CARMINUM LIBER SECUNDUS. 5 10 15 20 I. Motum ex Metello consule civicum paulum severae Musa tragoediae iam nunc minaci murmure cornuum terret equos equitumque voltus. audire magnos iam videor duces, non indecoro pulvere sordidos, et cuncta terrarum subacta praeter atrocem animum Catonis. Iuno et deorum quisquis amicior Afris inulta cesserat inpotens tellure, victorum nepotes rettulit inferias Iugurthae. quis non Latino sanguine pinguior qui gurges aut quae flumina lugubris quae caret ora cruore nostro ? sed ne relictis, Musa, procax iocis. Ceae retractes munera neniae: mecum Dionaeo sub antro quaere modos leviore plectro. 25 30 35 40 20 5 10 15 20 25 redditum Cyri solio Phrahaten vocibus, regnum et diadema tutum III. Aequam memento rebus in arduis servare mentem, non secus in bonis · ab insolenti temperatam laetitia, moriture Delli, seu maestus omni tempore vixeris, interiore nota Falerni. quo pinus ingens albaque populus umbram hospitalem consociare amant ramis? quid obliquo laborat lympha fugax trepidare rivo? huc vina et unguenta et nimium breves flores amoenae ferre iube rosae, dum res et aetas et sororum fila trium patiuntur atra. cedes coëmptis saltibus et domo divesne prisco natus ab Inacho sors exitura et nos in aeternum 10 15 20 5 10 15 20 praegestientis. tolle cupidinem iam te sequetur: currit enim ferox luna mari, Cnidiusve Gyges: quem si puellarum insereres choro, VI. Septimi, Gades aditure mecum et Cantabrum indoctum iuga ferre nostra et barbaras Syrtes, ubi Maura semper aestuat unda: Tibur Argeo positum colono unde si Parcae prohibent iniquae, ille terrarum mihi praeter omnes ver ubi longum tepidasque praebet |