Billeder på siden
PDF
ePub

Ὡς τοῦτον τὸν κηρὸν ἐγὼ σὺν δαίμονι τάκω, κακείνης
ὣς τάκοιθ ̓ ὑπ ̓ ἔρωτος ὁ Μύνδιος αὐτίκα Δέλφις αγρ
image

χὡς δινεῖθ ̓ ὅδε ῥόμβος ὁ χάλκεος ἐξ Αφροδίτας,

ὡς τῆνος δινοῖτο ποθ ̓ ἡμετέρῃσι θύρῃσιν.

ἶυγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα.

Ἐς τρὶς ἀποσπένδω καὶ τρὶς τάδε πότνια φωνῶ·

εἴτε γυνὰ τήνῳ παρακέκλιται εἴτε καὶ ἀνήρ,

τόσσον ἔχοι λάθας, ὅσσόν ποκα Θησέα φαντί

Ο 11-324, ἐν Δία λασθῆκεν ἐϋπλοκάμω Αριάδνας.

ἶυγξ, ἕλκε τὸ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα.
Ἱππομανὲς φυτόν ἐστι παρ' Αρκάσι, τῷ δ ̓ ἐπὶ πᾶσαι
καὶ πῶλοι μαίνονται ἀν' ὤρεα καὶ θοαὶ ἵπποι.

ὡς καὶ Δέλφιν ἴδοιμι, καὶ ἐς τόδε δῶμα περάσαι

μαινομένῳ ἔκελος λιπαρᾶς ἔκτοσθε παλαίστρας.

ἶυγξ, ἕλκε τὸ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα.

Τοῦτ ̓ ἀπὸ τᾶς χλαίνας τὸ κράσπεδον ὤλεσε Δέλφις,
γὼ νῦν τίλλοισα κατ' ἀγρίῳ ἐν πυρὶ βάλλω.

αἰατ Ερως ἀναρέ, τώ μεν μέλαν ἐκ χροὸς αἷμα

ἐμφὺς ὡς λιμνᾶτις ἅπαν ἐκ βδέλλα πέπωκας;

ἶυγξ, ἕλκε τὸ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα.

Salamanca Σαύραν του τρίψασα κακὸν ποτὸν αὔριον οἰσῶ.

Θεστυλί, νῦν δὲ λαβοῦσα τὸ τὰ θρόνα ταῦθ ̓ ὑπόμαξον

60 τᾶς τήνω φλιᾶς καθυπερτέρω ἷς ἔτι καὶ νῦν έως

καὶ λέγ' ἐπιφθύζοισα· τὰ Δέλφιδος ὄστια μάσσω.“

ἶυγξ, ἕλκε τὸ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα.

ΙΙ. Νῦν δὴ μούνα ἐοῖσα πόθεν τὸν ἔρωτα δακρύσω;

ἐκ τήνω δ ̓ ἀρξῶ, τίς μοι κακὸν ἄγαγε τοῦτο. ?

ἦνθ ̓ ὁ τῶ Εὐβούλοιο καναφόρος ἇμιν Αναξώ

ἄλσος ἓς Αρτέμιδος, τα δὴ τόκα πολλὰ μὲν ἄλλα

ἐκ θυμῷ δέδεμαι, ὃ δέ μευ λόγον οὐδένα ποιεῖ.

13

θηρία πομπεύεσκε περισταδόν, ἐν δὲ λέαινα,

116

τηνεῖ γὰρ φοιτῇ, τηνεῖ δέ οἱ ἁδὺ καθῆσθαι.“

φράζεό μεν τὸν ἔρωθ ̓ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα.

„Κἠπεί νά νιν ἐόντα μάθῃς μόνον, ἅσυχα νεῦσον, 100

κεἴφ' ὅτι Σιμαίθα τυ καλεῖ, καὶ ἀφαγέο τᾷδε.“

ὡς ἐφάμαν· ἃ δ ̓ ἦνθε καὶ ἄγαγε τὸν λιπαρόχρων

εἰς ἐμὰ δώματα Δέλφιν· ἐγὼ δέ νιν ὡς ἐνόησα

ἄρτι θύρας ὑπὲρ οὐδὲν ἀμειβόμενον ποδὶ κούφῳ,

φράζει μεν τὸν ἔρωθ ̓ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα,

Πᾶσα μὲν ἐψύχθην χιόνος πλέον, ἐκ δὲ μετώπω

ιδρώς μευ κοχύδεσκεν ἴσον νοτίαισιν ἀέρσαις,

οὐδέ τι φωνᾶσαι δυνάμαν, οὐδ ̓ ὅσσον ἐν ὕπνῳ

κνυζεῦνται φωνεῦντα φίλαν ποτὶ ματέρα τέκνα·

ἀλλ ̓ ἐπάγην δαγῦδι καλὸν χρόα πάντοθεν ἴσα.

φράζεό μεν τὸν ἔρωθ ̓ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα.

Καί μ' ἐσιδών ὥστοργος ἐπὶ χθονὸς ὄμματα πάξας,
ἕζετ' ἐπὶ κλιντῆρι καὶ ἑζόμενος φάτο μύθον·

ἦρά με Σιμαίθα τόσον ἔφθασας, ὅσσον ἐγώ την

πρᾶν ποκα τὸν χαρίεντα τρέχων ἔφθασσα Φιλῖνον,

ἐς τὸ τεὸν καλέσασα τόδε στέγος ἠμὲ παρεῖμεν.“
φράζεό μεν τὸν ἔρωθ ̓ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα.

[ocr errors]

66

καὶ καλὸς πάντεσσι μετ' ἠιθέοισι καλεῦμαι-

εδόν κ', εἴτε μόνον τὸ καλον στόμα τους ἐφίλησα

126

145

150

155

φράζει μεν τὸν ἔρωθ ̓ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα, 135

„Σὺν δὲ κακαῖς μανίαις καὶ παρθένον ἐκ θαλάμοιο

καὶ νύμφαν ἐσόβησ ̓ ἔτι δέμνια θερμὰ λιποῖσαν

ἀνέρος.“ ὡς ὃ μὲν εἶπεν· ἐγὼ δέ οἱ ἁ ταχυπειθής

χειρὸς ἐφαψαμένα μαλακῶν ἔκλιν ἐπὶ λέκτρων·

καὶ ταχὺ χρὼς ἐπὶ χρωτὶ πεπαίνετο, καὶ τὰ πρόσωπα 140

θερμότερ ̓ ἧς ἢ πρόσθε, καὶ ἐψιθυρίσδομες αδύ.

χῶς κά τοι μὴ μακρὰ φίλα θρυλέοιμι Σελάνα,

ἐπράχθη τὰ μέγιστα, καὶ ἐς πόθον ἤνθομες ἄμφω.

κοὔτέ τι τῆνος ἐμὶν ἐπεμέμψατο μέσφα τό γ' ἐχθές,

οὔτ ̓ ἐγὼ αὖ τήνῳ. ἀλλ ̓ ἦνθέ μοι ἅ τε Φιλίστας

μάτηρ τᾶς ἡμᾶς αὐλητρίδος ἅ τε Μελιξοῦς
σάμερον, ἁνίκα πέρ τε ποτ' οὐρανὸν ἔτραχον ἵπποι
Αῶ τὰν ῥοδόπαχυν ἀπ ̓ Ὠκεανοῖο φέροισαι·
κεἶπέ μοι ἄλλά τε πολλὰ καὶ ὡς ἄρα Δέλφις ἐρᾶται.
κεἴτέ νιν αὖτε γυναικὸς ἔχει πόθος εἴτε καὶ ἀνδρός, 150
οὐκ ἔφατ' ἀτρεχὲς ἴδμεν, ἀτὰρ τόσον· αἰὲν ἔρωτος
ἀκράτως ἐπεχεῖτο καὶ ἐς τέλος ᾤχετο φεύγων,
καὶ φάτο οἱ στεφάνοισι τὰ δώματα τῆνα πυκάσδειν.
ταῦτά μοι ἃ ξείνα μυθήσατο, ἔστι δ ̓ ἀλαθής
ἡ γάρ μοι καὶ τρὶς καὶ τετράκις ἄλλοι ἐφοίτη,
καὶ παρ' ἐμὶν ἐτίθει τὰν Δωρίδα πολλάκις ὄλπαν.
νῦν δὲ τί δωδεκαταῖος ἀφ ̓ ὧτέ νιν οὐδὲ ποτεῖδον;

155

160

165

ἆρ ̓ οὐκ ἄλλό τι τερπνὸν ἔχει, ἡμῶν δὲ λέλασται ;
νῦν μὲν τοῖς φίλτροις καταδήσομαι· αἱ δ ̓ ἔτι καί με
λυπεῖ, τὰν Αίδαο πύλαν ναὶ Μοίρας ἀραξει.

τοῖά οἱ ἐν κίστα κακὰ φάρμακα φαμὶ φυλάσσειν,
Ασσυρίω δέσποινα παρὰ ξείνοιο μαθοῖσα.

ἀλλὰ τὸ μὲν χαίροισα ποτ ̓ ὠκεανὸν τρέπε πώλως,
πότνι· ἐγὼ δ ̓ οἶσῶ τὸν ἐμὸν πόνον ὥσπερ ὑπέσταν.
χαῖρε Σελαναία λιπαρόχροε, χαίρετε κἄλλοι

ἀστέρες, εὐκάλοιο κατ ̓ ἄντυγα Νυκτὸς ὀπαδοί.

16

165

Boncolie

Idyll. III.

Κῶμος.

Clearere Κωμάσδω ποτὶ τὴν ̓Αμαρυλλίδα, ταὶ δέ

μοι αίγες βόσκονται κατ ̓ ὄρος, καὶ ὁ Τίτυρος αὐτὰς ἐλαύνει. Σατυρος -Τίτυρ ̓ ἐμὶν τὸ καλὸν πεφιλημένε, βόσκε τὰς αἶγας, καὶ ποτὲ τὰν κράναν ἄγε Τίτυρε, καὶ τὸν ἐνόρχαν, τὸν Λιβυκὸν κνάκωνα φυλάσσει, μή τυ κορύψῃ. Ὦ χαρίεσσ ̓ Αμαρυλλί, τί μ ̓ οὐκέτι τοῦτο κατ ̓ ἄντρον παρκύπτοισα καλεῖς τὸν ἐρωτύλον; ἦρά με μισεῖς; ἦρά γέ τοι σιμὸς καταφαίνομαι ἐγγύθεν εἶμεν;

Τὸν στέφανον τίλαί με καὶ αὐτίκα λεπτὰ ποησεῖς,
10 τόν τοι ἐγὼν Αμαρυλλὶ φίλα κίσθοιο φυλάσσω
ἀμπλέξας καλύκεσσι καὶ εὐόδμοισι σελίνοις.
Ωμοι ἐγών, τί πάθω; ἃ δύσσους, οὐχ ὑπακούεις;
ἡνίδε τοι δέκα μᾶλα φέρω. τηνῶθε καθεῖλον,

ὦ μ' ἐκέλευ καθελεῖν τύ· καὶ αὔριον ἄλλά τοι οἰσῶ.
νύμφα, καὶ προγένειος, ἀπάγξασθαί με ποησεῖς.

[blocks in formation]
« ForrigeFortsæt »