Sæpiùs et tectis penetralibus extulit ova
Angustum formica terens iter; et bibit ingens 380
Arcus; et è pastu decedens agmine magno
Corvorum increpuit densis exercitus alis.
Jam variæ pelagi volucres, et quæ Asia circùm
Dulcibus in stagnis rimantur prata Caystri,
Certatim largos humeris infundere rores,
Nunc caput objectare fretis, nunc currere in undas
Et studio incassùm videas gestire lavandi.
Tum cornix plenâ pluviam vocat improba voce
Et sola in siccâ secum spatiatur arenâ.
Ne nocturna quidem carpentes pensa puellæ
Nescivêre hiemem, testâ quùm ardente viderent
Scintillare oleum et putres concrescere fungos.
Nec minùs ex imbri soles et aperta serena
Prospicere et certis poteris cognoscere signis.
Nam neque tum stellis acies obtusa videtur,
Nec fratris radiis obnoxia surgere Luna,
Tenuia nec lanæ per cœlum vellera ferri;
Non tepidum ad solem pennas in litore pandunt
Dilectæ Thetidi alcyones; non ore solutos
Inmundi meminêre sues jactare maniplos:
At nebulæ magìs ima petunt campoque recumbunt;
Solis et occasum servans de culmine summo
Nequidquam seros exercet noctua cantus.
Apparet liquido sublimis in aëre Nisus,
Et pro purpureo poenas dat Scylla capillo;
Quacumque illa levem fugiens secat æthera pennis
Ecce inimicus, atrox, magno stridore per auras
Insequitur Nisus: quà se fert Nisus ad auras,
Illa levem fugiens raptim secat æthera pennis.
Tum liquidas corvi presso ter gutture voces
Aut quater ingeminant, et sæpe cubilibus altis,
Nescio quâ præter solitum dulcedine læti,
Inter se in foliis strepitant; juvat imbribus actis
Progeniem parvam dulcesque revisere nidos:
Æ. 7. 701., 11.
B. 461.
2.199., 3.531.,
E. 6. 597.
Cf. μύκητες,
Aristoph.
Vesp.
Cf. 4. 220. Haud equidem credo, quia sit divinitùs illis
Ingenium, aut rerum fato prudentia major:
Verùm, ubi tempestas et cœli mobilis humor
E. 7. 60. Mutavêre vias, et Jupiter uvidus Austris
Densat, erant quæ rara modò, et, quæ densa, relaxat,
Od. o. 135. Vertuntur species animorum et pectora motus 420
Nunc alios, alios, dum nubila ventus agebat,
Concipiunt: hinc ille avium concentus in agris,
Et lætæ pecudes et ovantes gutture corvi.
Si verò solem ad rapidum lunasque sequentes
Ordine respicies, nunquam te crastina fallet
Hora, neque insidiis noctis capiere serenæ.
Luna, revertentes quùm primùm colligit ignes,
Si nigrum obscuro comprenderit aëra cornu;
Maximus agricolis pelagoque parabitur imber.
At si virgineum suffuderit ore ruborem:
Ventus erit; vento semper rubet aurea Phœbe.
Sin ortu quarto, (namque is certissimus auctor,)
Pura neque obtusis per cœlum cornibus ibit,
Totus et ille dies, et qui nascentur ab illo
Exactum ad mensem, pluviâ ventisque carebunt,
Votaque servati solvent in litore nautæ
Æ. 5. 240. Glauco et Panopeæ et Inoo Melicertæ.
Sol quoque et exoriens et quùm se condet in unSigna dabit; solem certissima signa sequuntur, Et quæ manè refert et quæ surgentibus astris. 440 Ille ubi nascentem maculis variaverit ortum, Conditus in nubem, medioque refugerit orbe : 324. Suspecti tibi sint imbres; namque urget ab alto Arboribusque satisque Notus pecorique sinister. Aut ubi sub lucem densa inter nubila sese Diversi rumpent radii, aut ubi pallida surget Tithoni croceum linquens Aurora cubile: Heu! malè tum mites defendet pampinus uvas: G. 3. 442. Tam multa in tectis crepitans salit horrida grando. Hoc etiam, emenso quùm jam decedit Olympo, 450
Profuerit meminisse magìs: nam sæpe videmus
Ipsius in vultu varios errare colores:
Coeruleus pluviam denuntiat, igneus Euros;
Sin maculæ incipient rutilo immiscerier igni:
Omnia tum pariter vento nimbisque videbis
Fervere; non illâ quisquam me nocte per altum
Ire, neque ab terrâ moneat convellere funem.
At si, quùm referetque diem condetque relatum,
Lucidus orbis erit: frustra terrebere nimbis,
Et claro silvas cernes Aquilone moveri.
Denique, quid Vesper serus vehat, unde serenas
Ventus agat nubes, quid cogitet humidus Auster,
Sol tibi signa dabit: Solem quis dicere falsum
Audeat? Ille etiam cæcos instare tumultus
Sæpe monet, fraudemque et operta tumescere bella.
Ille etiam exstincto miseratus Cæsare Romam,
Quùm caput obscurâ nitidum ferrugine texit,
Impiaque æternam timuerunt sæcula noctem.
Tempore quamquam illo tellus quoque et æquora
ponti,
Plutarch, Jul.
Cæs. Extr.
Obscœnæque canes importunæque volucres
Signa dabant. Quoties Cyclopum effervere in agros
Vidimus undantem ruptis fornacibus Ætnam,
Flammarumque globos liquefactaque volvere saxa! Luc. 6. 680.,
Armorum sonitum toto Germania cælo
Audiit; insolitis tremuerunt motibus Alpes.
Vox quoque per lucos vulgò exaudita silentes,
Ingens; et simulacra modis pallentia miris
Visa sub obscurum noctis; pecudesque locutæ,
Infandum! sistunt amnes, terræque dehiscunt;
Et mæstum illacrymat templis ebur, æraque su-
dant.
Proluit insanó contorquens vertice silvas
Fluviorum rex Eridanus, camposque per omnes
Cum stabulis armenta tulit. Nec tempore eodem
Tristibus aut extis fibræ apparere minaces,
Aut puteis manare cruor cessavit, et altæ
Per noctem resonare lupis ululantibus urbes.
Od. 112. Non aliàs cœlo cecidêrunt plura sereno
Hor. 1. 34. 8. Fulgura, nec diri toties arsêre cometa.
Ergò inter sese paribus concurrere telis
Romanas acies iterùm vidêre Philippi;
Nec fuit indignum superis, bis sanguine nostro
Ov. Met. 15. Emathiam et latos Hæmi pinguescere campos.
Scilicet et tempus veniet, quùm finibus illis
Agricola, incurvo terram molitus aratro,
Exesa inveniet scabrâ rubigine pila,
Aut gravibus rastris galeas pulsabit inanes,
Cf. Herod. 1. Grandiaque effossis mirabitur ossa sepulcris. 67.7. Dî patrii, Indigetes, et Romule, Vestaque mater, A. 8. 331. Quæ Tuscum Tiberim et Romana Palatia servas, 503. et E. 1. Hunc saltem everso juvenem succurrere sæclo 500 Ne prohibete! Satis jam pridem sanguine nostro Hor. 3. 3. 21. Laomedonteæ luimus perjuria Trojæ.
Jam pridem nobis cœli te regia, Cæsar,
Invidet, atque hominum queritur curare triumphos: Quippe ubi fas versum atque nefas; tot bella per orbem,
Tam multæ scelerum facies; non ullus aratro Dignus honos; squalent abductis arva colonis, Joel 3. 10. Et curvæ rigidum falces conflantur in ensem; Hinc movet Euphrates, illinc Germania bellum;
Æ. 8. 540. Vicinæ ruptis inter se legibus urbes
468. Arma ferunt; sævit toto Mars impius orbe: Ut quùm carceribus sese effudêre quadriga, 4.528, 8. Addunt in spatia, et, frustra retinacula tendens, 633. Fertur equis auriga, neque audit currus habenas.
496., et 12.
Cf. Pind.
Pyth. 2. 21.
Cf. 1. 1, 2. HACTENUS arvorum cultus et sidera cœli;
Nunc te, Bacche, canam, nec non silvestria tecum
Virgulta, et prolem tardè crescentis oliva.
Huc, pater o Lenæe! - tuis hic omnia plena
Muneribus; bi pampineo gravidus auctumno
Floret ager, spumat plenis vindemia labris —
Huc, pater o Lenæe! veni, nudataque musto
Tinge novo mecum direptis crura cothurnis.
Principio arboribus varia est natura creandis:
Namque aliæ, nullis hominum cogentibus, ipsæ 10
Sponte suâ veniunt, camposque et flumina latè
Curva tenent: ut molle siler, lentæque genestæ,
Populus et glaucâ canentia fronde salicta.
Pars autem posito surgunt de semine: ut altæ
Castaneæ, nemorumque Jovi quæ maxima frondet
Esculus, atque habita Graiis oracula quercus.
Pullulat ab radice aliis densissima silva:
Ut cerasis ulmisque; etiam Parnassia laurus
Parva sub ingenti matris se subjicit umbrâ.
Hos Natura modos primùm dedit; his genus omne
Silvarum fruticumque viret nemorumque sacro-
Sunt alii, quos ipse viâ sibi reperit usus.
Hic plantas tenero abscindens de corpore matrum
Deposuit sulcis; hic stirpes obruit arvo,
Quadrifidasque sudes et acuto robore vallos;
Silvarumque aliæ pressos propaginis arcus
Exspectant et viva suâ plantaria terrâ ;
Nil radicis egent aliæ, summumque putator
Haud dubitat terræ referens mandare cacumen.
Quin et caudicibus sectis (mirabile dictu)
Truditur è sicco radix oleagina ligno.
(Veniunt for proveniunt) G. 1. 54., et Æ. 11. 211.
Et sæpe alterius ramos inpunè videmus
Vertere in alterius; mutatamque insita mala
Ferre pirum, et prunis lapidosa rubescere corna.
Quare agite o, proprios generatim discite cultus,
Agricolæ, fructusque feros mollite colendo;
Neu segnes jaceant terræ.
|