius aurae fallacis. miseri, quibus intentata nites! me tabula sacer votiva paries indicat uvida suspendisse potenti vestimenta maris deo. 5 IO 15 CARMEN VI. Scriberis Vario fortis et hostium victor Maeonii carminis alite, quam rem cunque ferox navibus aut equis miles te duce gesserit: nos, Agrippa, neque haec dicere, nec gravem 5 Pelidae stomachum cedere nescii, nec cursus duplicis per mare Ulixei, nec saevam Pelopis domum conamur tenues grandia, dum pudor imbellisque lyrae Musa potens vetat laudes egregii Caesaris et tuas culpa deterere ingeni. quis Martem tunica tectum adamantina nos convivia, nos proelia virginum 15 20 CARMEN VII. Laudabunt alii claram Rhodon aut Mytilenen aut Epheson bimarisve Corinthi moenia vel Baccho Thebas vel Apolline Delphos insignes aut Thessala Tempe. sunt, quibus unum opus est, intactae Palladis urbem carmine perpetuo celebrare et undique decerptam fronti praeponere olivam. plurimus in Iunonis honorem aptum dicet equis Argos ditesque Mycenas. nec tam Larissae percussit campus opimae, albus ut obscuro deterget nubila caelo saepe Notus neque parturit imbres perpetuo, sic tu sapiens finire memento tristitiam vitaeque labores 5 10 15 molli, Plance, mero, seu te fulgentia signis castra tenent seu densa tenebit Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque cum fugeret, tamen uda Lyaeo tempora populea fertur vinxisse corona, sic tristes affatus amicos: quo nos cunque feret melior fortuna parente, ibimus, o socii comitesque. nil desperandum Teucro duce et auspice Teucro; certus enim promisit Apollo, ambiguam tellure nova Salamina futuram. o fortes peioraque passi mecum saepe viri, nunc vino pellite curas: cras ingens iterabimus aequor. 20 25 30 CARMEN VIII. Lydia, dic, per omnes te deos oro, Sybarin cur properes amando perdere ; cur apricum oderit Campum, patiens pulveris atque solis? cur neque militaris inter aequales equitat, Gallica nec lupatis temperat ora frenis? cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum sanguine viperino cautius vitat neque iam livida gestat armis brachia, saepe disco, saepe trans finem iaculo nobilis expedito? P. HOR. 2 5 10 quid latet, ut marinae filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Troiae funera, ne virilis cultus in caedem et Lycias proriperet catervas? CARMEN IX. Vides, ut alta stet nive candidum Soracte, nec iam sustineant onus flumina constiterint acuto. nec veteres agitantur orni. quid sit futurum cras, fuge quaerere et, appone, nec dulces amores sperne puer neque tu choreas, donec virenti canities abest morosa. nunc et campus et areae composita repetantur hora, 15 5 10 15 20 |