BUCOLICORUM GRAECORUM

THEOCRITI BIONIS MOSCHI

RELIQUIAE

ACCEDENTIBUS

INCERTORUM IDYLLIIS.

RECENSUIT

HENRICUS LUDOLFUS AHRENS.

EDITIO STEREOTYPA SECUNDA.

LIPSIAE

IN AEDIBUS B. G. TEUBNERI

MDCCCXCVII.

1897

PRAEFATIO EDITIONIS SECUNDAE.

Contigit ut prioris editionis, quae a. 1850 lucem vidıt, exemplaribus divenditis novam parari oporteret, quo tempore maioris Bucolicorum Graecorum editionis tomus primus, textum cum apparatu critico continens, fere absolutus erat. Itaque huius recensionem plurimis ab illa priore diversam iterare placuit, nisi quod et sphalmata quaedam tolli poterant et lectiones in Addendis editionis maioris probatae recipi. Quum vero haec nova recensio complura exhibeat, quae commentariis et lexicis destituentibus tirones, partim adeo viros non indoctos morari possint, utile visum est lectionum novatarum, quarum sensus minus in aperto positus est, brevem interpretationem praemittere.

THEOCRITUS.

Id. I, 9. οἰίς deminutivum vocis οἷς, ut ἀμνός ἀμνίς. – 45. πυρραῖος i. q. πυρρός, ut ἐρυθραῖος = ἐρυθρός, cf. Lobeck. Paralipp. p. 319. - 55. αἰολίχος deminutivum Doricum adiectivi αἰόλος, ut IV, 20. πυρρίχος α πυρρός. Ibid. θᾶμα Dorice pro θέαμα, cf. Diall. Gr. II. p. 342. – 62. ἐκλήθειν, oblivionem iniicere, cf. Buttm. Gr. II. p. 233. λαδρά i. e. χλευαστικῶς, vid. Philol. VII. p. 416. Θυμβρίδος. Intellige regionem prope Syracusas sitam. 110. Ἑλίκας i. e. Καλλιστοῦς. – 123. ἐξ ὀρθῶν sc. ὀμμάτων, cf. V, 36. et Soph. O. R. 538. ἐξ ὀμμάτων ὀρθῶν.

89.

- 106.

Id. II, 4. ποθείκει Dorice pro προσήκει, cf. Diall. II. p. 344. 586. – 24. λᾶκος pro λῆκος, cf. Hesych. λάκος (leg. λᾶκος), ήχος, ψόφος. – 31. χαλκέον Dorice pro χαλκεῖον, cf. Diall. II. p. 188. – 60. καθυπερπετέρω ὡς ἔτι καὶ νῦν, invicti (veneficiis) usque adhuc, cf. εἰς ἔτι καὶ νῦν Lu.

cian. de sacrif. c. 14. – 84. ἐξάλλαξε, mentem meam alienavit, vid. Philol. VII. p. 423. 106. ἀέρσα Dorice pro ἕρση, ἐέρση, Diall. II. p. 51. - 111. Intelligo „aspectu suo efficiens, ut oculos in terram defigerem. "- 121. Iunge περιελικτάν. – 127. τὰ φίλα euphemice.

150. ἀτρεχές Dorice pro ἀτρε

κές, Diall. II. p. 83. – 151. ἀκράτως sc. κυάθους.

Id. ΙΙΙ, 21. λίπος hypocoristice ut μύρον ΑΡ. V, 113. — 26. Aposiopesis: „et si non moriar - (sc. in complexum tuum properabo). Quod vero ad te pertinet (i. e. tibi), dulce est" sc. me mori. – 28. ποτεμάξατο i. e. προσήνεγκε, ἀπέδωκε. 29. πῆχυς ὁμαλός, cubitus planus ideoque platagonio imposito et percusso sonum non reddens. – 30. & Γραίω, filia Γραίου.

Id. IV, 13. δ' pro δὴ et ita saepius. - – 22. κακογρά σμων, i. e. κακοφάγος a stirpe ΓΡΑ, unde ἔγραε Callim. fr. 250, πολύγραος, γράστις. – 32. Κρότωνα pro Κρότων. Ad καλεῖ cf. Hom. Od. p, 382 seqq. - 47. εἱξῶ, cf. ad II, 4. 61. „Ad mortarum in opere erat" obscoene, cf. μακτρισμός εἰ ἴγδις, obscoena genera saltationis Poll. IV, 101. EtM. 464, 50. – 63. ὁρίζειν, confinem esse Herod. IV, 42.

Id. V, 9. ἀνακλέπτω a simplici κλέπτω non magis differt quam ἀναρπάζω ab ἁρπάζω. 14. μαὐτόν ex μὰ αὐτόν.

24 ὅρισδε, oppignera, cf. Virg. Ecl. III, 31. tu dic mecum quo pignore certes. - 38. κυνάς, canis femina, vid. Philol. VII. p. 440. – 43. ὑβος i. e. λάγνος ab ἧς, utβοῦβος IV, 17. (vid. infr.) a βοῦς. – 62. ποθέ Dorice pro ποθέν. – 95. λειτός vulgo minus recte λιτός scribitur. – 101. ὡς, ubi Sicelice. 145. κερούτιδες, lascivae, vid. Philol. VII. p. 446.

2

Id. VII, 4. 5. Intellige „patre Lycore orti, nobilissimo inter populum, ultra vero hunc adeo Clytiae et Chalconis regia stirpe“. De ἔτ ̓ ἄνωθεν cf. Ammon. p. 48. ἀπόγονος δ' ὁ ἤτοι υἱωνεὺς ἢ ἔτι ἄποθεν, Plat. Legg. ΧΙ. p. 919. πατρὶ καὶ μητρὶ καὶ τοῖς ἔτι τούτων εἰς τὸ ἄνω γένεσι. 46. ὄρος εὐρυμέ δον est mons late dominans i. e. late prospectans, altus, cf. Horat. Ep. I, 11, 26. locus effusi late maris arbiter. – 73. ὄρος ἀμφ ̓ ἐπονεῖτο, montes circa dolebant. – 133. οἰναρέῃσι sc. χαμευνίσι, cubilibus pampineis. 153. διεκρανάσατε, aqua vestra fontana temperastis, Scholl. ἐπηγάσατε.

Id. VIII, 33. πὴποκα Dorice pro πώποτε.

rice pro ὅθεν per attractionem pro ἐκεῖθεν οὗ.

48. ὦ Do

Id. IX, 13. Iunge ὅσσον τι. – 18. ὦ Dorice pro ὅθεν. 27. ἐγκαγχάσατο κόχλῳ, cf. Scholl. ἐγέλασε χαρίεν ἐπὶ τῷ τοῦ κόχλου ὀστράκῳ, Hesych. καγχᾶται, ἀτάκτως γελᾷ. – 36. γαθεῦσιν est dat. plur. sc. ὄμμασι.

Id. Χ, 18. χροΐζεται, tibi corrumpit noctem (Plaut. Men. 4, 2, 31.), cf. χρῴζω, χραίνω. — 48. ὑπνῶν Dorice pro ὑπνοῦν.

Id. ΧΙ, 19. σφηλός i. q. σκληρός vel δριμύς, cf. Hesych. s. vv. σφηλόν, σφειλόν, ἄσφηλοι, σπηλόν. – 39. μανοφόρως rectius scribitur quam μανν. sensu non diverso. - 57. μασεῦμαι futurum verbi μανθάνω pro μήσομαι a stirpe ΜΗΘ, unde προμηθής, Προμηθεύς all. – 59. πόθ ̓ vid. supra ad V, 62. – 65. πήποχ ̓ vid. ad VIII, 33. – 66. λεπτύνοντα, macrescentem.

Id. ΧΙΙ, 13. ἴσπνιλος verius scribitur quam εἴσπνηλος eodem sensu. – 35. ἐπιβῶται Ionice pro ἐπιβοᾶται.

Id. ΧΙΙΙ, 13. εΐκων cf. ad II, 4. – 27. Κιανάν sc. γῆν. – 65. μεταρσία i. q. μετέωρος sc. ήν. Intellige „navis armamentis instructa et in mare deducta erat, ut qui profecturi essent; sed vela usque ad mediam noctem heroes Herculem expectantes constricta tenebant. "

Id. XIV, 1. 2. ἄλλα τοιαῦτα h. e. πολλὰ χαίρειν, Αἰσχίνᾳ sc. λέγω. – 17. βουβος, magnus, quo sensu Sophron Syracusanus βύβος (scr. βύβος) dixisse traditur EtM. 216, 55., vox a βοῦς derivata ut particula epitatica βοῦ vel βῦ. Ibidem κοχλίας est οἶνος καχλάζων, πορφύρων, vinum fuscum. ,, Ein ochsiger Rother wurde vertilgt." 38. τηνῶ = ἐκεῖθεν, et μᾶλα, genae, cf. proverbium hinc illae lacrimae.

46. οὐδ ̓ εἰ fere non differt a simplici οὐδέ, of. Arist. Vesp. 352. – 53. ὑπόχαλκος, puella falsa el perfida, cf. Plutarch. Morall. p. 65. A. et Herodian. p. 447. Piers.

Id. XV, 2. αυτεῖ Dorice pro αὐτοῦ, cf. Soph. O. C. 288. – 18. ταὐτῷ ἱ. θ. τῇ αὐτῇ = ὡσαύτως. — 25. ἡνίδ ̓ ἐγών, en ego, i. e. prompta sum et parata ad faciendum quod iubes (ad eundum), cf. Callim. h. in Del. 132, Horat. Sat. I, 1, 15. 27. αἶρετό βᾶμα, tolle pedem, cf. Eurip. Troad. 342. – ἁνιό