110 115 120 ΛΑΚΩΝ. Χἁμίν ἐστι κύων φιλοποίμνιος, ὃς λύκος ἄγχει, ΚΟΜΑΤΑΣ. Ακρίδες, αἳ τὸν φραγμὸν ὑπερπαδῆτε τὸν ἁμόν, ΛΑΚΩΝ. Το τέττιγες ὁρᾶτε, τὸν αἰπόλον ὡς ἐρεθίζω· ΚΟΜΑΤΑΣ. Μισέω τὰς δασυκέρκος ἀλώπεκας, αἳ τὰ Μίκωνος ΛΑΚΩΝ. Καὶ γὰρ ἐγὼν μισέω τως κανθάρος, οἳ τὰ Φιλώνδα ΚΟΜΑΤΑΣ. Ἦ οὐ μέμνασ ̓, ὅκ ̓ ἐγώ τυ κατήλασα, καὶ τὸ σεσαρώς εὖ ποτεκιγκλίζει καὶ τᾶς δρυὺς εἴχεο τήνας; ΛΑΚΩΝ. Τοῦτο μὲν οὐ μέμναμ' · ὅκα μάν ποκα τεϊδέ τυ δήσας ΚΟΜΑΤΑΣ. 91 Ηδη τις Μόρσων πικραίνεται· ἢ οὐχὶ παραίσθευ; ΛΑΚΩΝ. Κἠγων μὰν κνίζω Μόρσων τινά· καὶ τὺ δὲ λεύσσεις. ἐνθὼν τὰν κυκλάμινον ὄρυσσέ νυν εἰς τὸν ̓Αλεντα. ΚΟΜΑΤΑΣ. ἡμέρα ἀνθ ̓ ὕδατος ῥείτω γάλα, καὶ τὸ δὲ Κρᾶθι 125 οἴνῳ πορφύροις, τὰ δέ τοι σία καρπὸν ἐνείκαι. 110 115 120 125 130 135 140 145 ΛΑΚΩΝ. Ῥείτω χὼ Σύβαρις ἁμὶν μέλι, καὶ τὸ ποτ ̓ ὄρθρον ΚΟΜΑΤΑΣ. Ταὶ μὲν ἐμαὶ κύτισόν τε καὶ αἴγιλον αἶγες ἔδοντι, ΛΑΚΩΝ. Ταΐσι δ ̓ ἐμαῖς ὀΐεσσι πάρεστι μὲν & μελίτεια ΚΟΜΑΤΑΣ. Οὐκ ἔραμ' Αλκίππας, ὅτι με πρᾶν οὐκ ἐφίλησε ΛΑΚΩΝ. ̓Αλλ ̓ ἐγὼ Εὐμήδευς ἔραμαι μέγα· καὶ γὰρ ὅκ ̓ αὐτῷ τὰν σύριγγ ̓ ὤρεξα, καλόν τί με κάρτ' ἐφίλησεν. ΜΟΡΣΩΝ. 130 135 Οὐ θεμιτὸν Λάκων ποτ ̓ ἀηδόνα κίσσας ἐρίσδειν, ΚΟΜΑΤΑΣ. Πεμψῶ καὶ τὸν Πᾶνα. φριμάσσεο πᾶσα τραγίσκων 145 150 τῶν αἰγῶν, φλασσῶ τυ, πρὶν ἤ γέ με καλλιερῆσαι αυ νοίμαν, αἰ μή τυ φλάσσαιμι, Μελάνθιος ἀντὶ Κομάτα. 150 5 10 Idyll. VI. Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Δαμοίτας. Δαμοίτας χώ Δάφνις ὁ βουκόλος εἰς ἕνα χῶρον πρᾶτος δ ̓ ἄρξατο Δάφνις, ἐπεὶ καὶ πρῶτος ἐρίσδεν. 5 α Βάλλει τοι Πολύφαμε τὸ ποίμνιον & Γαλάτεια μάλοισιν, δυσέρωτα τὸν αἰπόλον ἄνδρα καλεῦσα· β' Καὶ τύ νιν οὐ ποθόρησθα τάλαν τάλαν, ἀλλὰ κάθησαι ἁδέα συρίσδων. πάλιν ὧδ ̓ ἴδε τὰν κύνα βάλλει, ἅ τοι τῶν ὀίων ἕπεται σκοπός· ἃ δὲ βαΰσδει α ́ Φράζεο μὴ τᾶς παιδὸς ἐπὶ κνάμῃσιν ὀρούσῃ ་་ ἐξ ἁλὸς ἐρχομένας, κατὰ δὲ χρόα καλόν ἀμύξῃ. 10 15 β' Α δὲ καὶ αὐτόθε τοι διαθρύπτεται, ὡς ἀπ ̓ ἀκάνθας 15 ταὶ καπυραὶ χαῖται, τὸ καλὸν θέρος ανίκα φρύγει· καὶ φεύγει φιλέοντα καὶ οὐ φιλέοντα διώκει, 5 καὶ τὸν ἀπὸ γραμμᾶς κινεῖ λίθον· ἦ γὰρ ἔρωτι ή πολλάκις ὦ Πολύφαμε τὰ μὴ καλὰ καλὰ πέφανται. 20 Τῷ δ ̓ ἐπὶ Δαμοίτας ἀνεβάλλετο καὶ τάδ ̓ ἄειδεν. 20 (Δαμοίτου ᾠδή.) ν Εἶδον ναὶ τὸν Πᾶνα, τὸ ποίμνιον ἁνίκ ̓ ἔβαλλε, γ' κουτι λάθ ̓, οὔ, τὸν ἐμὸν τὸν ἕνα γλυκύν, ᾧ ποθο ρῷμι ἐς τέλος, αὐτὰρ ὁ μάντις ὁ Τήλεμος ἔχθρ ̓ ἀγορεύων ἐχθρὰ φέροιτο ποτ ̓ οἶκον, ὅπως τεκέεσσι φυλάσσοι. 25 γ' ̓Αλλὰ καὶ αὐτὸς ἐγὼ κνίζων πάλιν οὐ ποθόρημι, 30 ἀλλ ̓ ἄλλαν τινὰ φαμὶ γυναῖκ ̓ ἔχεν· ἃ δ ̓ ἀΐοισα ζαλοϊ μ' ὦ Παιὰν καὶ τάκεται, ἐκ δὲ θαλάσσας οἰστρεῖ παπταίνοισα ποτ ̓ ἄντρά τε καὶ ποτὶ ποίμνας. δ' Σίξα δ ̓ ὑλακτεῖν νιν καὶ τῷ κυνί· καὶ γὰρ ὅκ ̓ ἤρων αὐτᾶς, ἐκνυζεῖτο ποτ ̓ ισχία ῥύγχος ἔχοισα. ν Ταῦτα δ ̓ ἴσως ἐσορῶσα ποεῦντά με πολλάκι πεμψεῖ γ ́ ἄγγελον. αὐτὰρ ἐγὼ κλασῶ θύρας, ἕστέ κ ̓ ὀμόσσῃ αὐτά μοι στορεσεῖν καλὰ δέμνια τᾶσδ ̓ ἐπὶ νάσω. καὶ γάρ θην οὐδ ̓ εἶδος ἔχω κακόν, ὥς με λέγοντι. 35 γ' Ἦ γὰρ πρᾶν ἐς πόντον ἐσέδρακον, ἧς δὲ γαλάνα, καὶ καλὰ μὲν τὰ γένεια, καλὰ δέ μευ & μία χώρα, ὡς παρ ̓ ἐμὶν κέκριται, κατεφαίνετο, τῶν δέ τ' ὀδόν των ης λευκοτέραν αὐγὰν Παρίας ὑπέφαινε λίθοιο. δ' Ὡς μὴ βασκανθῶ δέ, τρὶς εἰς ἐμὸν ἔπτυσα κόλπον· ταῦτα γὰρ ἁ γραία με Κοτυταρὶς ἐξεδίδαξε. Τόσσ ̓ εἰπὼν τὸν Δάφνιν ὁ Δαμοίτας ἐφίλησε, ἃ πρᾶν ἀμάντεσσι παρ' Ἱπποτίωνι ποταύλει. 215 30 35 40 42 45 ὠρχεῦντ ̓ ἐν μαλακᾷ ταὶ πόρτιες αὐτίκα ποίᾳ. 5 Ἦς χρόνος ἁνίκ ̓ ἐγώ τε καὶ Εὔκριτος εἰς τὸν Αλεντα εἴρπομες ἐκ πόλιος, σὺν καὶ τρίτος ἁμιν Αμύντας. τᾷ Δηοῖ γὰρ ἔτευχε θαλύσια καὶ Φρασίδαμος * Αντιγένης, δύο τέκνα Λυκώρεος, εἴτί περ ἐσθλόν λαῶν, τῶ δ ̓ ἔτ ̓ ἄνωθεν ἀπὸ Κλυτίας τε καὶ αὐτῶ Χάλκωνος, Βούριναν ὃς ἐκ ποδὸς ἄνυσε κράναν εὖ γ ̓ ἐνερεισάμενος πέτρα γόνυ· ταὶ δὲ παρ ̓ αὐτάν αἴγειροι πτελέαι τε ξΰσκιον ἄλσος ὕφαινον, χλωροῖσιν πετάλοισι κατηρεφέες κομόωσαι. 10 κοὔπω τὰν μεσάταν ὁδὸν ἄνυμες, οὐδὲ τὸ σᾶμα ἁμὶν τὸ Βρασίλα ἀνεφαίνετο, καί τιν ̓ ὁδίταν 16 ἐσθλὸν σὺν Μοίσαισι Κυδωνικὸν εὕρομες ἄνδρα, οὔνομα μὲν Λυκίδαν, ἧς δ ̓ αἰπόλος, οὐδέ κέ τίς μιν ἠγνοίησεν ἰδών, ἐπεὶ αἰπόλῳ ἔξοχ ̓ ἐῴκει. ἐκ μὲν γὰρ λασίοιο δασύτριχος εἶχε τράγοιο κνακὸν δέρμ ̓ ὤμοισι νέας ταμίσοιο ποτόσδον, ἀμφὶ δέ οἱ στήθεσσι γέρων ἐσφίγγετο πέπλος ζωστῆρι πλακερῶ, ῥοικὰν δ ̓ ἔχει ἀγριελαίω δεξιτερᾷ κορύναν. καί μ' ἀτρέμας εἶπε σεσαρώς 20 ὄμματι μειδιόωντι, γέλως δέ οἱ εἴχετο χείλευς· Σιμιχίδα, πᾷ δὴ τὸ μεσαμέριον πόδας ἕλκεις, ἁνίκα δὴ καὶ σαῦρος ἐν αἱμασιαῖσι καθεύδει, οὐδ ̓ ἐπιτυμβίδιαι κορυδαλλίδες ἠλαίνοντι; 5 10 15 20 |