Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER PRIMUS.

CARMEN I.

MAECENAS atavis edite regibus, o et praesidium et dulce decus meum, sunt quos curriculo pulverem Olympicum collegisse iuvat metaque fervidis

evitata rotis palmaque nobilis terrarum dominos evehit ad deos; hunc, si mobilium turba Quiritium certat tergeminis tollere honoribus;

illum, si proprio condidit horreo, quidquid de Libycis verritur areis. gaudentem patrios findere sarculo agros Attalicis condicionibus

nunquam dimoveas, ut trabe Cypria Myrtoum pavidus nauta secet mare. luctantem Icariis fluctibus Africum mercator metuens otium et oppidi

laudat rura sui; mox reficit rates

5

10

15

quassas, indocilis pauperiem pati. est qui nec veteris pocula Massici nec partem solido demere de die

spernit, nunc viridi membra sub arbuto stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae. multos castra iuvant et lituo tubae permixtus sonitus bellaque matribus detestata. manet sub Iove frigido venator tenerae coniugis immemor, seu visa est catulis cerva fidelibus, seu rupit teretes Marsus aper plagas. me doctarum hederae praemia frontium dis miscent superis, me gelidum nemus nympharumque leves cum Satyris chori secernunt populo, si neque tibias

Euterpe cohibet nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton. quodsi me lyricis vatibus inseres, sublimi feriam sidera vertice.

CARMEN II.

Iam satis terris nivis atque dirae grandinis misit Pater et rubente dextera sacras iaculatus arces terruit Urbem,

terruit gentes, grave ne rediret

saeculum Pyrrhae nova monstra questae,

omne cum Proteus pecus egit altos

visere montes,

piscium et summa genus haesit ulmo, nota quae sedes fuerat columbis,

et superiecto pavidae natarunt aequore damae.

vidimus flavum Tiberim retortis litore Etrusco violenter undis ire deiectum monumenta regis

templaque Vestae;

Iliae dum se nimium querenti
iactat ultorem, vagus et sinistra
labitur ripa Iove non probante u-
xorius amnis.

audiet cives acuisse ferrum,
quo graves Persae melius perirent,
audiet pugnas vitio parentum

rara iuventus.

quem vocet divum populus ruentis imperi rebus prece qua fatigent virgines sanctae minus audientem carmina Vestam?

cui dabit partes scelus expiandi
Iuppiter? tandem venias precamur
nube candentes umeros amictus
augur Apollo;

sive tu mavis, Erycina ridens,
quam Iocus circum volat et Cupido;
sive neglectum genus et nepotes
respicis auctor,

heu nimis longo satiate ludo,

quem iuvat clamor galeaeque leves, acer et Mauri peditis cruentum voltus in hostem;

sive mutata iuvenem figura ales in terris imitaris almae

filius Maiae, patiens vocari

Caesaris ultor :

serus in caelum redeas diuque laetus intersis populo Quirini, neve te nostris vitiis iniquum

ocior aura

tollat; hic magnos potius triumphos,
hic ames dici pater atque princeps,
neu sinas Medos equitare inultos,
te duce, Caesar.

CARMEN III.

Sic te diva potens Cypri, sic fratres Helenae, lucida sidera,

ventorumque regat pater obstrictis aliis praeter Iäpyga,

navis, quae tibi creditum debes Virgilium, finibus Atticis

reddas incolumem, precor,

et serves animae dimidium meae. illi robur et aes triplex

circa pectus erat, qui fragilem truci

commisit pelago ratem

primus nec timuit praecipitem Africum
decertantem Aquilonibus

nec tristes Hyadas nec rabiem Noti,
quo non arbiter Hadriae
maior, tollere seu ponere volt freta.
quem Mortis timuit gradum,
qui siccis oculis monstra natantia,
qui vidit mare turgidum et
infames scopulos Acroceraunia?
nequiquam deus abscidit

prudens Oceano dissociabili

terras, si tamen impiae

non tangenda rates transiliunt vada. audax omnia perpeti

gens humana ruit per vetitum nefas. audax Iäpeti genus

ignem fraude mala gentibus intulit.

post ignem aetheria domo

terris incubuit cohors,

15

20

25

subductum macies et nova febrium

30

semotique prius tarda necessitas

leti corripuit gradum.

expertus vacuum Daedalus aëra

pennis non homini datis ;

35

perrupit Acheronta Herculeus labor.

nil mortalibus ardui est;

caelum ipsum petimus stultitia neque

per nostrum patimur scelus

iracunda Iovem ponere fulmina.

40