Billeder på siden
PDF
ePub

Beatus ille qui procul negotiis,
Ut prisca gens mortalium,
Paterna rura bobus exercet suis,
Solutus omni fœnore;

Neque excitatur classico miles truci;
Neque horret iratum mare;
Forumque vitat, et superba civium
Potentiorum limina.

Ergò aut adultâ vitium propagine
Altas maritat populos;

Inutilesve falce ramos amputans,
Feliciores inserit:

Aut in reductâ valle mugientium
Prospectat errantes greges:

Aut pressa puris mella condit amphoris;
Aut tondet infirmas oves.
Vel, cùm decorum mitibus pomis caput
Autumnus arvis extulit,

Ut gaudet insitiva decerpens pira,

Certantem et uvam purpúræ,

Quâ munerentur te, Priape, et te, pater
Silvane, tutor finium!

Libet jacere modò sub antiquâ ilice,

Modò in tenaci gramine: Labuntur altis interim ripis aquæ, Queruntur in silvis avés,

Fontesque lymphis obstrepunt manantibus,
Somnos quod invitet leves.

At, cùm tonantis annus hibernus Jovis
Imbres nivesque comparat,

Aut trudit acres hinc et hinc multâ cane

Apros in obstantes plagas :

Aut amite levi rara tendit retia,

Turdis edacibus dolos;

Pavidumque leporem, et advenam laqueo gruem,

Jucunda captat præmia.

Quis non malarum quas amor curas habet

Hæc inter obliviscitur?

Quòd si pudica mulier in partem juvans
Domum atque dulces liberos,

Sabina qualis aut perusta solibus
Pernicis uxor Appuli,

Sacrum vetustis exstruat lignis focum,
Lassi sub adventum viri;
Claudensque textis cratibus lætum pecus,
Distenta siccet ubera;

Et horna dulci vina promens dolio,
Dapes inemptas apparet :

Non me Lucrina juverint conchylia,
Magisve rhombus aut scari,

Si

quos eois intonata fluctibus

Hyems ad hoc vertat mare;

Non Afra avis descendat in ventrem meum:

Non attagen Ionicus

Jucundior, quàm lecta de pinguissimis

Oliva ramis arborum,

Aut herba lapathi prata amantis, et gravi
Malvæ salubres corpori,

Vel agna festis cæsa Terminalibus,
Vel hædus ereptus lupo.

Has inter epulas, ut juvat pastas oves
Videre properantes domum!

Videre fessos vomerem inversum boves
Collo trahentes languido !

Positosque vernas, ditis examen domûs,
Circùm renidentes Lares.

Hæc ubi locutus fœnerator Alphius,

Jam jàm futurus rusticus,

Omnem relegit Idibus pecuniam;

Quærit Kalendis ponere.

Epode 2.

On reconnoît à cette dernière épigramme l'ingénieux auteur de la fable du Rat des champs (Liv. II, satyre 6). Tibulle et Sénèque ont aussi célébré la campagne (Liv. 1, élégie 1), (Hippolyte, act. II), (Hercule furieux, act. I). Parmi les nombreuses imitatious modernes, une des plus remar quables est le prologue de Racan, connu sous le nom de Stances à Tircis. La Fontaine a également imité les vers latins (liv. XI, fable 4). Vanière a terminé par l'éloge de la vie champêtre le 2me, livre de sa Maison rustique. Thompson enfin a presque égalé Virgile dans la conclusion du chant de l'Automne (v. 1146 à 1284).

GÉORGIQUES.

LIVRE TROISIÈME.

[blocks in formation]

Les auteurs consultés dans ce livre sont Xénophon, Aristote, Nicandre et Varron.

« ForrigeFortsæt »