8 12 16 20 24 28 8 III. Aequam memento rebus in arduis laetitia, moriture Delli, seu maestus omni tempore vixeris interiore nota Falerni. quo pinus ingens albaque populus umbram hospitalem consociare amant ramis? quid obliquo laborat lympha fugax trepidare rivo? huc vina et unguenta et nimium brevis flores amoenae ferre iube rosae, dum res et aetas et sororum fila trium patiuntur atra. cedes coëmptis saltibus et domo divesne prisco natus ab Inacho omnes eodem cogimur, omnium sors exitura et nos in aeternum IV. Ne sit ancillae tibi amor pudori, movit Achillem, movit Aiacem Telamone natum forma captivae dominum Tecmessae, arsit Atrides medio in triumpho virgine rapta, barbarae postquam cecidere turmae nescias an te generum beati Phyllidis flavae decorent parentes : regium certe genus, et penates maeret iniquos. crede non illam tibi de scelesta bracchia et voltum teretesque suras 12 16 20 224 ས. Nondum subacta ferre iugum valet cervice, nondum munia conparis aequare nec tauri ruentis in venerem tolerare pondus; circa virentīs est animus tuae campos iuvencae, nunc fluviis gravem praegestientis. tolle cupidinem iam te sequetur; currit enim ferox aetas et illi, quos tibi dempserit, adponet annos; iam proterva fronte petet Lalage maritum, dilecta, quantum non Pholoë fugax, non Chloris albo sic umero nitens, ut pura nocturno renidet luna mari Cnidiusve Gyges, quem si puellarum insereres choro, crinibus ambiguoque voltu. VI. Septimi, Gades aditure mecum et Cantabrum indoctum inga ferre nostra et barbaras Syrtīs, ubi Maura semper aestuat unda, Tibur Argeo positum colono sit meae sedes utinam senectae, unde si Parcae prohibent iniquae, ille terrarum mihi praeter omnis ver ubi longum tepidasque praebet ille te mecum locus et beatae VII. O saepe mecum tempus in ultimum Pompei, meorum prime sodalium, malobathro Syrio capillos? 12 16 tecum Philippos et celerem fugam sensi relicta non bene parmula, cum fracta virtus, et minaces turpe solum tetigere mento. sed me per hostīs Mercurius celer ergo obligatam redde Iovi dapem, oblivioso levia Massico ciboria exple, funde capacibus unguenta de conchis! quis udo deproperare apio coronas. curatve myrto? quem Venus arbitrum dicet bibendi? non ego sanius bacchabor Edonis: recepto dulce mihi furere est amico! VIII. Ulla si iuris tibi peierati poena, Barine, nocuisset umquam, dente si nigro fieres vel uno turpior ungui, crederem; sed tu simul obligasti perfidum votis caput, enitescis pulchrior multo iuvenumque prodis adde quod pubes tibi crescit omnis, te suis matres metuunt iuvencis, IX. Non semper imbres nubibus hispidos manant in agros aut mare Caspium vexant inaequales procellae usque, nec Armeniis in oris, amice Valgi, stat glacies iners et foliis viduantur orni. tu semper urgues flebilibus modis Mysten ademptum, nec tibi Vespero surgente decedunt amores nec rapidum fugiente solem. at non ter aevo functus amabilem flevere semper. desine mollium Caesaris et rigidum Niphaten, Medumque flumen gentibus additum victis minores volvere vertices, intraque praescriptum Gelonos exiguis equitare campis. X. Rectius vives, Licini, neque altum semper urguendo neque, dum procellas cautus horrescis, nimium premendo litus iniquum. |