5

10

15

20

Idyll. VI. (Bion. XV.)

Ἐπιθαλάμιος Αχιλλέως καὶ Δηιδαμείας.

ΜΥΡΣΩΝ.

Λῆς νύ τί μοι Λυκίδα Σικελὸν μέλος ἁδὺ λιγαίνειν, ἱμερόεν γλυκύθυμον ἐρωτικόν, οἷον ὁ Κύκλωψ ἄεισεν Πολύφαμος ἐπ ̓ ᾐόνι τᾷ Γαλατεία;

ΛΥΚΙΔΑΣ.

κἠμοὶ συρίσδεν Μύρσων φίλον· ἀλλὰ τί μέλψω;

ΜΥΡΣΩΝ.

Σκύριον ὃν Λυκίδα ζαλώμενος ᾄδες έρωτα,
λάθρια Πηλείδαο φιλάματα, λάθριον εὐνάν,
πῶς παῖς ἕσσατο φᾶρος, ὁμῶς δ ̓ ἐψεύσατο μορφάν
καὶ νόμος ἐν κώραις Λυκομηδίσιν οὐκ ἀλεγοίσαις,
οὐδ ̓ εὕδειν κατὰ παστὸν ̓ Αχιλλέα Δηιδαμείας.

ΛΥΚΙΔΑΣ.

5

̔́Αρπασε τὰν Ἑλέναν πόθ ̓ ὁ βουκόλος, ἆγε δ ̓ ἐςἼδαν, 10
Οἰνώνῃ κακὸν ἄλγος. ἐχώσατο δ ̓ ὁ Λακεδαίμων
πάντα δὲ λαὸν ἄγειρεν ̓ Αχαϊκόν, οὐδέ τις Ἕλλην,
οὔτε Μυκηναίων οὐτ ̓ Ἤλιδος οὔτε Λακώνων,
μεῖνεν ἑὸν κατὰ δῶμα, φέρον δὲ σὺν αἰνὸν ̓́Αρηα.
λάνθανε δ ̓ ἐν κώραις Λυκομηδίσι μοῦνος ̓Αχιλλεύς, 15
εἴρια δ ̓ ἀνθ ̓ ὅπλων ἐδιδάσκετο, καὶ χερὶ λευκᾷ
παρθενικὸν κόρον εἶχεν, ἐφαίνετο δ ̓ ἠὔτε κώρα·
καὶ γὰρ ἴσον τήναις θηλύνετο, καὶ τόσον ἄνθος
χιονέαις πόρφυρε παρηίσι, καὶ τὸ βάδισμα
παρθενικῆς ἐβάδιζε, κόμας δ ̓ ἐπύκαζε καλύπτρῃ.
θυμὸν δ ̓ ἀνέρος εἶχε, καὶ ἀνέρος εἶχεν ἔρωτα.
ἐξ ἀοῦς δ ̓ ἐπὶ νύκτα παρίζετο Δηιδαμείᾳ,

καὶ ποτὲ μὲν τήνας ἐφίλει χέρα, πολλάκι δ ̓ αὐτᾶς

20

25

30

στάμονα καλὸν ἄειρε, τάχ ̓ ἁδέα δὲ κρόκ ̓ ἐπῄνει·
ἤσθιε δ ̓ οὐκ ἄλλᾳ σὺν ὁμάλικι, πάντα δ ̓ ἐποίει
σπεύδων κοινὸν ἐς ὕπνον. ἔλεξέ νυ καὶ λόγον αὐτάν
ἄλλαι μὲν κνώσσουσι σὺν ἀλλήλαισιν ἀδελφαί,
αὐτὰρ ἐγὼ μούνα, μούνα σὺ δὲ νύμφα καθεύδεις.
αἱ δύο παρθενικαὶ συνομάλικες, αἱ δύο καλαί
ἁμὰ μόναι κατὰ λέκτρα καθεύδομες· ὁ δὲ πονηρά
νὺξ ἄτᾳ δολίᾳ με κακῶς ἀπὸ σεῖο μερίσδει.
οὐ γὰρ ἐγὼ σέο

26

30

10

ΔΑΦΝΙΣ.

μὴ καυχῶ· τάχα γάρ σε παρέρχεται ὡς ὄναρ ἥβη.

ΚΟΡΗ.

ἁ σταφυλὶς σταφὶς ἔστ ̓, οὐδὲ ῥόδον αὖον ὀλεῖται.

ΔΑΦΝΙΣ.

δεῦρ ̓ ὑπὸ τὰς κοτίνους, ἵνα σοί τινα μῦθον ἐνίψω. 10

ΚΟΡΗ.

οὐκ ἐθέλω· καὶ πρίν με παρήπαφες ἁδέϊ μύθῳ.

ΔΑΦΝΙΣ.

δεῦρ ̓ ὑπὸ τὰς πτελέας, ἵν ̓ ἐμᾶς σύριγγος ἀκούσῃς.

ΚΟΡΗ.

τὴν σαυτοῦ φρένα τέρπ ̓· ὀξύθροον οὐδὲν ἀρέσκει.

ΔΑΦΝΙΣ.

φευ φεύ τᾶς Παφίας χόλον ἅζεο καὶ σύγε κώρα.

ΚΟΡΗ.

15 χαιρέτω ἁ Παφία· μόνον ἵλαος "Αρτεμις εἴη.

20

ΔΑΦΝΙΣ.

μὴ λέγε, μὴ βάλλῃ σε καὶ ἐς λίνον ἄκριτον ἔνθῃς.

ΚΟΡΗ.

βαλλέτω ὡς ἐθέλει· πάλιν "Αρτεμις ἄμμιν ἀρήγει.

ΔΑΦΝΙΣ.

15

17

οὐ φεύγεις τὸν Ἔρωτα, τὸν οὐ φύγε παρθένος ἄλλη. 19

ΚΟΡΗ.

φεύγω ναὶ τὸν Πᾶνα· σὺ δὲ ζυγὸν αἰὲν ἀείραις.

ΔΑΦΝΙΣ.

δειμαίνω, μὴ δή σε κακωτέρῳ ἀνέρι δώσει.

μήπιβάλῃς τὴν χεῖρα, καὶ εἰσέτι χεῖλος ἀμύξω.

20

16 25 35

30

ΚΟΡΗ.

πολλοί μ ̓ εὖ μνώοντο, νόον δ ̓ ἐμὸν οὔτις ἐκήλει.

ΔΑΦΝΙΣ.

εἷς καὶ ἐγὼ πολλῶν μνηστὴρ τεὸς ἐνθάδ ̓ ἱκάνω.

ΚΟΡΗ.

καὶ τί φίλος ῥέξαιμι; γάμοι πλήθουσιν ἀνίας.

ΔΑΦΝΙΣ.

οὐκ ὀδύνην, οὐκ ἄλγος ἔχει γάμος, ἀλλὰ χορείην.

ΚΟΡΗ.

ναὶ μάν φασι γυναῖκας ἑοὺς τρομέειν παρακοίτας.

ΔΑΦΝΙΣ.

μᾶλλον ἀεὶ κροτέουσι· „τίνα τρομέουσι γυναῖκες; “

ΚΟΡΗ.

ὠδίνειν τρομέω· χαλεπὸν βέλος Εἰλειθυίης.

ΔΑΦΝΙΣ.

ἀλλὰ τεὴ βασίλεια μογοστόκος ̓́Αρτεμίς ἐστιν.

ΚΟΡΗ.

ἀλλὰ τεκεῖν τρομέω, μὴ καὶ χροα καλὸν ὀλέσσω.

ΔΑΦΝΙΣ,

ἣν δὲ τέκῃς φίλα τέκνα, νέον φάος ὄψεαι ἥβας.

καὶ τί μοι ἕδνον ἄγεις γάμου ἄξιον, ἣν ἐπινεύσω;

ΔΑΦΝΙΣ.

πᾶσαν τὰν ἀγέλαν, πάντ ̓ ἄλσεα καὶ νομὸν ἕξεις.

ΚΟΡΗ.

ὄμνυε μὴ μετὰ λέκτρα λιπὼν ἀέκουσαν ἀπενθεῖν.

ΔΑΦΝΙΣ.

οὐ μαὐτὸν τὸν Πᾶνα, καὶ ἣν ἐθέλῃς με διῶξαι.

ΚΟΡΗ.

τεύχεις μοι θαλάμους, τεύχεις καὶ δῶμα καὶ αὐλάς;

ΔΑΦΝΙΣ. .

τεύχω σοι θαλάμους· τὰ δὲ δώματα καλὰ νομεῦσι.

ΚΟΡΗ.

πατρὶ δὲ γηραλέῳ τίνα μάν, τίνα μῦθον ἐνίψω:

ΔΑΦΝΙΣ.

αἰνήσει σέο λέκτρον, ἐπὴν ἐμὸν οὔνομ ̓ ἀκούσῃ.

ΚΟΡΗ.

οὔνομα σὸν λέγε τῆνο· καὶ οὔνομα πολλά κε τέρποι. 40

ΔΑΦΝΙΣ.

40 Δάφνις ἐγώ, Λυκίδας τε πατήρ, μήτηρ δὲ Νομαίη.

45

ΚΟΡΗ.

ἐξ εὐηγενέων· ἀλλ ̓ οὐ ἕθεν εἰμὶ χερείων.

ΔΑΦΝΙΣ.

οἶδ ̓, ἄκρα τιμίη ἐσσί, πατὴρ δέ τοί ἐστι Μενάλκας.

(Desunt quaedam.)

ΚΟΡΗ.

δεῖξον ἐμοὶ ἕθεν ἄλσος ὅπῃ. πόθεν ἵσταται αἴας;

ΔΑΦΝΙΣ.

δεῦρ ̓ ἴδε, πῶς ἀνθεῦσιν ἐμαὶ ῥαδιναὶ κυπάρισσοι. 48

τί ῥέζεις σατυρίσκε; τί δ ̓ ἔνδοθεν ἅψαο μαζῶν;