CARMINUM

LIBER SECUNDUS.

5

10

15

20

I.

Motum ex Metello consule civicum
bellique causas et vitia et modos
ludumque Fortunae gravesque
principum amicitias et arma
nondum expiatis uncta cruoribus,
periculosae plenum opus aleae,
tractas et incedis per ignes
subpositos cineri doloso.

paulum severae Musa tragoediae
desit theatris: mox, ubi publicas
res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,
insigne maestis praesidium reis
et consulenti, Pollio, curiae,
cui laurus aeternos honores
Delmatico peperit triumpho.

iam nunc minaci murmure cornuum
perstringis aures, iam litui strepunt,
iam fulgor armorum fugaces

terret equos equitumque voltus. audire magnos iam videor duces, non indecoro pulvere sordidos, et cuncta terrarum subacta

praeter atrocem animum Catonis.

Iuno et deorum quisquis amicior Afris inulta cesserat inpotens tellure, victorum nepotes

rettulit inferias Iugurthae.

quis non Latino sanguine pinguior
campus sepulchris inpia proelia
testatur auditumque Medis
Hesperiae sonitum ruinae?

qui gurges aut quae flumina lugubris
ignara belli? quod mare Dauniae
non decoloravere caedes?

quae caret ora cruore nostro ?

sed ne relictis, Musa, procax iocis. Ceae retractes munera neniae: mecum Dionaeo sub antro

quaere modos leviore plectro.

25

30

35

40

20

5

10

15

20

25

redditum Cyri solio Phrahaten
dissidens plebi numero beatorum
eximit virtus populumque falsis
dedocet uti

vocibus, regnum et diadema tutum
deferens uni propriamque laurum,
quisquis ingentes oculo inretorto
spectat acervos.

III.

Aequam memento rebus in arduis servare mentem, non secus in bonis · ab insolenti temperatam

laetitia, moriture Delli,

seu maestus omni tempore vixeris,
seu te in remoto gramine per dies
festos reclinatum bearis

interiore nota Falerni.

quo pinus ingens albaque populus umbram hospitalem consociare amant ramis? quid obliquo laborat

lympha fugax trepidare rivo?

huc vina et unguenta et nimium breves flores amoenae ferre iube rosae,

dum res et aetas et sororum

fila trium patiuntur atra.

cedes coëmptis saltibus et domo
villaque, flavus quam Tiberis lavit:
cedes et exstructis in altum
divitiis potietur heres.

divesne prisco natus ab Inacho
nil interest an pauper et infima
de gente sub divo moreris,
victima nil miserantis Orci.
omnes eodem cogimur, omnium
versatur urna serius ocius

sors exitura et nos in aeternum
exilium inpositura cumbae.

10

15

20

5

10

15

20

praegestientis. tolle cupidinem
inmitis uvae: iam tibi lividos
distinguet autumnus racemos
purpureo varius colore.

iam te sequetur: currit enim ferox
aetas et illi, quos tibi dempserit,
adponet annos: iam proterva
fronte petet Lalage maritum,
dilecta, quantum non Pholoë fugax,
non Chloris, albo sic umero nitens,
ut pura nocturno renidet

luna mari, Cnidiusve Gyges:

quem si puellarum insereres choro,
mire sagaces falleret hospites
discrimen obscurum solutis
crinibus ambiguoque voltu.

VI.

Septimi, Gades aditure mecum et Cantabrum indoctum iuga ferre nostra et barbaras Syrtes, ubi Maura semper

aestuat unda:

Tibur Argeo positum colono
sit meae sedes utinam senectae,
sit modus lasso maris et viarum
militiaeque.

unde si Parcae prohibent iniquae,
dulce pellitis ovibus Galaesi
flumen et regnata petam Laconi
rura Phalantho.

ille terrarum mihi praeter omnes
angulus ridet, ubi non Hymetto
mella decedunt viridique certat
baca Venafro.

ver ubi longum tepidasque praebet
Iuppiter brumas, et amicus Aulon
fertili Baccho minimum Falernis
invidet uvis.