hirsutumque supercilium promissaque barba, nec curare deum credis mortalia quemquam. incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. Saepibus in nostris paruam te roscida mala (dux ego uester eram) uidi cum matre legentem. alter ab undecimo tum me iam acceperat annus; iam fragilis poteram ab terra contingere ramos. ut uidi, ut perii, ut me malus abstulit error! incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. Nunc scio, quid sit Amor. duris in cotibus illum aut Tmaros aut Rhodope aut extremi Garamantes nec generis nostri puerum nec sanguinis edunt. incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. Saeuos Amor docuit natorum sanguine matrem commaculare manus: crudelis tu quoque, mater; crudelis mater magis an puer inprobus ille? inprobus ille puer; crudelis tu quoque, mater. incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. Nunc et ouis ultro fugiat lupus, aurea durae mala ferant quercus, narcisso floreat alnus, pinguia corticibus sudent electra myricae, certent et cycnis ululae, sit Tityrus Orpheus, Orpheus in siluis, inter delphinas Arion. incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. Omnia uel medium fiat mare. uiuite, siluae: praeceps aërii specula de montis in undas 35 40 45 50 55 deferar extremum hoc munus morientis habeto. 60 A. Effer aquam, et molli cinge haec altaria uitta, uerbenasque adole pinguis et mascula tura, coniugis ut magicis sanos auertere sacris experiar sensus; nihil hic nisi carmina desunt: 65 ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. 48-50. Quid hic critici temptauerint, alias uide. in loco dubio nos, ut W. I. Č., uolgata mutare non ausi sumus. 58. fiat (codd. M P) R. C. fiant uolg. auctoritate codicum uicti recepimus fiat, sed, ut C., mutata lectione, sententiam mutari non credimus (let mere sea become all in all). Carmina uel caelo possunt deducere Lunam; carminibus Circe socios mutauit Vlixi; frigidus in pratis cantando rumpitur anguis. 70 ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Terna tibi haec primum triplici diuersa colore licia circumdo, terque haec altaria circum effigiem duco; numero deus impare gaudet. 75 ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores; 80 necte, Amarylli, modo et 'Veneris' dic uincula necto.' Talis amor Daphnim, qualis cum fessa iuuencum 85 ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daph nim. 90 Has olim exuuias mihi perfidus ille reliquit, pignora cara sui: quae nunc ego limine in ipso, terra, tibi mando; debent haec pignora Daphnim. 95 ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Has herbas atque haec Ponto mihi lecta uenena ipse dedit Moeris; nascuntur plurima Ponto; his ego saepe lupum fieri et se condere siluis Moerim, saepe animas imis excire sepulchris atque satas alio uidi traducere messis. ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daph nim. Fer cineres, Amarylli, foras riuoque fluenti transque caput iace, nec respexeris. his ego Daphnim adgrediar; nihil ille deos, nil carmina curat. ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Aspice: corripuit tremulis altaria flammis 105 sponte sua, dum ferre moror, cinis ipse. bonum sit! . nescio quid certest, et Hylax in limine latrat. credimus? an, qui amant, ipsi sibi somnia fingunt? parcite, ab urbe uenit, iam parcite, carmina, Daphnis. MOERIS. ECLOGA IX. LYCIDAS. MOERIS. L. Quo te, Moeri, pedes? an quo uia ducit, in urbem? M. O Lycida, uiui peruenimus, aduena nostri, quod numquam ueriti sumus, ut possessor agelli diceret haec mea sunt; ueteres migrate coloni.' nunc uicti tristes, quoniam Fors omnia uersat, hos illi, quod nec uertat bene, mittimus haedos. L. Certe equidem audieram, qua se subducere colles incipiunt mollique iugum demittere cliuo, usque ad aquam et ueteres iam fracta cacumina fagos omnia carminibus uestrum seruasse Menalcan. M. Audieras: et fama fuit; sed carmina tantum 5 ΙΟ 15 L. Heu, cadit in quemquam tantum scelus? heu, tua nobis paene simul tecum solacia rapta, Menalca? quis caneret Nymphas? quis humum florentibus herbis spargeret, aut uiridi fontes induceret umbra? uel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper, cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras : 'Tityre, dum redeo, breuis est uia, pasce capellas, et potum pastas age, Tityre, et inter agendum occursare capro, cornu ferit ille, caueto.' 20 25 107. Hylas R. cum codd. omn., quos C. communiter errasse putat, nosque adstipulantes habet. 3. quo W. speciosius fortasse quam uerius. M. Immo haec, quae Varo necdum perfecta canebat : 'Vare, tuum nomen, superet modo Mantua nobis, Pierides, sunt et mihi carmina, me quoque dicunt 30 nam neque adhuc Vario uideor nec dicere Cinna digna, sed argutos inter strepere anser olores. 35 M. Id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipse uoluto, si ualeam meminisse; neque est ignobile carmen. 'huc ades, o Galatea; quis est nam ludus in undis? hic uer purpureum, uarios hic flumina circum 40 fundit humus flores, hic candida populus antro L. Quid, quae te pura solum sub nocte canentem 45 astrum, quo segetes gauderent frugibus et quo duceret apricis in collibus uua colorem. insere, Daphni, piros; carpent tua poma nepotes.' 50 M. Omnia fert aetas, animum quoque; saepe ego longos cantando puerum memini me condere soles: nunc oblita mihi tot carmina; uox quoque Moerim iam fugit ipsa; lupi Moerim uidere priores. sed tamen ista satis referet tibi saepe Menalcas. Causando nostros in longum ducis amores. 55 L. et nunc omne tibi stratum silet aequor, et omnes, aspice, uentosi ceciderunt murmuris aurae. hinc adeo media est nobis uia; namque sepulchrum incipit apparere Bianoris: hic, ubi densas 60 agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamus; hic haedos depone, tamen ueniemus in urbem. aut si, nox pluuiam ne colligat ante, ueremur, cantantes licet usque (minus uia laedit) eamus; cantantes ut eamus, ego hoc te fasce leuabo. M. Desine plura, puer, et quod nunc instat agamus: carmina tum melius, cum uenerit ipse, canemus. 65 GALLVS. ECLOGA X. Extremum hunc, Arethusa, mihi concede laborem. Quae nemora aut qui uos saltus habuere, puellae et formosus ouis ad flumina pauit Adonis. omnes 'unde amor iste' rogant 'tibi?' uenit Apollo: Pan deus Arcadiae uenit, quem uidimus ipsi I. laborum (cod. P1) R. laborem cet. 10. peribat. ita fere omnes recentt. edd. pro uet. lect. periret. Aoniae (codd. M R y Grammat.) R. Aonie (codd. P al.) C. 12. 5 ΙΟ 15 20 25 |